Column Ben Wansink

Column
Afbeelding

Kammetje

Waar ik ook ben, ik heb altijd een kammetje bij me. Ik heb dat van mijn vader die waar hij ook binnenstapte eerst zijn haren kamde. Was bij hem niet nodig want hij had er laag Brylcreem in gedaan: zijn haar was dus spiegelglad.. Ik heb, zover ik ze nog heb tenminste, krullen en heb daar geen gel voor nodig.

Maar waar ik ook binnenstap, winkelcentrum, op bezoek, theater of wat dan ook, ik heb diezelfde gewoonte: kammen! Het is waarschijnlijk een zware afwijking, wellicht ben ik bang dat mensen mij aanwijzen en gezamenlijk roepen: "Moet je zijn haar zien, het lijkt wel een ragebol..!" Ik neem dus geen enkel risico en kam.

Mocht het me gebeuren dat ik geen kammetje bij me heb, dan zit ik echt in de piepzak. Stel je voor.. iedereen kijkt dan naar me. Zij die me kennen moeten dan glimlachen en ik zie ze meewarig het hoofd schudden: "Hij wil zeker nog opvallen bij de vrouwen..!", hoor ik ze stiekem onder elkaar fluisteren. Misschien hebben ze gelijk, maar ik had die gewoonte al toen ik een jaar of zes was en opvallen bij de meisjes was toen (nog niet) aan de orde. Wel probeer ik tegenwoordig minder opvallend die afwijkende handeling van mij te tonen, ga bijvoorbeeld fluiten en kijk geïnteresseerd naar een bepaalde plek zodat kijkers, hopelijk, ook die richting op gaan kijken.

Maar dat is allemaal tevergeefs, ze zien het heus wel! Dat mijn kruin langzaamaan kaler wordt zou kunnen betekenen dat ik dan minder hoef te kammen, maar daar gebeurt niet. Ik denk dat, als ik helemaal kaal ga worden, nog steeds fanatiek blijf kammen en rond zal lopen met allemaal rode strepen op mijn hoofd. Gossie, wat heb ik een probleem...

Ben Wansink