Rijswijk van twee kanten: Thuishonkhuur

Beste Marc,

Hoe gaat het met je. Voel je je inmiddels al een volleerd eindredacteur bij Groot Rijswijk? Ik ga op dit moment even door een wat minder fijne periode vanwege enig fysiek ongemak. Mijn wereld beperkt zich dus tot wat tv-programma’s bekijken, veel lezen en stukkies tikken, zoals deze duocolumn. Gebeurt er eigenlijk nog wat in Rijswijk? We hebben natuurlijk dat gedoe over het al of niet afsluiten van de Van Rijnweg voor gemotoriseerd verkeer. Inmiddels een ‘pittig en lastig dossier’ waar onze Rijswijkse politieke partijen verschillende gedachtes over hebben. Als het maar geen knokken wordt in de raad. En dat is dan weer het ultieme streven: hoe bereik je overeenstemming met elkaar? Weet jij het?

 Waar alle partijen hoogstwaarschijnlijk elkaar wel snel in zullen vinden betreft de hulp die Don Bosco op korte termijn nodig heeft. Het multiculturele jeugdcentrum in Rijswijk verkeert in zwaar weer nu bekend is geworden dat ze volgend jaar augustus hun onderkomen aan het Julialaantje moet verlaten. Geen ramp denk ik, want via welingelichte bronnen weet ik dat de huurprijs voor dit slecht onderhouden pand werkelijk de pan uit rijst en dat dit zelfs met de subsidie die Don Bosco jaarlijks van de gemeente Rijswijk ontvangt niet eenvoudig valt op te hoesten. Een andere en betere ruimte lijkt me daarom niet zo moeilijk te vinden. Er staat immers nog genoeg leeg in Rijswijk. Het oude pand van Trias aan de Cor van Ruysstraat is beschikbaar en beschikt zelfs over een leuk theaterzaaltje. Verder is er in de Plaspoelpolder nog zat te vinden lijkt mij. De Martinifabriek onder leiding van sociaal ondernemers Roderick en Sebastiaan van den Berg hebben mooie ruimtes en er is vast nog veel meer. Wie gaat dat betalen hoor ik je denken. Ik opteer voor de gemeente Rijswijk. Laat je van je goede kant zien en maak een uitzondering voor Marlies met haar geweldige collega’s en kinderen bij Don Bosco. Betaal de eerste vijf jaar hun nieuwe onderkomen. Dat verdienen ze. Kinderen zijn de toekomst van ons land. Ook in Rijswijk. Als je voor een mislukt project als kliko’s/afvalbakken tonnen kan uitgeven, dan kan er gerust een tonnetje worden gereserveerd voor een gratis en grote ruimte voor een mooie vereniging in Rijswijk waar iedereen sympathie voor heeft.  

Beste Frans,

Voor mij kwam het ook als een schok dat een instituut als Don Bosco zomaar dakloos dreigt te worden. Het meest bijzondere van deze plek is misschien wel dat je ermee verbonden kunt zijn, zonder er zelf kind aan huis te zijn geweest. Bij Don Bosco denk ik aan het spaarpotje dat jarenlang bij mijn oma op de schoorsteen stond. Regelmatig gooide ze daar wat muntjes in en deze opbrengst werd eens in het jaar opgehaald door vrijwilligers van deze pleisterplaats. Mijn vader heeft begin jaren zeventig heel wat uurtjes gespendeerd bij de jongeren in de villa en ook mijn tante is lid geweest van het tafeltennisteam. Een verborgen talent, waar ik onlangs pas van hoorde bij het zeventigjarig bestaan van Don Bosco. Die familietraditie is niet voortgezet: zelf kwam ik er nauwelijks. In 2006 repeteerden we met NURT, de jongerengroep van het Rijswijks Jeugdtheater, op de zolder van de villa die toen nog bij Don Bosco hoorde. Ik vond het een mooi, maar ook wel onheilspellend pand. In de jaren dat er nog fotografiecursussen werden gegeven, had ik er niet graag in een donkere kamer gestaan. Dit laatste staat natuurlijk los van al het goede werk van Don Bosco. Dat de huidige eigenaar van de grond deze vereniging zomaar op straat zet, toont ons helaas genadeloos dat er altijd belangen zijn die boven sociaal welzijn gaan. Hopelijk vinden gemeente en inwoners van Rijswijk spoedig samen een oplossing om Don Bosco weer passend onderdak te bieden.