Column Huis in Huis uit: PREI

P R E I  (een-niet-zeuren-soep)

En dan hebben we het nog niet over de Spoorwegen die niet of nauwelijks rijden. De lange rijen op Schiphol nog niet meegerekend. En om vooral niet te vergeten: onze boeren!

We kunnen er een heel verhaal van bouwen, maar een vriendin van mij bekeek het even anders.

Ze zei letterlijk: ‘Soms heb ik helemaal geen zin meer om de krant van a tot z te lezen. Om naar het nieuws te kijken en helemaal niet naar de oeverloze praatshows waar ook steeds het slechte nieuws naar voren wordt gehaald, alleen maar tot leven gewekt door steeds nieuwe gezichten. Genoeg is genoeg,’ besloot zij.

‘Weet je wat ik doe op zo’n dag? Dan koop ik voor mijn man en mij twee stuks prei. De laatste keer kostte dat bij een supermarkt € 1,35. Die was ik en snij ik in stukken. Verwarm een kleine pan met wat olijfolie (of boter) en dat laat ik een minuut of vijf op een laag pitje sudderen. 

Soms doe ik in die olie een theelepel ras el hanout, een Noord Afrikaans kruidenmengsel. Wanneer de prei wat zachter wordt, strooi ik er wat meel overheen om er daarna meteen twee grote (soep)koppen warm water en een bouillonblokje roerend aan toe te voegen.

Dat hele zaakje laat ik zachtjes pruttelen. Als de prei geslonken is, haal ik mijn pannetje van het vuur en zet er de mixer in. Zo krijg ik een prachtige romige soep, die we met veel plezier oplepelen. Desnoods een sneetje bruinbrood ernaast of iets anders wat je in huis hebt. Sla bijvoorbeeld.

Nu zijn er vast mensen die zeggen: ik hou niet van prei. Doe dan gewoon hetzelfde met een paar wortels of een broccoli.

Waar het om gaat is dat je niet iedere dag bij de pakken neer gaat zitten. Dat je iets van onze vervelende situatie maakt.

Mijn grootmoeder zou zeggen: in de Tweede Wereldoorlog was de situatie in Nederland absoluut erger dan nu. Toen bedacht men ook van alles om toch iets voedzaams op tafel te zetten. 

Dus,’ vervolgde mijn vriendin opgewekt lachend: ‘Verwen jezelf op boze dagen met een-niet-zeuren-soep!’