Vrouwen Collectief valt uiteen; ‘Het doet ontzettend zeer’
SCHAGEN - Het recreatiecentrum van Weegee in Schagen was 7 december vol met vrouwen. Meer dan 60 dames luisteren aandachtig naar de spreker voor hen, die een lezing geeft over de werken van de Nederlandse kunstenaar Escher. De vrouwen zijn lid van Vrouwen Collectief Schagen. Nu nog wel, maar volgend jaar niet meer. Over enkele weken valt het doek. De laatste vrouwenvereniging in Schagen houdt op met bestaan. Reden, er zijn geen opvolgers voor het huidige bestuur.
Voorzitter Nel Idema kijkt met lede ogen naar de laatste minuten van de presentatie. Ze weet dat ze daarna het ‘afscheidspraatje’ gaat houden voor de groep. En dat gaat niet in haar koude kleren zitten.
Een knuffel, een lach en een traan. Nel houdt zich groot, maar het doet haar pijn, heel veel pijn. De vereniging, die zich in 2006 afsplitste van de Nederlandse Vereniging van Huisvrouwen wordt al jaren gerund door een vierdelig bestuur. Waar in het begin het enthousiasme er vanaf spatte, is het de afgelopen jaren steeds moeilijker geworden om de hele boel draaiende te houden. “We worden allemaal een dagje ouder, en dan gaat het niet meer zo snel. We zorgen elke maand voor een spreker of optredens of andere leuke dingen die onze interesse hebben. Er komt steevast een vaste groep van ruim 60 vrouwen naar deze avonden en middagen toe. Daarom is het des te pijnlijker dat er niemand opstaat om in het bestuur te komen.’’
Het Vrouwen Collectief bestaat uit meerdere clubs waar je lid van kunt worden. Een boekenclub, een bowlingclub, een handwerkgroep, een museumgroep. Twee keer in de maand met de hele club samen aan de koffie. En zelfs een eigen koor, Con Amore. Sommige clubs blijven zelfstandig bestaan, maar het collectief wordt per 1 januari opgeheven.
Toch nog maar een jaar
Op de vraag waarom niemand opstaat is voor Nel ook een raadsel. “Deze vrouwen zijn jarenlang lid en we zien elkaar maandelijks. Blijkbaar is dat niet genoeg om te denken, nu ga ik de kar eens trekken. We zijn met vier bestuursleden die al 14 jaar aan het roer staan. Elk jaar willen we stoppen, maar omdat niemand zich aanmeldt streken we met ons hand over ons hart. Oke vooruit, dan nog maar een jaar. Maar ik ben nu midden zeventig, ik wil ook wel eens gewoon genieten en in de zaal te gaan zitten in plaats van altijd alles maar te regelen.’’
Ouderdom
Leeftijd technisch gezien is het wel een beetje te verklaren dat er niemand opstaat. Een groot deel van de 160 tellende leden is ouder dan 75. “Je merkt dat ook aan de aanmelding van activiteiten. Sommige leden zijn kunnen niet meer komen, of waren bang om in de avond nog de deur uit te gaan. Mede daarom en wegens corona, hebben we veel activiteiten verschoven naar de middag. Maar er zijn echt nog wel leden die kwiek en fit zijn. Ik kan niet in hun agenda kijken, maar het lijkt wel of iedereen druk is. Het is leuk als iets georganiseerd wordt, maar om het zelf te doen gaat velen te ver.”
Hoe dan ook volgt er eind december nog een broodmaaltijd met elkaar. En in februari volgend jaar nog een afscheidsmiddag. “Er zit nog flink wat geld in de clubkas, dus dat gaan we spenderen. Maar de vereniging is dan al opgeheven. “Het is nog vers, het doet pijn. Ik hoop dat ik er straks anders tegenaan kan kijken.’’
