Column: Het ‘Kaboutervrouwtje’ in park Overvoorde
In het park Overvoorde, in een palet van herfstkleuren, woont al lange tijd een vrouw die zichzelf ‘het kaboutervrouwtje’ noemt. Deze naam past perfect bij haar. Ze is een natuurmens en leeft het liefst buiten onder haar veranda. Ze is klein en heeft een prachtige bol grijs gekruld haar. Daaronder twinkelende ogen en een brede lach als ze mij vertelt hoe haar enorme kabouterverzameling tot stand is gekomen.
Door Annemiek van Moorst
Op jacht naar het spotten van paddenstoelen in het park Overvoorde, sta ik stil bij haar voortuin. Het is onmogelijk om hier zomaar langs te lopen zonder te stoppen. Haar prachtige, kleurrijke kabouterverzameling kijkt mij aan.
De kabouters hebben een aantrekkingskracht op groot en klein. De vrouw vertelt: “Het zijn niet alleen kinderen die hier enthousiast van worden. Ook oudere mensen stoppen, kijken en lopen verder met een lach op hun gezicht. Dat is wat mijn kabouters de voorbijgangers gratis meegeven.”
Terwijl we aan de praat raken, komt haar hond kwispelend aangelopen en stoot met zijn staart een pas opnieuw geverfde kabouter om. Deze breekt onherstelbaar kapot. Ik schrik en roep: “Ah, wat zonde!” Ze zegt nuchter: “Ach, dat is nou jammer.”
Ze heeft hulp van twee mensen die haar helpen met het onderhouden van deze honderdvijftig-koppige verzameling. Zij maken ze schoon en geven fletse kabouters een nieuwe lik verf. Ik kan duidelijk zien dat haar verzameling er goed verzorgd uitziet. Tegenwoordig zijn er ook kabouters van plastic. Ze geeft aan dat dat best handig is, omdat dat minder onderhoud nodig heeft. Daarna lachend: “Ze breken ook niet.”
Haar moeder is begonnen met verzamelen in 1980. Als mensen haar vroegen wat ze wilde hebben voor haar verjaardag, zei zij: “Doe maar iets voor de tuin.” Toen haar moeder twintig jaar geleden stierf, heeft ze de verzameling overgenomen en voortgezet. Ze kon de verzameling om emotionele redenen niet wegdoen en houdt nu net als haar moeder met hart en ziel van haar kabouters. De geschiedenis herhaalt zich. Als mensen haar vragen wat ze wil hebben voor haar verjaardag, dan zegt ook zij: “Doe maar iets voor de tuin.”
Het gebeurt ook wel dat mensen stiekem een kabouter bij het hek plaatsen omdat ze ervan af willen. Waarschijnlijk weten ze niet dat kabouters geluk brengen of tegen een kleine vergoeding trouw allerlei klusjes willen doen. Het kaboutervrouwtje weet dit natuurlijk wel.
Annemiek van Moorst woont in Rijswijk, is gedragsspecialist en werkte meer dan dertig jaar in het onderwijs. Ze schrijft voor haar plezier.
