In Memoriam Rien Lensvelt ‘De vierde wethouder van Vlaardingen’
Hij was meer dan dertig jaar gemeenteraadslid, waarvan een groot deel als nestor. Een bevlogen politicus, die wel de ‘vierde wethouder’ van Vlaardingen werd genoemd als Vlaardingen drie wethouders telde en de ‘vijfde wethouder’ als er vier waren.
Door Kor Kegel
Rien Lensvelt voelde zich namelijk dag en nacht raadslid. Na veertig jaar bij Unilever te hebben gewerkt had hij er ook tijd voor om fulltime volksvertegenwoordiger te zijn. Hij kende bij wijze van spreken elke stoeptegel en elk verkeerslicht. Onder de Vlaardingers had hij een buitengewoon groot netwerk – opvallend voor iemand die toch een betrekkelijk kleine politieke partij vertegenwoordigde, de SGP.
Op vrijdag 18 februari kwam Rien Lensvelt op 84-jarige leeftijd te overlijden in het reformatorische verpleeghuis Salem te Ridderkerk. Donderdag vonden de rouwdienst en begrafenis plaats in Vlaardingen. De gemeenteraadsfractie van de ChristenUnie-SGP toonde zich ‘geschokt’. De CU-afdeling Vlaardingen had het ‘met verdriet’ vernomen. De lokale kiesvereniging Pro Patria van de SGP toonde zich bij monde van voorzitter Kees Alderliesten en secretaris Arjan den Hollander ‘bedroefd’. Als SGP’er was Rien Lensvelt van meet af aan betrokken bij de samenwerking van de kleine christelijke partijen. “Hij wilde het beste voor de partijencombinatie en voor Vlaardingen,” zeggen CU-voorzitter Cor de Jonge en -secretaris Marjan Zijlmans. In de jaren tachtig zat Cor de Jonge met hem in de fractie.
Geïnstalleerd op woensdag 7 juli 1971 ontpopte Rien Lensvelt zich tot een van de beste raadsleden die Vlaardingen ooit gekend heeft: een debater met veel humor. Dat talent ontwikkelde hij reeds in de Jeugdgemeenteraad. De spannendste tijd vond hij zelf de periode vanaf 1980, toen Remi Poppe in de Vlaardingse gemeenteraad kwam. Ze waren felle opponenten, maar nadat Remi Poppe in 1994 naar de Tweede Kamer vertrok, bleef Rien Lensvelt altijd een gevoel van gemis voelen.
Doodgeschoten
Zijn vader was groenteboer. Vier dagen voor de Bevrijding, op dinsdag 1 mei 1945, werd deze door een Duitse soldaat op de Visbank doodgeschoten. Vader Lensvelt was aangehouden omdat hij een wit brood onder zijn arm had, maar hij gaf de soldaat een joviaal schouderklopje: “Ga jij naar huis, dan doen wij dat ook.” De soldaat vatte het verkeerd op. Rien Lensvelt stond erbij toen zijn vader door het hoofd werd geschoten. Ruim een halve eeuw later zou Rien Lensvelt in een interview met Cornelis Pons zeggen dat vergevingsgezindheid in zulke gevallen heel moeilijk is, maar dat hij, als de soldaat nog zou leven, hem de hand zou drukken en met hem in gesprek zou gaan.
Ruimdenkend
Hij was hervormd opgevoed, maar stapte op zijn achttiende over de ‘zwartekousenkerk’. Toen hij met Bertie van den Dorpel trouwde, namen ze volgens voorschrift van de kerk geen televisie in huis. Toch was Rien Lensvelt veel ruimdenkender dan zijn achterban. Hij sprak de tale Kanaäns, maar las ook in de Koran. Waar de SGP in Schiedam in de tijd stil bleef staan, wilde Rien Lensvelt in Vlaardingen vernieuwing en verjonging. Niet dat de SGP een moderne partij wordt, maar we gaan naar 1980, zei hij in dat jaar. Er moesten maatschappelijke vraagstukken besproken worden, ook die niet in de Bijbel staan.
Hij bemoeide zich overal mee. In juni 1977 vond hij het belachelijk dat het college van burgemeester en wethouders wel een miljoen gulden uittrok voor een open jongerencentrum, maar dat er geen twee ton af kon voor busvervoer naar verzorgingshuizen Uitzicht en Drieën-Huysen in Holy. Eind dat jaar zat hij niet op één lijn met zijn fractiegenoot Henk van der Meer van de GPV. Deze wilden huizen gebouwd zien in de Broekpolder, maar Rien Lensvelt was als een van de eersten voor een bos. Na 1977 werd heel Vlaardingen daar voorstander van.
Godslasterend
In januari 1982 stelde hij met zijn fractiegenoot Willem van der Velden schriftelijke vragen om een volgens hen godslasterende voorstelling van Robert Long en Leen Jongewaard in de Stadsgehoorzaal te voorkomen.
Bij zijn 25-jarig raadslidmaatschap in oktober 1996 wees hij erop dat hij in die periode liefst vijfduizend raads- en commissievergadering had bijgewoond. Er volgden er nog honderden. Toen er in het voorjaar van 1999 een aantal Schotse Hooglanders werd ingezet om de Broekpolder te begrazen, waren er tegenstanders vanwege de met havenslib verontreinigde bodem, maar Rien Lensvelt vond dat we niet bang hoefden te zijn dat het lichtgevende koeien zouden worden. Hij vergeleek de onrust met de klachten over luchtvervuiling dertig jaar eerder, toen smogstad Vlaardingen telkens negatief in de pers stond. Als hij kennissen elders in Nederland ontmoette, waren ze verbaasd dat Vlaardinger Lensvelt er nog zo goed uitzag.
Na dertig jaar nam hij op woensdag 11 juli 2001 afscheid van de gemeenteraad. Burgemeester Bert Stam reikte hem de Penning van de Stad Vlaardingen uit, waarmee Rien Lensvelt terecht ereburger werd.
Als fractiemedewerker van de CU-SGP ging hij nog door om toen hij 75 jaar werd op dinsdag 28 augustus 2012 één dag eerder nogmaals afscheid te nemen.
