Ger Flens-Gils, 'de allerliefste oma van de hele wereld', honderd jaar

Algemeen
Vier generaties op de foto met de burgemeester. Ger Flens met op schoot Anneroos, Paul en Anne-Sophie; achter Ger staan Carla en Wendy.
Vier generaties op de foto met de burgemeester. Ger Flens met op schoot Anneroos, Paul en Anne-Sophie; achter Ger staan Carla en Wendy. (Foto: Rodi Media/MvS)

OOSTZAAN – Familie om haar heen, fleurige slingers aan het plafond, een kloeke taart op tafel en als extraatje bloemen van burgemeester Rob Meerhof, die bij haar op bezoek kwam. De honderdste verjaardag van Ger Flens-Gils werd een dag om niet gauw te vergeten.

Het liefst had Ger Flens haar verjaardag thuis gevierd. Dat zat er helaas niet in. Door een valpartij heeft ze een rugwervel gebroken en ze verblijft nu in een revalidatiecentrum om te herstellen. En denk maar niet dat ze rustig afwacht tot ze weer naar huis mag. Nee, ze doet even plichtsgetrouw als fanatiek haar oefeningen om maar zo snel mogelijk terug te kunnen keren naar haar vertrouwde omgeving.

Weduwe van Piet Flens

Het zegt alles over haar. Ger Flens, weduwe van de vroegere wethouder/loco-burgemeester en ondernemer Piet Flens, is een pittig type, woont nog steeds zelfstandig en redt zichzelf uitstekend. Neef Paul: "Ze heeft een rollator en daarmee doet ze met haar hulp haar boodschappen. Thuis leest ze veel. Vijf boeken in de week en twee kranten."

Lief en zorgzaam

Maar hoe is de jarige te omschrijven? Daar is Paul snel uit: lief en zorgzaam zijn volgens hem de kwalificaties die bij haar passen.

Wijze raad

Kleindochter Wendy sluit zich daar graag bij aan. Ook voor haar is dit een speciale dag. De band met haar oma is immers zo stevig als een trapleuningtouw. "Ze is de allerliefste oma van de hele wereld," zegt Wendy onomwonden. "Als kind logeerde ik al veel bij haar en we speelden spelletjes. Dat hebben we tot haar achtennegentigste gedaan. Voor andere mensen heeft ze vroeger ook veel betekend. Opa had een meubelfabriek en in de oorlog verstopte ze daar, maar ook bij haar thuis, onderduikers. Ze staat voor iedereen klaar. Zelf kan ik nog steeds bij haar terecht voor wijze raad. Ik heb haar net nog mijn cadeautje gegeven. Ze zei: 'Niet het papiertje weggooien, hoor, dat is zonde.' Vaak vindt ze het papiertje al net zo mooi als het cadeautje zelf!"

De persoon om wie het vandaag allemaal draait geniet intussen enorm. Paul: "Ze is dankbaar dat ze deze leeftijd heeft mogen bereiken."