Column: Fietspaden

Ik ben er zo goed als uit. Waaruit? Mijn stem voor de verkiezingen. In mijn vorige column was ik nog zwevend, maar ik ben nu geland.

Zestien partijen in Vlaardingen die een gooi doen naar de macht, het maakt de keuze wel lastig. Maar, zoals gezegd, de knoop is bijna doorgehakt. Ik ga sowieso stemmen. Ik vind dat als je het recht hebt om als burger dat kleine rondje rood te kleuren, je altijd moet gaan. Ongeacht het cliché ‘dat die ene stem toch niet uitmaakt’ en de puinhoop die ze er soms van maken. Alleen ben ik bang dat de uitslag net zo versplinterd wordt, als landelijk het geval is. En dat maakt het weer lastig formeren. Laten we hopen dat de ego’s aan de kant worden gezet en er een stabiele coalitie komt. Zodat de grote en kleine ‘uitdagingen’ snel kunnen worden opgepakt.

Als ik er iets kleins uit moet pikken, zijn het uiteraard wel de fietspaden. Al zo vaak benoemd, maar vooruit, nog een keer dan… Ik fiets vaak langs de Vaart. De fietspaden van- en naar onze groene long zijn echter van zo’n bedroevende kwaliteit, dat de fietshandelaren er garen bij spinnen. Het drukke fietspad van de Twist naar de houten brug bijvoorbeeld is zo hemeltergend slecht, dat ik blij ben als mijn fiets aan het eind nog in leven is. Hobbels, scheuren, kuilen: je zou bijna denken dat het mountainbikeparcours is verlegd. En dat terwijl de Broekpolder zelf zo’n mooi gebied is. Zo mooi en uitnodigend dat zelfs de makers van Het verhaal van Nederland er neerstreken om opnames te maken bij het archeologisch erf Masamuda. Maar ook als je de Broekpolder in rijdt, is het hopeloos gesteld met de asfaltpaden. Hoog tijd om daar wat aan te doen! Waar het nu wel wordt aangepakt is op de Holysingel. Daar zijn ze bezig om de fietspaden een upgrade te geven en dat was hard nodig. 

Het is allemaal klein leed, dat begrijp ik en het valt in het niet bij de vluchtelingen die halsoverkop zijn weggejaagd of de wanhoop bij al die ondernemers in coronatijden. Voor nu zijn we gelukkig weer ‘bevrijd’. Ook Vlaardingen gooit de boel weer open. Naar het theater, museum of doorzakken in je favoriete stamkroeg, het mag weer. Het werd ook wel tijd, al zeg ik het zelf. Het landelijke beleid was niet meer te verdedigen. De spits was er al doorheen gelopen. En nu niet meer terug naar al die lockdowns. We moeten gewoon leren leven met dit virus. 

O ja, nog even over de verkiezingen. Ben je zwevend? Op vrijdag 11 maart is er een verkiezingsdebat in de Stadsgehoorzaal, waar politici onder leiding van presentator Tjerk van der Ende ‘politieke spelletjes’ gaan spelen. Het is voor de kiezer alleen te hopen dat ze die spelletjes beperken tot de zaal en dit niet doorvoeren in het stadhuis.