Dirk Versluis geeft gekapte bomen een nieuw leven met een verhaal
PURMEREND – De voortuin van Dirk Versluis in de Wheermolen in Purmerend laat niets te raden over van waar hij zich mee bezig houdt. Enorme houten beelden sieren de tuin, mooi uitgelicht, er is altijd iets nieuws te zien. Naast zijn gewone baan bij de gemeente Amsterdam pakt hij in zijn vrije tijd de kettingzaag, en tovert van alles tevoorschijn uit enorme boomstronken, veelal van bomen die gekapt werden in Amsterdam. Vorige week legde hij de laatste hand aan Dikkie, de laatste van een serie van zeven uit de kluiten gewassen stadskabouters. Deze vormen samen met de Vertel-uil het Kabouterpad op een tot voor kort saai stukje grond in Amsterdam-Zuid, om daar de buurtbewoners en schoolkinderen te trakteren op een mooi sprookje.
Er zat zijn hele leven al een kunstenaar in Dirk verborgen. Als kind bewerkte hij al met een aardappelschilmesje de wilgentakken die zijn opa hakte, tot bijzondere mini-totempalen. “Maar mijn vader wilde dat ik ging studeren en een goede baan zou krijgen”, vertelt Dirk. “Dat heb ik gedaan. Ik werd ingenieur en drs bedrijfseconomie. Hoe zwaar die drang was om aan mijn vaders verwachtingen te voldoen ontdekte ik pas in 2004, toen ik gediagnosticeerd werd met een kwaadaardige hersentumor. Niets meer aan te doen, zei de dokter. Ik had al afscheid genomen van het leven toen een andere arts op het idee kwam een kijkoperatie te doen. Daar bleek dat die enorme sinaasappel in mijn hoofd geen tumor was maar een cerebraal abces, dat verwijderd kon worden.”
Wat ik beleef in mijn leven komt terug in mijn beelden. Zo verwerk ik mijn emoties
Kunstenaar
De vraag die hierna bleef hangen: ‘wat wil ik eigenlijk nog met mijn leven’, leidde uiteindelijk naar één ding: kunstenaar worden. “Ik was in één klap van die drang bevrijd en kreeg ruimte om te doen wat ik zelf belangrijk vind: kunst maken.” En dat ziet Dirk heel breed. “Ik hou van dingen verzinnen, in theateracts, boekjes en in hout. In dat laatste ben ik heel vaardig geworden. Sinds een jaar of vijf doe ik mee aan motorkettingzaag-wedstrijden, en ik maak houtsculpturen, liefst zo groot mogelijk. Wat ik beleef in mijn leven komt terug in mijn beelden. Zo verwerk ik mijn emoties.”
Tekst loopt door onder afbeelding
(Foto: Han Giskes)
Geluidsoverlast
Als vrijwilliger bij het Kinderparadijs, waar ook kinderen lekker los kunnen gaan, is Dirk helemaal op zijn plek. Het was ook lang de locatie waar hij zijn grote houtsculpturen met onder andere de motorkettingzaag tevoorschijn toverde. Tot de buren er gingen klagen over geluidsoverlast. Nu heeft hij een eigen stukje grond, wat verderop, weg van de huizen, naast de ijsbaan, waar hij ongestoord zijn gang kan gaan. Want ook in zijn achtertuin/werkplaats van de eengezinswoning heeft hij afspraken moeten maken met de buren. Dirk: “Ik heb een aanhangwagen die ook een mobiele werkplaats is. Dus ik kan overal werken waar het uit komt. Maar ik heb ook nog een gewone baan, dus ik moet dit echt wel inplannen. In dat opzicht was corona een zegen. Er was minder werk, je kon niet op vakantie of iets doen: ik heb vorig jaar 52 beelden gemaakt.”
Onder de noemer ‘Het hout niet op’ krijgen gekapte bomen nieuw leven
Stichting Stadshout
Hij werkt veel in opdracht, onder andere via Stichting Stadshout. Het doel hiervan is het hout van bomen die in Amsterdam worden gekapt nieuw leven te geven. Voor hen maakte Dirk bijvoorbeeld stoeltjes in het Westerpark van de hoogste (34 m) iep van Amsterdam, maar ook de serie kabouters. De kabouters hebben elk een volledig eigen karakter, geïnspireerd op mensen waarvoor Dirk een bepaalde bewondering heeft. Zo is er Dikkie (André Hazes), Rosita (Willeke Alberti), Mussel (Arie Boomsma), Paddo (Henk Schiffmacher), Noos (Ron Blaauw), Gappie (cabaretier Hans Sibbel), en Goggel (burgemeester Van der Laan). Dan is er nog een vertel-uil toegevoegd, geïnspireerd op Spinoza.
Kinderboekjes
Het verhaal rondom de kabouters heeft hij op zijn website gezet en bordjes bij de beelden vermelden een QR-code waarmee de wandelaars meer over die kabouter te weten kan komen. Alles gelardeerd met mooie tekeningen van Vincent Hogendijk, mede-vrijwilliger op het Kinderparadijs en illustrator. Dirk en Vincent hebben al een jaar of vijf een mooie samenwerking in wederzijdse inspiratie en hebben samen verschillende kinderboekjes gemaakt.
Tekst loopt door onder afbeelding
Vincent komt langs met nieuwe tekeningen voor het kinderboekje. (Foto: Rodi Media)
De buurt rondom het Baroniepad in Amsterdam is blij met het Kabouterpad, het gaat er als een lopend vuurtje, met volop foto’s wanneer er een beeld wordt bijgeplaatst. Janna, van 87, die uitkijkt op het pad, is gevraagd of ze een beetje voor de kabouters wil zorgen. En met de plaatsing van Dikkie, de laatste kabouter, vorige week is het nu toch tijd voor Dirk om ze los te laten..
(Foto: Han Giskes)
