'Zeven witte dames willen je wat vertellen...' - Volksverhaal komt tot leven in Geestmerambacht

Linda's stichting wordt op de homepage van haar website omschreven als: 'DaaD is rauw, is beeldend, is fysiek, is confronterend, is zwarte humor, is nostalgisch, is breekbaar, is verwarring, is op straat, is recht in je bek'. "Ja, met deze woorden omschrijf ik dan wel mijn werk, maar ik moet er bij zeggen dat alles wat ik maak uit subtiliteit en kwetsbaarheid is opgebouwd. Eigenlijk is het alleen maar subtiel en gevoelig. Als het me niet zou raken, zou ik het niet kunnen maken."
De in Alkmaar woonachtige Linda Anneveld (1974) doorliep de Hoge School voor de Kunsten te Utrecht, nadat ze eerst koos voor de opleiding bouwkunde. "Ik zat op het hout- en meubileringscollege, maar miste op een gegeven moment het verhaal, de spanning. Bovendien ben ik niet van het binnen zitten, dus toen ik kon gaan stagelopen bij Toneelgroep Amsterdam is de knop aangedrukt. Ik kwam daar terecht op de decoratieafdeling. De Hoge School voor de Kunsten te Utrecht was een logische vervolgstap, waar ik he-le-maal op mijn plek was."

De theaterachtergrond van Linda zorgt ervoor dat ze zich onderscheidt van andere beeldend kunstenaars; in één beeld kan ze een heel verhaal vertellen. Juist deze verhalende kant maakt dat haar werk toegankelijk is voor een divers publiek. Met elementen die rauw en nostalgisch, breekbaar en absurd en soms ook macaber en confronterend van sfeer zijn. Ze specialiseerde zich in het maken van monumentale objecten en levensgrote poppen. "Ik hou van groot en theatraal. Als iets groot en veel is, word je er zelf onderdeel van. Het maakt de beleving beter." DaaD viel met haar werk al meerdere malen in de prijzen en reisde inmiddels van Noord-Korea tot Zweden en door overig Europa.

De witte wieven, streektaal voor ‘witte vrouwen’ zijn mythische wezens; vrouwenfiguren die in sagen voorkomen en soms goed- of kwaadaardig van aard zijn. Grafheuvels en hunebedden worden soms als hun woonverblijf gezien. In Noord- en Oost-Nederland worden mistflarden of mistbanken ook wel witte wieven genoemd. Linda kent de volksverhalen rondom de Witte Wieven uit haar jeugd. "Ik ben altijd heel erg geïntrigeerd geweest door het mythische volk. De grens tussen goed en kwaad. Het maakt onderdeel uit van mijn theater. Als een soort van twee polen om de bliksem tussen te krijgen."
In het werk van Linda staat de vergankelijkheid en de kwetsbaarheid van de mens vaak centraal. Voor velen is de dood een taboe, iets om bang voor te zijn, en dus iets om niet graag aan te denken. "Denk niet dat ik er geen angst voor heb, want dat heb ik wél. Ik probeer dat juist te doorbreken door middel van mijn werk. Ik zie in de dood een vergelijking met de cycli van de seizoenen in de natuur. Om 'm zachter te laten worden en 'm niet zo rauw te laten binnenkomen. Het is een natuurlijke cyclus die ik probeer bespreekbaar te maken. Zo zoek ik naar manieren om dingen betekenisvoller te laten zijn."

De Witte Wieven zijn elke dag weer anders. In het voorjaar groeien de zeven dames, in de zomer bloeien ze en in de herfst verwelken ze. Een bijzondere en mythische reis in vogelvlucht langs de kindertijd, de volwassenheid en de oude dag. Met het inzaaien van een immens bloemenveld zette Linda de eerste stap in haar unieke kunstproject. Met in de hoofdrol de witte kantbloem. Een prachtige, fijnmazige bloem die meer dan één meter hoog wordt en straks de mysterieuze mistbanken rondom de Witte Wieven vormt.
Linda: "Als je de grote hoeveelheid zaadjes geplant hebt en je zachtjes de grond harkt, vraag je je vol spanning af of de zaadjes allemaal hun werk gaan doen en in juni beginnen te ontspruiten. Ik kan nu alleen maar afwachten en zet de beelden op 25 en 26 juni neer. Vanaf 29 juni kunnen wandelaars van de Witte Wieven genieten. Het is intrigerend om te zien hoe de jaargetijden ermee omgaan. Elke keer als je er langs komt, zijn er veranderingen opgetreden. Dat maakt het leuk om het hele traject tot het einde te volgen. Ik hoop dat bezoekers langs deze weg de beeldende kunst wat meer gaan snappen."

De Witte Wieven zijn tot en met 7 oktober te bezoeken. Te voet of op de fiets. Volg hiervoor de oever van het meer Geestmerambacht. Volg vanaf paviljoen De Zuidpunt de oever van het meer en ga helemaal rond. Dat kan over het wandelpad, maar op veel plaatsen ook dichter langs de oever, over onverhard terrein.
De Witte Wieven wandeling heeft twee startpunten: Paviljoen De Zuidpunt , Nauertogt 28, Broek op Langedijk en Beheerkantoor Geestmerambacht, Klaregroetweg 1, Noord-Scharwoude. Witte Wieven is gratis te beleven zodat een zo breed mogelijk publiek van de kunst kan genieten.
Zie voor meer informatie: www.compagniedaad.nl