Column: Niet alleen klagen, ga ook stemmen
Nog zeven nachtjes slapen. Dat waren vroeger veelal, toen ik en wellicht ook u de leeftijd nog niet met dubbele cijfers schreven en onderweg waren naar een verjaardag, Sinterklaas of, hoewel dat toen nog niet als kadootjesdag aan de orde was, de Kerst, slapeloze nachten. Zou het die Marklin-trein worden of misschien wel een Meccano-doos. Of eindelijk de zo gewenste, door pa zelf, gerecyclede fiets.
Nu koersen we af op verkiezingen. Nog zeven dagen om, mocht u uw keuze nog niet gemaakt hebben, af te wegen welk hokje er rood gemaakt wordt. Velen zullen er trouwens helemaal niet wakker van liggen, Bij een google-poging om uit te vinden hoeveel van u vier jaar geleden richting stembureau gingen schrok ik me een hoedje: bijna vijftig procent bleef thuis. En maar klagen, dat Vlaardingen onveilig is. Klagen, dat het vuil zich naast de afvalbakken opstapelt. Dat het groen niet onderhouden wordt. Sla de klaagpagina’s op Facebook er maar op na en het rijtje klaagzangen kan makkelijk aangevuld worden tot een A-viertje. Wie niet stemt heeft echter geen recht van spreken. Voor hen blijven social media een misplaatste en niet serieus te nemen uitlaatklep. Wees trouwens blij, dat u in dit land kunt gaan stemmen. Er zijn landen waar het wel l kan en het een farce is. Dat zou ook Oekraine kunnen worden. Vandaar. dat ik, om mijn pijn over wat dat land wordt aangedaan,met u wil delen en de tekst herhaal, die ik vorige week op Fbook-plaatste:
“Even uitleggen, waarom ik met tranen in de ogen naar het nieuws en het landjepik van *** Poetin kijk. Ik zie door de Russen begeerde en voor mij bekende plekken terug. Ik ben er talloze malen geweest. Was aan de Poolse grens bij Przemysl. Waar nu angstige mensen proberen Polen te bereiken, terwijl ik er toen Oekraine inreisde voor een onbezorgde vakantie. Ik heb door Kiev gelopen. Over de kunstmarkt. Over Khreshchatyk, de imposante levensader in het centrum. Was in de onderaardse gangen van het Holenklooster. Heb tijdens de urenlange treinreis naar Charkov gezien hoe mooi dat land, met zijn enorme zonnebloemenlandschap is Stond op het immens grote Vredesplein, dat inmiddels bijna plat gebombardeerd is. Heb ondervonden welke aardige en gastvrije mensen er leven. Ik vraag me af hoe het met mijn kennissen en vrienden in Charkov gaat. Of ze nog leven en in de huizen kunnen wonen waar ik talloze nachten heb mogen slapen. Wat een geweldig land. Ik lijd met de mensen daar en met mijn vrienden mee.”
Ik begrijp, dat het niet meer valt aan te passen, maar wat mij betreft moet er ook een Geuzenpenning gereserveerd worden voor Volodymyr Zelensky, die dappere president.
