Het verenigingsleven in Rijswijk (2): Schilderclub Te Werve

Algemeen
De leden krijgen op donderdag aanwijzingen van professioneel kunstenaar Ben Stolk van Galerie Arti-Shock Rijswijk en op dinsdag van  Bill Bogaarts.
De leden krijgen op donderdag aanwijzingen van professioneel kunstenaar Ben Stolk van Galerie Arti-Shock Rijswijk en op dinsdag van Bill Bogaarts. (Foto: Frans Limbertie)

In een serie artikelen bezoeken we een aantal verenigingen in Rijswijk en kijken we wat hen zo uniek maakt, hoe de sfeer is op bijeenkomsten en waar de leden zoal trots op zijn. Het verenigingsleven als één groot sociaal netwerk. Afgelopen donderdagavond waren we te gast bij Schilderclub Te Werve, waar amateurschilders onder leiding van vakkundige docenten de fijne kneepjes van de schilder- en tekentechnieken wordt bijgebracht. “Hoe vaker je dit doet, hoe beter je wordt,” zegt Hans Nederend, coördinator en voorzitter van de club 

Verenigingsleven in Rijswijk

Door Frans Limbertie

Schilderclub Te Werve zit op een prachtige locatie: aan de rand van langoed Te Werve. Hier kun je niet alleen tennissen maar ook voor andere activiteiten terecht. Hengelsport, bridgen, zingen in een koor, wandelen door natuur en historie en schilderen, voor elk wat wils dus. Nederend die zelf vanaf zijn middelbare schooltijd schildert en vanaf 2005 actief lid is, laat weten dat hij naast het schilderen ook graag de boel een beetje organiseert. “De afgelopen twee jaar hebben we wat bijeenkomsten en activiteiten betreft stilgestaan, want normaliter zijn we druk. Door corona was dat uiteraard minder maar nu begint alles weer te lopen.” 

Strandwalfestival

Tijdens het Strandwalfestival staan alle verenigingen van Te Werve met een paar kraampjes op de Van Vredenburchweg. “Onze leden schilderen zodat het publiek meteen kan zien wat we doen. Dat levert leuke reacties op. En we hebben rond die tijd vaak een expositie in de Oude Kerk van Rijswijk. Die wordt ook goed bezocht. Zoals het er nu naar uitziet kunnen we dat in september weer gaan doen.” 

Dertig = perfect

In 2020 deed de schilderclub mee met de Rijswijk Talent Award van Trias, destijds helemaal gewijd aan beeldende kunst. “Er was een mooie pop-up expositie op een locatie in de Bogaard”, vertelt Nederend. “ Emil, een van onze leden, bereikte een plek in de finale. Daar waren we best trots op.” De laatste twee jaar zijn helaas wat leden afgevallen, maar Hans verwacht snel nieuwe aanwas. “Ik denk dat veel mensen in deze tijd juist op zoek naar creatieve uitdagingen.” De schilderclub kent nu vijfentwintig leden, dertig zou voor Hans perfect zijn. 

Gewoon doen

“Je ziet het niveau bij ons omhoog gaan. Dat is goed om te constateren. Bij ons kun je in alle rust iets moois voor jezelf maken. Het is met schilderen net als met veel andere dingen: je moet het gewoon veel doen, dan word je vanzelf beter.” 

Geen les

De schilderclub heeft dertig bijeenkomsten per jaar. Er is een groep op de dinsdagmiddag en eentje op donderdagavond. “Zie het als een open atelier”, zegt Nederend. Onder leiding van professioneel kunstenaar Ben Stolk van Galerie Arti-Shock Rijswijk op donderdag en Bill Bogaarts op dinsdag, gebeurt dat volgens hem in een fijne setting. “Ben en Bill geven aanwijzingen. Als je een vraag hebt kun je bij hen terecht. Zie het niet direct als een les waarbij je met z’n allen een portret of landschap gaat schilderen. Bij ons kan en mag je zelf bepalen wat je wilt maken.”

Twee vrouwen

Emil is lid van de schilderclub. Hij schildert op dit moment twee vrouwen. “Voor mij zijn portretten schilderen het meest interessant.” Emil schildert al een jaar of twintig. Het geeft hem veel rust en ontspanning. “Ik schilder altijd iets na, het liefst eigen foto’s. Model schilderen ligt mij ook wel. Dat vind ik een enorme uitdaging.” 

Abstract met veel kleuren

Henriette is hier samen met haar man Peter en schildert het liefst stillevens. Op dit moment schildert ze fruit. Een beetje in de stijl van Toon Hermans, zegt ze zelf. “Ik noem het abstract met veel kleuren.” De oud-directrice van een verzorgingshuis begon pas met schilderen na haar pensioen. “Vroeger lukte het helemaal niet om iets te tekenen. We werden een keer uitgenodigd door vrienden in Frankrijk om daar te komen koken en te schilderen. Nou, koken lukte wel, maar schilderen stond heel ver van me. Maar daar in die mooie ambiance kwam het plots vanzelf. Sinds die tijd ben ik eraan verknocht.”