Rijswijk van twee kanten: Festivalverpesters

Beste Frans,

Deze week doet onze rubriek, wat mij betreft, zijn naam bijzonder veel eer aan. Afgelopen weekend zag ik Rijswijk écht van twee kanten. Natuurlijk was ik even gaan kijken op het Strandwalfestival. Op een zeer zonnige en warme zaterdagavond zag ik hoe Rijswijk zich prima vermaakte rond de Naald. De zweefmolen draaide overuren, Rijswijkse jongeren zongen enthousiast mee met liedjes van Stefania, terwijl hun ouders een uurtje later uit volle borst mee schreeuwden met coverband de Corona’s. Na zonsondergang werd ik aangenaam getroffen door de sfeervolle verlichting van het terrein en ik kon erg lachen om al die stuiterende kleine kinderen, die voor het eerst sinds de zomervakantie weer een avond écht lang op mochten blijven. 

Na de eerste drie liedjes van Emma Heesters ben ik vertrokken en “buiten” proefde ik direct een andere sfeer. Veel jeugd die plagerig naar elkaar waren, maar ook naar verkeer of passanten die hun hondje probeerden uit te laten. Thuis begreep ik waarom: het festivalterrein was vol en deze teleurstelling had tot opstootjes buiten de poort geleid. De mens in mij was blij dat hij hier niet bij was, de journalist vond dat hij net te snel weg was gegaan. Volgend jaar hopelijk weer een feestje zonder schermutselingen. Of denk jij wellicht dat de organisatie nu de handdoek toch echt in de ring gooit?

Ha die Marc,

Ja, hoe moet het nu verder met het Strandwalfestival? “Haben sie eine stunde?” zei oud voetbalcoach Leo Beenhakker eens nadat hem om commentaar werd gevraagd na een verloren Europacupwedstrijd met zijn Feyenoord. Zo te horen heeft iedereen genoten van het afgelopen weekend, maar zijn er altijd weer een paar ‘randdebielen’ die het voor de goedwillenden graag komen verpesten. Zelf was ik op de vrijdagavond aanwezig toen onder meer The Clarks ‘acte de presence’ gaven in de Naald. Een lekker los sfeertje met een hoop gezelligheid. Niks mis mee. Nadat het wat drukker werd, besloot ik ‘de kuierlatten’ te nemen. Ik vermijd al een tijdje druktes, vandaar. 

Zaterdagavond koos ik daarom ook voor een terrasje op één van mijn favoriete plekken in de Haagse binnenstad: de Mallemolen. Ik ben geboren in de fraaie Archipelbuurt en mag daar nog altijd graag komen. Toen ik later die avond met mijn ega richting huis fietste, leek het ons een goed plan om nog even langs de Naald te rijden om wat sfeer te proeven. Geen goede beslissing, want we fietsten juist de fuik in waar het oproer kraaide. Even dacht ik dat we terechtgekomen waren bij een editie van Feyenoord-Ajax, waarbij beide supportersgroepen weer waren toegelaten. De dreiging was alom aanwezig. Onderlinge vechtpartijen, tegen het verkeer in fietsen en een hoop gescheld waarin het bekende k-woord rijkelijk vloeide. Duidelijk was dat er door veel jongeren behoorlijk gedronken, gesnoven en geslikt was. Dat schijnt al een tijdje standaard te zijn bij een feestje. Was vorig jaar ook al zo. Toen niet van geleerd, hopelijk dit jaar wel. 

Uit betrouwbare bron weet ik dat de onderlinge samenwerking van alle partijen die zijn betrokken bij het festival niet altijd optima forma was, en dan druk ik me nog voorzichtig uit. Strandwalvoorzitter Coen Kaminada stapt immers niet voor niets op. We kunnen drie dingen doen: er helemaal mee kappen, zoals bij Parkpop (zou bijzonder jammer zijn), terug naar de bron en er een wat kleinschaliger en knusser feestje van maken (dat zou mij het meest aanspreken), of doorgaan op deze wijze en het definitief uitbesteden aan een echte grote professionele bespeler met beveiligers die hun vak wel goed verstaan. De gemeente moet zich hier verder niet meer mee bemoeien lijkt mij. I rest my case.