Een leven lang in de gymnastiek

Algemeen
Piet werd tijdens zijn laatste les nog even flink in het zonnetje gezet afgelopen donderdagavond.
Piet werd tijdens zijn laatste les nog even flink in het zonnetje gezet afgelopen donderdagavond. (Foto: Anett Kazimierska)

KROMMENIE - Vorige week donderdag, 17 juni was het zo ver, de laatste officiële lesdag was aangebroken voor Piet van Ingen. Een voor in de boeken. Vandaag de dag is Piet 80 jaar, en al vanaf zijn 17e jaar is Piet werkzaam als gymnastiekleraar. Voor velen een dag die niet zomaar voorbij kon gaan, waardoor, ondanks Piets eigen woorden ‘ik hoef geen groot afscheid’ hij toch in het zonnetje werd gezet. De mannen uit de lesgroepen, bestuurs- en oud bestuursleden, zelfs een lid van het KNGU was aanwezig om Piet hartelijk te bedanken voor alles wat Piet aan de gymnastiek in alle jaren heeft toegevoegd.

Door Marcella Korver

Na 63 jaar is het tijd om te stoppen

“Ik had het niet zijn aankomen en was ontzettend verrast. Er ging een lampje branden toen er iemand de zaal binnen kwam lopen en naar mij vroeg. Het was iemand van de KNGU, die normaal een speldje op kwam doen. De voorzitter hield een toespraak en ik werd verrast door allemaal prachtige cadeaus. Een insectenhuisje, drank, bloemen, een prachtig fotoboek en een ontzettend mooi gedicht die als toespraak werd voorgelezen. Allemaal heel ontroerend.

Een nieuwe uitdaging

Piet begon zijn gymnastiekcarrière in zijn geboorteplaats Achterberg. Vijftien jaar lang werkte hij daar overdag in de fabriek, waarna hij ‘s avonds bij verschillende verenigingen aan de slag ging. Tot Piet een advertentie voorbij zag komen van gymnastiekvereniging Lycurgus - Hygiea ‘Algemeen Vereningingsleider’. Destijds was het een flinke vereniging die behoefte had aan een leider.

Een ommekeer in het leven

Een hele procedure ging eraan vooraf. Oud voorzitter Werner van Eck, Gerrit Jan Scholtens en Klaas Kingma reden naar Achterberg om Piet’s leskwaliteiten te bekijken waarna Piet en zijn vrouw een kijkje gingen nemen in Krommenie. Is dit, tussen de Zaankanters met hun hart op de tong, waar zij zichzelf zien wonen? Mede door het vertrouwen van het bestuur en de medezeggenschap van Riet, de vrouw van Piet werd de grote stap genomen. De vereniging zorgde voor huisvestiging en daar ging de hele familie van Ingen, vader Piet, moeder Riet met hun twee zoons van destijds 5 en 9 jaar, naar Krommenie.

Vroeger was alles anders

Sinds zijn komst naar Krommenie tot zijn laatste dag heeft Piet veel zien veranderen. “Vroeger was alles anders, het was allemaal veel persoonlijker. Het bestuur had veel belangstelling voor de leden en het gezin. Zij kwamen bij alle leden thuis en hielpen waar nodig was. We hebben in het verleden wel eens met het hele bestuur luciferdoosjes beplakt met plaatjes van turners en die in setjes van drie huis aan huis verkocht om een jubileumfeest te kunnen vieren. Daarnaast werd er veel samen georganiseerd, in de zomer gingen we voetballen, vissen en als afsluiting van het seizoen gingen we fietsen. Dat is allemaal niet meer. We mogen al blij zijn als er tientallen mensen bij de algemene ledenvergadering aanwezig zijn”.

“Mede door de komst van de digitalisering is het verenigingsleven heel anders, maar niet per definitie slechter geworden” gaat Wout van Cadsand, nieuwe voorzitter van de vereniging, verder. “Waar een contributieloper vroeger langs elk huis ging om de contributie op te halen, wordt dit tegenwoordig gewoon overgemaakt op de rekening. Vroeger ging de voorzitter vroeger nog persoonlijk bij de mensen langs, een tijdrovende klus. Ik hoef maar een appje in een groep te gooien en ik heb alle leden bereikt. Allemaal een stuk efficiënter, wat in deze tijd bijna niet anders meer kan”.

“Als bestuur merken we veel van de individualisering van de samenleving”. gaat Wout verder. “Mensen hebben het druk, werken veel en moeten zorgen voor hun gezin. Ze hebben geen tijd om zich bezig te houden met het reilen en zeilen binnen de vereniging. Men is bereid te helpen, maar er is weinig vastigheid, dat maakt het ingewikkeld. Hierdoor moeten we af en toe aan de noodbel trekken”.

“Ik vraag me af of wij over 20 jaar nog wel bestaan”

Tegenwoordig ligt er steeds meer verantwoordelijkheid bij het bestuur, een andere reden waarom het lastig is om nieuwe bestuursleden te vinden. Het gevolg van het niet hebben van een bestuur is dat de vereniging ten onder gaat. Verenigingen fuseren en steeds meer bestuursfuncties worden betaalde functies. Een verandering die we momenteel steeds meer om ons heen zien gebeuren. Ik vraag me af of wij over 20 jaar nog wel bestaan”.

Aan de basis van de topsport

Piet kijk met heel veel genoegen terug op zijn jaren bij gymnastiekvereniging Lycurgus - Hygiea. Een stukje trotsheid komt naar voren wanneer Piet praat over alles waar hij deel van heeft mogen uitmaken. Zo heeft Piet les mogen gegeven aan Zaankanter Boy Looyen, die op latere leeftijd, onder leiding van Erna, ook een oud leerling van Piet, wereldkampioen Rhönrad is geworden.

Ook polsstokhoogspringer Menno Vloon, meervoudig nationaal kampioen met nog altijd het Nederlands record, die binnenkort mee gaat doen aan de Olympische spelen, heeft Piet tot zijn 16e les mogen geven. “Veel atletiekers komen bij het turnen vandaan, ik zie het als een soort basis die wij hebben kunnen leggen waar veel moois uit is voorgekomen” zegt Piet.

“Het beste is alle leuke en lieve mensen die ik heb leren kennen”

Terugblik

Toch kijkt Piet met de beste herinneringen terug aan de uitvoeringen die werden gedaan. “Iedereen kan demonstreren waar ze goed in zijn. Of het nu een individuele oefening is of een oefening met een hele groep. Familie en vrienden trekken uit om te kijken en dit zijn altijd hele gezellige leuke dagen waarin iedereen vol trots rondloopt. Leeftijd maakt niets uit. Op de vereniging hebben we alles rondlopen. De jongste is nog geen twee jaar oud, en de oudste is 90. We hebben een breed, gevarieerd aanbod, waaronder speciale lessen voor gehandicapten. De laatste tijd gaf ik alleen nog les aan de mannen tussen de 65 en 90 jaar. Als erelid kan ik altijd meedoen met een les, dus wie weet sta ik binnenkort wel weer in de zaal. Niet als leraar, maar gewoon om zo nu en dan eens mee te doen”, eindigt Piet.

Tekst gaat verder onder foto


Iedereen die Piet lief heeft kwam hem bedanken bij zijn laatste lesdag. (Foto: Anett Kazimierska)

De vereniging bedankt

De vereniging is erg blij geweest met de heren, die hun dienst wel bewezen in de afgelopen jaren. De heren verdienen alle credits voor wat er nu staat als vereniging. Onder leiding van de mannen is de vereniging naar een hoger plan gebracht. De vereniging is sinds zijn komst gestaag gegroeid en de lessen zijn verder uitgebreid. De vereniging is gegroeid tot 700 leden en er zijn verschillende disciplines toegevoegd zoals acrogymnastiek en freerunnen, waar nu veel jongens en meisjes lid van zijn.