Noord-Hollandse auteurs schrijven samen een ‘taboe’ boek
HEEMSKERK/WORMERVEER - Kleine meisjes die misbruikt, bedreigd en gedwongen werden om jarenlang hard te werken. Voor het eerst onthult een boek de gruwelijke kinderarbeid bij de nonnen. Onder het toeziend oog van de Nederlandse overheid werden duizenden meisjes in katholieke opvanghuizen geplaatst, om ze te beschermen. De Zusters van de Goede Herder lieten ze echter dwangarbeid verrichtten in wasserijen en naaiateliers. De meisjes mochten niet naar school. Praten was verboden. Ze werden vaak in donkere cellen opgesloten of moesten hun eigen braaksel opeten. Vluchten werd afgestraft.
'Strafkind' van Hart en 'Gevangen bij de nonnen' van Genova
Veel van deze meisjes zijn nog in leven en voor het eerst durven ze te praten over wat ze meegemaakt hebben. Hun leed werd pas recentelijk erkend door de overheid en omdat er zo veel fouten gemaakt zijn, krijgen de vrouwen binnenkort een eenmalige kleine compensatie. Ook in jullie regio zijn er slachtoffers die bereid zijn om te vertellen over de gruwelijkheden die ze meegemaakt hebben en wat voor invloed dat had (en nog steeds heeft) op hun leven. Vaak zijn dat verhalen die niemand kent, soms niet eens hun familie. Als u belangstelling heeft, is een slachtoffer uit uw regio bereid om u te woord te staan over hoe het leven bij de nonnen was, zodat dit stukje geschiedenis nooit vergeten wordt.
Wieke Hart uit Wormerveer schreef Strafkind
Wieke Hart (Wormerveer) schreef het ontroerende verhaal 'Strafkind’ naar aanleiding van een bericht over de ontdekking van honderden babylijkjes in een klooster in Ierland. Het verhaal gaat over Erin, een meisje dat in het klooster wordt opgevangen en vrijwel onmiddellijk misbruikt wordt, samen met haar beste vriendin. Haar vriendin pleegt zelfmoord. Als het Ierse klooster sluit, wordt ze zonder omhaal naar verschillende tehuizen van de Goede Herder in Nederland gestuurd. Haar dagen bestaan uit dwangarbeid, honger en vernedering. Vele jaren later probeert Erin haar leven bij de nonnen nog steeds te verwerken.
Wieke besloot Nederlandse slachtoffer op te sporen
Maria Genova (Heemskerk), schrijfster van onder meer de bestseller ‘Het Duivelskind', las het manuscript van Wieke en was zo geschokt dat ze besloot om de Nederlandse slachtoffers op te sporen. Dat resulteerde in hartverscheurende onthullingen over het lot van zo'n 15.000 meisjes. Ze werden door de overheid geplaatst in opvanghuizen in Zoeterwoude, Tilburg, Velp en Almelo om ze te beschermen, maar bij de nonnen begon pas hun echte hel. Zelfs na 1970 zaten meisjes nog in dat soort troosteloze tehuizen en kregen de meest onmenselijke straffen. In het boek vertellen ze hoe de katholieke kerk deze kwalijke zaken zo lang onder de pet wist te houden. Maar ze vertellen ook over de psychische impact van deze jarenlange geweldplegingen.
