Kramer initiatiefnemer noodbrug

Kramer hoorde begin april 1967 dat de hoge brug over de Grote Sloot eruit ging en daarvoor in de plaats kwam een lage betonnen brug voor terug. Over hoe het verkeer over het water van de Grote Sloot moest komen, daar werd niet over gesproken. Kramer had daar wel even een probleem. Uiteraard waren er meer bedrijven rondom burgerbrug die hier een groot probleem hadden en in opstand kwamen.

Toen kwam Wim Kramer op het idee om een noodbrug te maken. Met drie dekschuiten en gebruikte ijzeren en houten balken moest een wegdek worden gemaakt. Brugleuningen die van de oude bruggen kwamen gebruikten ze voor de noodbrug.

Om het financieel rond te krijgen vroeg Kramer iedereen die gebruik zou maken van de brug 100 gulden. De goedkeuring van de polder werd gegeven om tot de uitvoering over te gaan. De waterstroom in de Grote Sloot werd niet belemmerd dus dat was oké. In twee dagen hadden ze 4.350 gulden bij elkaar verzameld. Het klaarmaken van de noodbrug verliep voor de werkplaats van Kramer aan de Grote Sloot. Dit was ideaal, want zo hadden ze alles bij de hand. De brug was bijna klaar, maar de sponsorbedragen kwamen nog steeds binnen. Op slot was er 7.700 gulden in het laatje gebracht in drie weken tijd. Vijf tot zes mannen werkten elke avond; met het vlakken van zand en leggen van rijplaten. Met na afloop een biertje in de kroeg. De brug had een paar opklapbare oprijplaten, zodat die op de bewegende schuiten meekonden scharnieren. Op 30 april, Koninginnedag was het zover. De geplande opening van de noodbrug. De brug heeft er zo’n zes tot acht maanden gelegen. Nadat alles was bekostigt bleef er nog geld over voor een speeltuin op het Zwanenplein, dat net nieuw gebouwd was. Al met al was het een mooi project in 1967 voor heel het dorp.