Onderwijs op afstand

Als er één ding duidelijk is geworden, dan is het wel dat de tijd van vroeger niet meer terugkeert. Het ‘nieuwe normaal’ wordt straks normaal. Thuiswerken, beeldtelefoonvergaderen, minder woon-werkverkeer, hele dure vliegtarieven, het zijn van die dingen waaraan we zullen hebben te wennen. Ook onderwijs op afstand zal een vlucht nemen. Zeker in het hoger onderwijs.

Het basisonderwijs heeft in de afgelopen zes weken laten zien dat ze ook dat kan. Lesgeven op afstand. Veel bewondering en respect voor de docenten die in korte tijd erin geslaagd zijn om het lesgeven op afstand onder de knie te krijgen. Dat de één daarin beter slaagt dan de ander, mag niet verwonderen. Ik verkeer in de omstandigheid enig zicht te hebben op de wijze waarop de scholen en docenten het lesgeven op afstand inhoud hebben gegeven. En dan valt op dat er een groot onderling verschil is tussen de ene docent of school en de andere. Niet gek natuurlijk. Immers, niet iedereen is even bedreven in het omgaan met moderne media. Vooral de jongere garde in het docententeam kon zich uitleven. Niet langer in het gareel van de lesboekjes. Nee, de creativiteit de vrije loop geven, zelf nadenken over de manier waarop je via de pc of tablet de leerling het beste bereikt.

Wat ik dan niet begrijp is dat een schoolbestuur, een centrale organisatie, kennelijk geen regie neemt. Het lijkt toch niet zo niet onlogisch om de enthousiaste, toegewijde en super gemotiveerde docenten, die ook nog eens begenadigde ‘docenten op afstand’ blijken te zijn, te recruteren en op anderhalve meter bij elkaar te zetten, en hen voor alle scholen en klassen digitale lessen te laten maken. Die lessen hadden dan ook door de minder getalenteerde ‘docenten op afstand’ gebruikt worden.

‘Hadden’. Want vanaf 11 mei gaan de scholen weer open en is het leed van onderwijs op afstand weer geleden. Misschien iets om over te na te denken. Er komt vast en zeker ooit weer een lockdown en je kunt maar beter voorbereid zijn.