‘Dat zijn we aan onze stand verplicht’
Het heeft zo zijn voordelen om als trainer de overstap te maken naar een tegenstander. Dan heb je die gasten aan het werk gezien en er een analyse op los kunnen laten. Zoals Ben Hoogwerf deed. Die liet DVO’32 achter zich en verkaste naar KethelSpaland.
Zijn voorkennis leverde de Schiedammers vorig seizoen, op bezoek bij Hoogwerfs vorige broodheer, een 3-2 nederlaag op. “Ik wist hoe we ze konden pakken. Dat heb ik nu met de groep gedeeld en hen vertelt hoe ik mijn spelers destijds heb neergezet om de winst te pakken. In dat praatje heb ik ook blootgelegd waar het hen toen aan schortte.” Hij noemt de communicatie met de KS-spelers verrassend positief. “We hebben open en eerlijke gesprekken. De jongens zijn hier opgegroeid, zijn hecht met de club en met elkaar. Aan niets is bijvoorbeeld te merken, dat de zondag er aan toegevoegd is. Er is veel saamhorigheid en bereidwilligheid om samen iets neer te zetten. Natuurlijk, iedereen gaat voor een plek in het eerste, maar daarnaast is er een grote gunfactor en merk ik, dat het ze niet deert om in het tweede in Onder-23 te spelen. Er is een sfeer ontstaan, waarin ze mee willen gaan in mijn verhaal en zich willen bewijzen.”
Progressie
Waar bij DVO’32, zoals hij noemt, de poppetjes op zijn plaats stonden en hij zelf, na zeven Vlaardingse jaren, toe was aan iets nieuws, geeft het hem nu het goede gevoel, “dat ik weer dingen aan het creëeren en aan de gang aan het zetten ben. Het is leuk om vooruitgang te zien. Maar we zijn er nog niet. Ze houden het nog niet een hele wedstrijd vol om in alle disciplines voluit te gaan. De progressie is er wel.”
Hij schat in, dat zijn formatie, als het eenmaal op stoom is, de potentie heeft om voor de top-3 te gaan. “Dat zijn we aan onze stand verplicht.”
