Centrale Slagerij van Albert Heijn aan de Geestbrugkade in Rijswijk
In maart 2021 begon Rob Feenstra te schrijven over gebeurtenissen uit zijn jonge jaren. Dit resulteerde in honderd verhaaltjes die een schets geven van zijn eerste vijfentwintig levensjaren (1954 - 1980).
Sommige zijn hilarisch, andere dramatisch en enkele te bizar voor woorden. Het boek verschijnt medio mei in de boekhandel, maar intekenen kan al via www.rapsodie-producties.nl. Dit is een van de verhaaltjes, over de Centrale Slagerij van Albert Heijn in Rijswijk.
”... In 1979 vond ik een administratieve baan bij de Centrale Slagerij van Albert Heijn, gevestigd aan de Geestbrugkade 28 in Rijswijk. Kort daarvoor was het Waarborgfonds Motorverkeer ook naar de Geestbrugkade gekomen. Slechts een paar panden van mijn nieuwe werkgever verwijderd, op nummer 32. Hun kantoorpand aan de Badhuisweg, waar ik in de jaren 1975/1976 had gewerkt, was te klein geworden. Toeval bestaat niet. Bij de Centrale Slagerij werden karkassen verwerkt tot voorverpakt vlees, voor een groot aantal Albert Heijn-vestigingen in de regio.
De afdeling administratie waar ik kwam te werken, had haar kantoor op de eerste etage. De afdeling bestond uit een boekhouder, annex afdelingschef en zijn assistente. Zij werkten er al vele jaren, in eerste instantie nog voor Simon de Wit, de supermarktketen waartoe de Centrale Slagerij voorheen behoorde. Toen Simon de Wit in 1972 door Ahold werd ingelijfd, werd dít hun werkgever. Ondanks dat deze overname zich alweer enige jaren geleden had afgespeeld, spraken ze nog regelmatig met weemoed over hun jaren bij Simon de Wit.
Ik werd als administratief manusje van alles aan de afdeling toegevoegd en deed er eenvoudig administratief werk. In de slagerij op de begane grond werkten een aantal zelfstandige uitbeners, zzp’ers in huidige termen. Het ging rond dat zij met dat uitbenen erg veel verdienden, het was dan ook zwaar werk. De slagers en inpakkers waren in loondienst. Het was fijn werken met mijn twee collega’s op de administratie en voor zover ik kon beoordelen, was de sfeer in het hele bedrijf prima.
Een zeer geliefde collega was op staande voet ontslagen
Op een dag werd het personeel in de bedrijfskantine ontboden voor een belangrijke mededeling. Nieuwsgierig volgde ik mijn collega’s naar de kantine, waar bedrijfsleider Aad Koomen ons opwachtte. Zodra het voltallige personeel op één na, in de kantine aanwezig was, begon heer Koomen met zijn schokkende mededeling. Een bij allen zeer geliefde collega was op staande voet ontslagen. Na een uitgebreid onderzoek, waarbij een bedrijfsrecherche bureau werd ingeschakeld, was gebleken dat deze geliefde collega er een privé handeltje in ossenhaas op na hield, met een nabijgelegen snackbar. De mededeling veroorzaakte een schok door het bedrijf. Deze bijzonder sympathieke en behulpzame collega een dief? We konden het niet geloven en verdere achtergrondinformatie werd niet verstrekt.
De Centrale Slagerij produceerde grote hoeveelheden voorverpakt vlees voor “haar” filialen en hoe goed de planning ook was, er bleef vrijwel altijd vlees over. Dat overschot werd niet weggegooid, maar kwam ten goede aan het personeel. Mijn vriendin en ik hadden in onze etagewoning gelukkig een grote diepvrieskist, waarin wij al dit gratis uitgedeelde vlees konden bewaren. Maanden nadat ik weer bij de Centrale Slagerij was vertrokken, konden we hiervan nog eten. Ik wastoen bij lange na geen vegetariër en nog steeds niet, maar ik mag me tegenwoordig wel een demitarist noemen. In 1986 werd de Centrale Slagerij in Rijswijk, samen met die in Maarssen, gesloten. Het takenpakket van deze slagerijen werd verplaatst naar een geheel nieuwe Centrale Slagerij, in Zoetermeer...”
Meer informatie over het boek ‘Mijn onbezorgde jeugd’ van Rob Feenstra is te vinden op www.rapsodie-producties.nl.
