Wat me even van het hart moet - Korte fragmenten uit het Oostzaanse

Verlekkerd staar ik naar de etalage van de lokale fietsenhandel terwijl ik op de bus wacht. De herfstzon verwarmt me, maar het is duidelijk dat er kou in de lucht hangt. De bus arriveert; met een elegant gebaar zwier ik mijn OV-chipkaart langs de automaat en zeg gedag tegen de bebaarde chauffeur. Ik kijk de bus rond. Nog één plekje is er vrij. Naast een wat onappetijtelijk uitziende persoon. Op z’n Zaans gezegd ziet ie er nogal 'warsig' uit. Terwijl ik naast hem ga zitten zie ik dat hij de Nederlandse vertaling van 'Into the Wild' aan het lezen is. Vluchtig kijk ik hem aan. Een baardje dat een beetje vlassig is en lang golvend haar tot zijn schouders. “Goed boek?” vraag ik hem, “De filmmuziek van Eddie Vedder is geweldig.” De man kijkt me aan. “Goed? Sommige boeken veranderen je. Laten je vragen stellen die niemand anders je stelt. Dit is zo’n boek.” Ik knik en de man vervolgt: “Waar gaat het leven over? Gaat het over bezitten of over beleven?” De bus neemt de aanloop naar de busbrug en de man drukt op de rode knop. Een harde ping schalt door de bus. “Mag ik?” vraagt ie me. Ik sta op en geef hem de ruimte om op te staan. De man draait zich om een gooit het boek op mijn stoel. “Wellicht dat je er nog wat van kunt leren. Ik heb hem uit. Het boek dan. Het leren gaat nog altijd verder.” Hij zet enkele stappen richting de deur en verlaat de bus. Ik heb duidelijk een opdracht gekregen.