Heeft u een momentje

Hoe gaat het? In het voorbij gaan in de supermarkt tussen de blikken erwtensoep en de pakken vermicelli wordt dat tussen neus en lippen door gevraagd. ''O, goed.'' Men moet opletten en vooral duidelijk zijn. Goed betekent, niet verder vragen en doorlopen. ''Goed hoor'' kan al niet. Daar krijg je steevast achteraan "... Oh, wat is er dan?" En als je een cruciale fout wilt maken, zeg je 'redelijk' óf nog erger, ''naar omstandigheden wel.'' Compleet fout. Nooit doen! Als je eenmaal aan de verkeerde kant van de leeftijd bent beland, zeg maar dat je er niet nog eens het aantal jaren dat je telt er bij op kunt tellen, dan is het helemaal oppassen.
Vroeger had ik een manager die steevast antwoordde; ''ach, het blijft sappelen'' én hij kwam er altijd mee weg. De één begreep gewoon niet wat hij zei en de ander liet het wel uit zijn hoofd om door te vragen. Laatst hoorde ik een leuke. Hoe gaat het? Ach, je weet wel. Op onze leeftijd; brillen en pillen. Het is waar! Ik ken maar weinig mensen uit mijn generatie die niet óf aan de bril zijn óf aan de pil. Het hoort er zo'n beetje bij. Dat zijn overigens ook de mensen die je tegenkomt bij de huisartsenpraktijk als er serieus geprikt gaat worden. De Griepprik. Met tientallen sta je in de rij, mouw opgestroopt met je eigen serum in de hand, om serieel te worden geënt door een rijtje zorgverleners, huisartsen en assistenten. En zo zijn de supermarkt én de praktijk verworden tot sociale ontmoetingsplaatsen. Én je hoort nog eens wat...