Niemand lijkt Excelsior’20 te stoppen
Zaterdag was het tot in de kleine uurtjes onrustig op De Toekomst, zoals de thuisbasis van Excelsior’20 al sinds mensenheugenis heet. En daarmee nam het legioen niet alleen een voorschot op de start van het carnaval.
DOOR GERARD S. VERVER
Op de elfde van de elfde gingen de handjes vast ook omhoog om, na de winst op Rozenburg, het handhaven van de ongeslagen status van de hoofdmacht te vieren. En als er zaterdag op Thurlede tegen OVV minstens een punt gepakt wordt, zullen er ook net als op het Prinsenbal van afgelopen zaterdag flink wat gouden rakkers door de kelen vloeien. En geef de aanhang eens ongelijk. Die heeft aan het slot van vorig seizoen, toen degradatie dreigde, heel wat angstige momenten doorgemaakt. “Dan is het toch niet te geloven, dat we zo aan deze competitie beginnen”, beschrijft trainer Jaco Verhoev de binnen en buiten de spelersgroep levende emoties. “Toen ik de indeling zag en later de eerste vier wedstrijden schrok ik me rot en kon ik alleen hopen, dat we her en der wat punten zouden sprokkelen.”
Van sprokkelen is anno-nu geen sprake. Wel doet zich een opmerkelijk ander fenomeen voor. “We komen in nogal wat wedstrijden op achterstand en weten het dan alsnog te buigen. Zaterdag bij Rozenburg ook weer. Wij vielen aan, zij counterden en maakten twee doelpunten. Sta ja met 2-0 achter. Inmiddels is het zelfvertrouwen wel zo groot, dat ze er niet ondersteboven van raken. Ik hoor Bob van der Waal (aanvoerder, red.) zaterdag zeggen, dat hij geen moment het gevoel had, dat ze die wedstrijd zouden verliezen. De jongens tonen wilskracht en dat vertaalt zich in resultaten.”
Met de periode in zicht is Verhoev er de man niet naar om nu al te gaan jubelen. Koeltjes: “Handhaven blijft het doel en alles wat we daarnaast pakken is meegenomen.”
