Aan een lange familietraditie komt een einde met de sluiting van schoenmakerij Farber

Door Peter Spek

‘Mijn opa begon in 1912 een schoenmakerij in de Visbank en was meteen ook brugwachter van de Oude Havenbrug en moest een paar keer per dag, naast zijn werk in de schoenmakerij, de brug bedienen,’ zegt Pieter Farber als hij nog even in zijn familiegeschiedenis duikt. Hij pakt zijn tablet en laat nog een oude foto zien van de Visbank met een zij-ingang waar de schoenmakerij was gevestigd. Na die locatie werden de schoenmakerswerkzaamheden verder uitgevoerd in winkels in de Dijksteeg, op het Emaus en op de Kethelweg om in 1962, op aandringen van de toenmalige wethouder Teun de Bruijn, naar een nieuwe winkel te gaan aan de Floris de Vijfdelaan, waar een nieuw winkelcentrum verrees. Pieter Farber leerde het schoenmakersvak op de schoenmakersvakschool in Den Haag .

Leerschool

‘En dat was een uitstekende leerschool. In 1989 stopte mijn vader en zette ik de zaak alleen voort. In 1996 kreeg ik de kans een pand aan de Billitonlaan te kopen, waar ik boven de winkel kon gaan wonen. Werken dichtbij huis was ideaal, omdat de werkdag in die tijd niet eindigde om zes uur”, zegt Pieter Farber. En nu sluit hij definitief zijn winkel en stopt met het repareren van schoenen, het verkopen van schoenen en tassen en het maken van sleutels. Op een van zijn laatste werkdagen in de winkel, waar de klanten nog met regelmaat binnenstappen, maakt Pieter Farber nog opgewekt een praatje of geeft hij de klant nog een welgemeend advies. ‘Ik ben overladen met cadeaus de afgelopen dagen en de klanten vinden het allemaal jammer dat ik stop en dat zij naar een andere schoenmaker moeten uitkijken. Maar dat zal steeds moeilijker worden. Het is een uitstervend ras. In de hoogtijdagen telde Vlaardingen veertig schoenmakerijen, daar zijn er nu ik ga stoppen nog twee van over.’

Klanten gaan missen

Het meest zal Pieter Farber het contact met de klanten gaan missen. ‘Ik heb nog nooit iemand zonder een advies weggestuurd. Ik weet altijd wel een oplossing voor een probleem te vinden.’ Eind december moet de winkel leeg opgeleverd worden. ‘Dat zal nog een hele klus worden”, zegt Pieter Farber. Zijn winkel staat nog vol machines, maar daarvoor heeft hij een klant gevonden. ‘Die gaan naar de Stichting Spoetnik en worden vervoerd naar de Oekra?ne om daar aan een tweede leven te beginnen en daar ben ik wel blij mee. In Nederland is daar geen belangstelling meer voor. Alle schoenen worden tegenwoordig uit China of Zuid-Korea ge?mporteerd en hier op de markt gebracht. De tijden zijn veranderd. Het is goed dat ik nu ga stoppen.’