Don Bosco moet op zoek naar nieuw onderkomen

Door: Marc Tangel

Nadat een nieuw bestuur in 2019 was aangetreden, leek de toekomst vooral zonnig voor de stichting Don Bosco. Meer activiteiten, meer projecten en zelfs meer personeel. “Vier jaar geleden liepen we hier nog met zijn drieën”, vertelt leidinggevende Marlies Cuppen. “Nu zijn we met zijn achten. Er zijn middagen dat we drie, vier activiteiten naast elkaar hebben voor verschillende doelgroepen. We waren flink aan het bouwen, zoals dat heet. Nu gaat er veel tijd en energie naar deze kwestie. Tijd en energie die we liever aan de kinderen zouden besteden.”

Herinneringen

Waarom de eigenaar van het landgoed het contract met de stichting niet wenst te verlengen, weet Cuppen niet: “Er is geen reden aangegeven. In 2014 is het landgoed verkocht en met de nieuwe eigenaar is toen afgesproken dat de stichting in dit pand mocht blijven. Dat contract loopt nu af. Wat de plannen van de eigenaar zijn weten wij niet. We hebben net gevierd dat we hier zeventig jaar zitten. Aan elk hoekje in dit gebouw kleeft een herinnering. In elk lokaal zijn er mensen bevriend met elkaar geraakt. Vooral op de reünie hoorde ik verhalen van mensen die hier verliefd zijn geworden en later getrouwd zijn in de kapel. We hebben de afgelopen jaren veel moeite gedaan om het gebouw op te knappen. We hebben geschilderd, we hebben verduurzaamd. We vinden het heel jammer dat we dit moeten achterlaten.”

Uitdagingen

Nu Don Bosco volgend jaar van het Julialaantje moet vertrekken, hoopt Marlies dat een doorstart op een nieuwe locatie mogelijk is, al ziet ze hier wel een paar uitdagingen: “Waar bouw je zoiets als dit?”, vraagt ze zich af. “Kijk op een dag eens om je heen: in de ene ruimte zijn jongeren graffiti aan het spuiten, ergens anders wordt gekookt, de muziekschool heeft een lokaal om te oefenen en dan is er ook nog ruimte voor dansles. We weten niet of we dat ooit terugkrijgen. En dan heb ik het nog niet eens over de buitenruimte met de moestuin en een speelveld waar tweehonderd kinderen tegelijk kunnen spelen. Of wat te denken van alle maatschappelijke organisaties die gebruik maken van dit gebouw? De muziekschool, de dansstudio, de kinderopvang, de Roemeense en Thaise school. Die moeten ook een ander onderkomen zien te vinden.”

Hutje

Waar moeten de kinderen heen? Dat is de grootste zorg van Marlies. “Wij gaan door”, zegt ze stellig. “Daar ga ik echt alles voor doen. Don Bosco is nog steeds onze inspirator en als je hem tweehonderd jaar geleden had gezegd dat er geen ruimte meer voor hem was, dan zou hij zeggen ‘geef me maar een hutje’, dus daar hou ik heel erg aan vast. Er is geen tweede Don Bosco in Rijswijk. Er is geen plek waar de kinderen terecht kunnen die niet met de stroom mee gaan. Die kinderen die thuis of op school in de problemen zitten, die misschien geen Nederlands spreken of een combinatie van dat. Die kunnen allemaal hier terecht. Waar gaan die heen dan als wij er niet meer zijn? Daar lig ik echt wel wakker van.”

Strijdplan

Gelukkig krijgen Cuppen en haar team wel veel hulp aangeboden. Om alles te inventariseren en te coördineren, wil de stichting begin oktober een denktankavond organiseren met sympathisanten, in de hoop om uiteindelijk een strijdplan op te stellen. “We zijn in gesprek met de lokale politiek en ons netwerk met als doel het op korte termijn beschikbaar stellen van een nieuwe locatie waarop ons werk in dezelfde vorm kan doorgaan, het liefst voor de langere termijn”, merkt Marlies op. “Het kost nu veel tijd om precies de juiste mensen te spreken. Het lijkt ons nuttig om de krachten te bundelen. We vragen mensen met een goed idee of advies te mailen naar karin@donboscorijswijk.nl en dan worden ze uitgenodigd voor de inloop.”

Positief blijven

Ondanks alles probeert Cuppen toch positief te blijven. “We houden de energie erin”, merkt ze op. “We mogen niet afzwakken of ons laten ontmoedigen, want daar hebben de kinderen uiteindelijk ook last van. We moeten positief blijven. Don Bosco zelf werd ook wel eens wanhopig van de jongeren waarmee hij niet verder kwam. Met positivisme en elke dag een nieuwe kans geven kom je er. Daar moeten wij ons nu ook aan vasthouden.”