‘Kanker móet een keer te genezen zijn’

Algemeen
Fleur heeft zich zelf altijd voor KWF Kankerbestrijding ingezet.
Fleur heeft zich zelf altijd voor KWF Kankerbestrijding ingezet. Foto: Rodi Media/MvS

REGIO – Collectanten van KWF Kankerbestrijding gaan tot 5 september in heel Nederland weer langs de deuren om geld in te zamelen. Ze zijn extra gemotiveerd omdat evenementen als Alpe d’HuZes, bedoeld om inkomsten te genereren, vanwege de coronacrisis niet doorgaan. Het fonds loopt daarmee veel euro’s mis. Euro’s die keihard nodig zijn voor onderzoek naar volksziekte nummer één en vooral de bestrijding ervan. “Kanker móet een keer te genezen zijn”, stelt Fleur van Brenk. Zij heeft zich jarenlang ingezet als collectant en wijkhoofd van de KWF-afdeling Landsmeer. Daar is een abrupt eind aan gekomen. Want ze is zelf getroffen door kanker. Haar leeftijd: 34. Levensverwachting: nog ongeveer één jaar.

Juist om te onderstrepen hoe belangrijk het is om geld te doneren aan KWF Kankerbestrijding doet Fleur haar verhaal. Glas water en box tissues binnen handbereik. De emoties worden haar af en toe te veel. Maar door de tranen heen breekt soms een warme lach door en dan glinsteren haar ogen. Want er gebeuren ook mooie dingen, waar ze intens van geniet.

Au aan je hoofd?

 Samen met haar Pascal maakt Fleur onvoorstelbaar zware dagen door. Zoon Vigo (3) heeft er geen weet van, maar voelt, hoe klein hij ook is, dondergoed aan dat er iets loos is. ‘Heb je au aan je hoofd?’ vraagt hij dan.

In het hoofd van Fleur heeft zich een glioom genesteld, een kwaadaardige tumor en die is niet operabel. Er staat haar maar één ding te doen: één week per maand chemopillen slikken om de groei van dat mormel af te remmen. En eens in de maand laten controleren of haar bloedwaarde goed genoeg is om die pillen te kunnen innemen. Elke keer weer een spannend moment. Ze heeft regelmatig videocontact met haar psycholoog. Haar huisarts komt eens in de twee weken langs, de thuiszorg iedere avond. Die houdt meteen een vinger aan de pols.

“Ik ben boos en verdrietig”, vat Fleur haar gemoedstoestand samen. “’Geniet’, hoor ik vaak om me heen. Maar dat deed ik altijd al. Zo stond ik al in het leven en nu ook. Ik blijf op de been door mijn twee mannen. Elke dag krijg ik van hen ontbijt op bed. Picknicken noemt Vigo dat. En ik krijg heel veel steun en liefde van familie, vrienden en buren. Hartverwarmende kaarten in de bus, daar kijk ik dagelijks naar uit. Een crowdfundingactie voor een zonnescherm en het ophogen van onze tuin. Vrienden die elke dag voor ons hebben gekookt. Ze stemden het in een speciale app af. Maar ik denk ook aan die dingen die jaarlijks terugkeren. Kamperen met vrienden. De Sport- en Feestweek. Varen op De Breek. Ben ik er volgend jaar nog wel bij? En wat hangt Vigo boven het hoofd? Hoe wordt Moederdag 2021?”

Zoveel medeleven

Bijna haar hele leven kampt Fleur al met kanker. Toen ze nog maar vier jaar was werd bij haar acute leukemie geconstateerd. Ze is er met succes voor behandeld, maar staat vanaf dat moment permanent onder controle bij de poli LATER. Ze is ermee opgegroeid. Dankzij haar zonnige, positieve karakter - “Van huis meegekregen”- is ze daar nooit onder gebukt gegaan; ze was er nooit zo mee bezig. Maar ze kreeg flinke klappen te verwerken en daar kon ze onmogelijk omheen. “Toen ik zestien, zeventien was kreeg ik te horen dat ik nooit zwanger zou worden. Ik ben daar tegen Pascal heel open over geweest. Acht jaar geleden hebben we elkaar ontmoet en toen het tussen ons serieus werd heb ik het hem verteld. Toch raakte ik zwanger. Op 28 juni 2017 is Vigo geboren. De reacties die we toen van familie, vrienden en dorpsgenoten hebben gehad… zó uitbundig. Zóveel medeleven.”

Mokerslag

Fleur glundert als ze dit terughaalt. Maar al snel trekt er weer een inktzwarte schaduw over haar gezicht. Want in december 2019 diende zich een nieuwe mokerslag aan. Haar vader ging met een vermeend verkoudheidskuchje naar de huisarts en bleek uitgezaaide longkanker te hebben. De verwachtingen over de afloop zijn verre van rooskleurig. En in april kwam er nog een klap bovenop. Fleur werd op een nacht geplaagd door enorme hoofdpijn, maar het was niet de migraine die regelmatig om de hoek komt kijken. Ze is met spoed naar het ziekenhuis gebracht en daar kwamen een hersenbloeding en de tumor aan het licht. Opereren kan niet. De groei tegenhouden hopelijk wel. Maar ook over haar levensverwachting kon haar arts zich alleen maar somber uitlaten: anderhalf à één jaar. Toch blijft Fleur zich vastklampen aan de mooie momenten die zich nog altijd aandienen. 

Fleur (links) hoopt dit jaar op extra donaties voor het fonds. Rechts Astrid Mulder, coördinator van de Landsmeerse KWF-afdeling.