Scheepsmodellenbouwer Hans Smid: ‘Het scheepsleven blijft trekken’

Algemeen
Hans Smid en de zelfgebouwde R. van Hasselt: "Stukkie huisvlijt."
Hans Smid en de zelfgebouwde R. van Hasselt: "Stukkie huisvlijt." Foto: Rodi Media/IH

“Ik heb de theelepeltjes van mijn moeder gebruikt; daar stonden wapens op van de provinciën. Die heb ik eraf geknipt en op de spiegel van de Zeven Provinciën geplakt. Precies zoals het er in de zeventiende eeuw ook uit zag.” Hans Smid (82) praat hartstochtelijk over zijn hobby: modelschepen bouwen. Menig hobbyist maakt boten en schepen op schaal. Smid spant de kroon. Bouwde hij veel oude schepen, zoals het vlaggenschip van Michiel de Ruyter. Zijn laatste aanwinst is de R. van Hasselt, de voormalige veerboot tussen Enkhuizen en Stavoren.

Door Irene Hemels

Voormalige veerboot R. van Hasselt op schaal

Op een schaal van 1 op 20 staat in zijn woonkamer een indrukwekkend schaalmodel van de R. van Hasselt, die jarenlang dienst deed als veerboot tussen West-Friesland en Friesland. Waarom bouwde Smid juist dit schip? “Ik ben gek op deze boot en heb er een mooie tijd gehad. Ik zou willen dat ‘ie weer in de vaart komt.” Tussen alle papieren, documenten en foto’s pakt hij intussen een foto van kapitein Dirk van der Schuit, één van de kapiteins van de R. van Hasselt. “Hij was mijn zeevader. Als stoker heb ik op de R. van Hasselt gewerkt en ik kon het heel goed vinden met Van der Schuit. Je had meer schippers, maar hij was de beste. Als een vaderfiguur was hij voor mij.”

Parels van het IJsselmeer

Het schaalmodel van de R. van Hasselt is indrukwekkend. “Het waren de parels van het IJsselmeer. Het is een stukkie huisvlijt”, zegt hij met lichte trots om te vertellen over het bouwproces: “Elk vrij moment zit er in. Het schip is opgebouwd van kleine strookjes hout. Hout van mandarijnen kistjes, opgespaard door medewerkers van Deen. De strookjes heb ik vastgeplakt met contactlijm en met kleine koperen spijkers vastgezet. Het buigen van het hout deed ik boven een waxinelichtje of petroleumstelletje. Constant erover heen bewegen”, vertelt hij al gebarend. “Zo heb ik elk strookje in vorm gebracht. In de schuur of op mijn kamer.” Houten prikkers vormen balustrade en gangboorden. De scheepsbel is het belletje van de kerstversiering. Plastic dekseltjes van yoghurtbekers vormen de ramen. De patrijspoorten zijn gemaakt van kleine ringetjes van secondelijm, de schoorsteen is gemaakt van een stuk stofzuigslang en de luchtkokers zijn gemaakt van restanten vuurwerk. “Als ik een knopje of zo zie liggen dan pak ik het op. Ik kan het altijd wel gebruiken.”

Michiel de Ruyter

Scheepsmodellen bouwen is zijn lust en leven. En dan zo natuurgetrouw mogelijk. Van oude reddingsboten, klippers tot botters, negen stuks, en statenjachten. Trots laat hij een foto zien met ‘een nazaat van Michiel de Ruyter die graag het schip wilde zien’. “Samen hebben we nog een bezoek gebracht aan het graf van zoon voorvader Michiel de Ruyter.” Heeft hij het driedeks oorlogsschip van Michiel de Ruyter van de hand gedaan. De R. van Hasselt zal hij nooit wegdoen. “De scheepsartikelenwinkel in de Compagnieshaven zou hem wel in de etalage willen hebben. Maar ik heb er een band mee en ik zou niet graag willen dat ‘ie weggaat. Ik heb er fijne herinneringen aan.”

Ketelbinkie

Op zijn veertiende begon Smids als ketelbinkie. “De haven in Enkhuizen was mijn tweede huis.” Vanaf zijn zestiende, zeventiende jaar voer hij op de grote vaart en tussendoor heeft hij ‘op de sluis gewerkt’ van Enkhuizen. Het scheepsleven blijft trekken. “Ik mis het scheepsleven verschrikkelijk. Als hier een bootje voorbij vaart, wil ik er wel inspringen. Het blijft trekken. Het bouwen van scheepsmodellen is misschien ook wel een beetje een troost. Ik teken ook vaak een schip en ik lees er veel over. Je zit dan toch weer even in die wereld.” Deed hij over zijn eerste schip bijna twintig jaar. De R. van Hasselt was met anderhalf jaar gebouwd; maar daar had hij dan ook de bouwtekeningen van. Hoe hij daar precies aangekomen is, valt niet meer precies te achterhalen. “Ik had ze ooit gegeven aan Dikke Mik. Daar hingen ze aan de muur. Ik heb gevraagd of ik ze weer kon hebben. Inmiddels hangen ze daar weer ingelijst aan de muur.”

Ook een bijzonder hobby?

Ook een bijzondere hobby en woont u in Drechterland, Enkhuizen of Stede Broec? Vertel het ons en deel het met de lezers van de Drom en Enkhuizen in het nieuws. Mail ons via redactie.drom@rodi.nl.

Lees nu de laatste editie van de digitale krant

Agenda