Dementerenden lijden zwaar onder corona

Algemeen
Mensen met dementie lijden onder lockdown. Middel is misschien wel erger dan de kwaal.
Mensen met dementie lijden onder lockdown. Middel is misschien wel erger dan de kwaal. Foto: Aangeleverd

GROOTEBROEK – Dementerenden hebben het zwaar deze dagen, zegt Gertrud Lindeboom wiens vader met dementie in woonzorgcentrum Rigtershof woont. En dat geldt vooral voor dementerenden die nog ‘bij de tijd zijn’. “De verzorgenden doen hun stinkende best, maar mijn vader zit 24/7 alleen in zijn woning te wachten op zijn bord eten en iemand die de tv aanzet.”

Haar schoonmoeder met dementie die in een kleinschalige woonvorm zit, heeft het beter, vertelt Gertrud. “Bij haar gaan alle activiteiten en zorg door. Bezoek kan niet meer; dat is verdrietig, maar mijn vader heeft niets meer omdat bij hem alle groepsactiviteiten en contacten zijn gestopt. En door de lockdown kan ik als mantelzorger niet meer bij hem komen en is hij van alle levensaders afgesneden.”

Verzorgenden werken keihard in coronacrisis

Gertrud: “Mijn vader heeft een vorm van dementie waarbij je verstandelijke vermogens lang in tact blijven, terwijl allerlei processen minder worden, zoals lopen, initiatief nemen, taal en dingen operationaliseren. Hij is zich bewust van zijn situatie en zijn omgeving.”

Alle dagen in z'n eentje

Ruim twee weken geleden zijn alle activiteiten stopgezet. Gertrud: “Hij zit nu alle dagen in zijn eentje op zijn kamer. De dagopvang, de groepsactiviteiten, de gezamenlijke maaltijden, alles is weggevallen. Er wordt eten en koffie gebracht, dát zijn de contactmomenten. Hij heeft verder geen aanspraak meer. Uitdagingen als een spelletje doen, een loopje, andere mensen ontmoeten, de beweegclub zijn er niet meer. Echt alles is weggevallen.”

Stilstand = achteruitgang

Stilstand is bij hem achteruitgang. “Stimulatie, in een groep aanwezig zijn, contacten maken, levendigheid om je heen. Dat allemaal prikkelt je gedachten en geeft waarde aan je bestaan. Ook als je, zoals hij, er niet altijd even goed actief aan kunt deelnemen. Hij vindt het heel fijn om reuring om zich heen te hebben. In één keer is alles weggevallen. Dat is voor ‘gewone’ mensen al erg, maar voor dementerenden is dat echt slecht.”

Gebrek aan prikkels

Als mantelzorger mocht ze vorige week nog wel langskomen. “Ik was er van 10.00 tot 19.00 uur om hem te ondersteunen, helpen met eten, hem laten lopen, want dat kan hij niet meer alleen. Maar ik mag niet meer komen, terwijl ik vanaf het begin vrijwillig strikte thuisquarantaine aanhoud. Daarover ben ik teleurgesteld en verdrietig. Het gaat niet alleen om het gemis van een bezoekje, elkaar zien. Het gebrek aan prikkels is slecht voor zijn ziekteverloop. Als er geen beroep wordt gedaan op zijn capaciteiten en hij alleen maar zit, dan is dat slecht voor iemand in zijn stadium van dementie. Ik vraag mij af wat je kwaliteit van leven is als je moet wachten totdat je een bord eten voor je gezet krijgt, terwijl je nog zoveel capaciteit hebt, maar de activering daarvan ontbreekt.”

Op meest moeilijke moment van zijn leven alleen gelaten

Gertrud: "De maatregel is ook niet gecommuniceerd met mantelzorgers. Wij hebben hem er niet op kunnen voorbereiden. Op het meest moeilijke moment van zijn leven, wordt een man van 85 alleen gelaten, terwijl hij kinderen heeft die willen zorgen en daarvoor strikte maatregelen in acht nemen. Had hij in een woongroep gewoond dan was er niks aan de hand geweest. Natuurlijk, dan is er het gemis van elkaar, maar dan had hij wel de juiste zorg en aandacht 24/7 gekregen. Nu mist hij elke vorm van uitdaging, activering en prikkeling."

Lees nu de laatste editie van de digitale krant

Agenda