Joke Ballijns kijkt rond in Schiedam: Ook zo nieuwsgierig
Vraag mij wel eens af of iedereen net zo nieuwsgierig is, als ik ben? Ik weet niet hoe het met u staat, maar als je al wat ouder (smile) ben, word je kennis- en familie wereldje steeds kleiner. Veel contacten verwateren als je wat ouder wordt en de familie wordt ook geruisloos steeds kleiner doordat er meer familie doodgaat dan dat er baby’s worden geboren.
Nu Corona ons al twee jaar aan huis kluistert en veel sociale contacten via clubjes en dergelijke lopen, vraag ik mij steeds meer af of mensen nog wel in leven zijn. Ben ik nu de enige die zich dat afvraagt? Met deze gedachte ga ik zondag op weg om een huis te bekijken van een kennis die ik telefonisch niet meer kan bereiken. Omdat er een aanbieding is in een supermarkt ga ik dit gelijk even combineren, zo heb ik op een saaie zondagmiddag toch nog iets te doen. Het is best wel koud, maar een frisse neus zal mij goed doen en ik ga op weg. Ben ik bijna bij haar huis, een enorme klap en ik sta stil, wat heet stil. Ik kan geen kant meer uit en wat blijkt, is mijn linker achterwiel compleet van zijn as afgelopen, mijn scootmobiel rust nog net op een puntje. Op zondag de hulp ingeroepen van Welzorg, maar voordat ik ook maar verbinding krijg, komen de mensen uit hun huizen om hulp aan te bieden.
Sta wel in een woonwijk met veel mensen met een allochtone afkomst, voel mij net die vrouw van de reclame, wat een hulp krijg ik aangeboden. Een jongeman die boodschappen moet doen zegt dat hij de deur openlaat, zodat ik binnen kan wachten, waar vind je zoveel gastvrijheid?
Ik zal bijna een uur moeten wachten op echte hulp, maar intussen stopt iedereen om hulp aan te bieden. De jongeman komt terug van boodschappen en bied mij koffie of thee aan. Zo lief en omdat ik het ook zo koud heb, stom om zoiets liefs te weigeren, mensen wat smaakt een kop koffie, zo lekker. Als Welzorg komt mag ik heerlijk voor in de bus plaatsnemen, hij gaat mijn scoot nakijken in de bus, alleen hoe ik in de hoge bus kom?
Ik zal u de beschrijving besparen. Wat blijkt er is een bout losgetrild en afgebroken, ook van mijn rechterwiel zit de bout niet goed vast. Ik word netjes met mijn scootmobiel thuisgebracht en de monteur gaat eerst nog een proefrondje rijden en ook ik maak een rondje, mijn benen (scootmobiel) doen het weer en ik ben koud, maar dolblij. Als ik later eens alles de revue laat passeren, besef ik dat er een enorm engeltje op mijn schouders heeft gerust, wat als ik net een kruispunt oprij? Wat als ik op volle snelheid rij? Wat als mijn losgeschoten wiel iemand raakt? Nee achteraf ben ik een enorme bofkont en niet alleen door alle hulp die er geboden is.
Joke Ballijns
