Verantwoordelijkheid - Column Klaas Lelie
Verantwoordelijkheid, dat begint al vroeg, eigenlijk zodra je geboren bent en een plek gekregen hebt in een klein ledikantje of een wieg – een krib kan ook nog. Je draagt dan al verantwoordelijkheid voor een volgeladen luier. Liefst op gezette tijden. Dunne poep en ferme plassen.
Grote hoeveelheden dragen bij tot zware luiers. Dat betekent voor de verschoner een zware klus. De bedenker en de fabrikanten van een luier zijn niet voor niets bezig geweest. Luiers worden in forse getale geproduceerd en in de markt gezet. Regelmatig volgt er reclame en evenzo een hoog, nou hoog, kortingspercentage. Hoe meer luiers gebruikt worden, hoe beter dat is voor de maatschappij. En daar ben jij als kleine vrouw of kleine man verantwoordelijk voor.
Grote hoeveelheden dragen bij tot zware luiers
Naarmate de leeftijd stijgt, neemt ook de verantwoordelijkheid toe. Allereerst de dagopvang, dan volgt de schoolopvang, de dagbesteding - de dagen van arbeid, ook wel genoemd - en als het niet echt goed gaat op oudere leeftijd volgt weer dagbesteding, maar dan net even anders.
Om al die fases te doorlopen, daar ben je verantwoordelijk voor. Behalve dan de laatste fase. Voor een goed levenseinde zijn anderen verantwoordelijk. Je mag dan ten volle genieten en levensvreugde uitstralen. Anderen zorgen voor je of laten je verzorgen, door weer anderen, als die er dan nog zijn...
Voor een goed levenseinde zijn anderen verantwoordelijk
Geen gelanterfanter in de tussenliggende perioden. Ook niet het penitentiaire pad opgaan. Tenzij je boodschappen doet bij een van de grootste supers in dit land. Ja die, met dat gele logo op tassen – het gaat om olifant, of beledig ik nu het dier?
Verantwoordelijkheid is een groot goed. Het past bij de beschaafde mens en het loopt als een rode draad door je leven: van geboorte tot ouder worden. In het arbeidzame leven is de verantwoordelijkheid het grootst, ongeacht de functie, althans, vind ik.
Als een stratenmaker de tegels verkeerd legt, kan de voetganger ernstig ten val komen. Als je topman of -vrouw bent, moet je ervoor zorgen dat er voldoende stoelen staan om even rustig te zitten als je in een lange wachtrij staat om lekker te vliegen naar een vakantieland.
En mocht je het schoppen tot minister, ja, dan moet je ervoor zorgen dat de burgers het allemaal even goed hebben. Dat is verantwoordelijkheid.
