Geen muur te hoog voor de freerunner
PURMEREND – Misschien wel eens verrast of angstig staan kijken wanneer er opeens een jongere het muurtje naast de bushalte gebruikt om daar vloeiende salto’s vanaf te maken? Dit is wat hij doet: Freerunnen. Een snel groeiende sport waarin je – na training! – voor de leek halsbrekende toeren uithaalt, gewoon op straat. Mitchell van der Meer (18) uit Purmerend is een fervent beoefenaar. “Het is het gevoel dat je krijgt na elke beweging of sprong; het geeft mij een heel vrij gevoel.”
Als kind wilde hij al bezig met de salto’s maar het werd ten strengste verboden door zijn ouders. “Zij hadden daar ook het beeld bij van freerunners die over daken springen, daar staat het merendeels om bekend”, lacht hij. “Maar toen ik 17 werd lieten ze het los en mocht ik mijn gang gaan.” Niet dat ze niet meer bezorgd zijn. Freerunnen kan, wanneer je niet geoefend bent, best gevaarlijk zijn. Ook Mitchell heeft de nodige littekens opgelopen, maar ach, “je kunt overal ongelukjes krijgen toch?”
Leuke reacties op straat
Mitchell traint bij de Progression Academy (Parkour & Freerunning) in Purmerend met zo’n 150 leden, en geeft daar ook les. Dat is les in salto’s, springen, klimmen, bepaalde bewegingen. “Freerunnen is het creatief over bepaalde obstakels heen gaan’, legt hij uit. “Het kan soms wat acrobatisch zijn, maar voor mij telt alleen de vrijheid van bewegen. Ik heb mijn eigen moves bedacht, en als ik iets tegenkom waarvan ik denk; dat lijkt me leuk, dan ga ik ermee bezig. Als ik bij de bushalte sta en ik zie twee paaltjes staan dan vermaak ik me daar prima mee in de tijd dat ik moet wachten. Daar krijg ik altijd wel leuke reacties op. Soms worden mensen er helemaal blij en enthousiast van zelfs.”
Over je angst heen
Zeker is alles eng in het begin. “We oefenen in een gymzaal met muren op verschillende hoogtes, balken, stangen en matten. Je bouwt het op. Niemand kan in één keer een salto op de grond. Maar kun je dat eenmaal dan wil je beter worden en het anders toepassen. Als ik zeg; dit wil ik gaan doen, dan oefenen we het met elkaar en we helpen elkaar. Het punt met freerunnen is dat het een erg mentale sport is. Het gaat om durven. We helpen elkaar in de training over de angst heen. Oefenen op de matten, net zo lang tot je het op steen durft. Je moet er vol voor gaan, of helemaal niet voor gaan. En wanneer je eenmaal over je angst heen bent, en je hebt die move gedaan, dan wil je hem steeds mooier doen. Uiteindelijk wil je alles combineren in één serie mooie bewegingen.”
Ultieme vrijheid
Voorlopig is hij in zijn vrije tijd, naast zijn opleiding dierenverzorging, bijna dagelijks op straat te vinden. “Ik kan dagen door Purmerend toeren, een half uurtje hier freerunnen, een half uurtje daar. Als ik mogelijkheden zie wil ik ze uitproberen. Je bent gewoon lekker buiten bezig, het is de ultieme vrijheid.”
PS: don’t try this at home. Eerst even oefenen in de Academy!
(Foto Han Giskes)
