Column Klaas Lelie - Mondmilieu
‘Houd je bek,’ riep ze kwaad. Het was gericht tegen een niet geheel onknappe man. Kennelijk had hij gevoelens bij haar losgemaakt die tot een zekere verstoordheid hadden geleid.
Mondmilieu
Haar gezicht was behoorlijk rood aangelopen. Niet zo gek met deze temperaturen van boven de dertig graden.
In het plantsoen was bijna geen mens te bekennen – ze waren op vakantie naar nog warmere oorden, dan wel thuis met gesloten ramen en deuren: de warmte bleef dan buiten.
Hij was niet van de poes. ‘Als ik m’n bek moet houden, krijg jij m’n tong niet binnen.’ Ik vond het nogal gevat gevonden. Zou het nu uit de klauwen gaan lopen? zo vroeg ik me af. Maar nee. Haar blik begon milder te worden.
Plots was haar boosheid weggevaren en waren andere gevoelens geraakt door zijn uitspraak. ‘Niet hier… niet in het plantsoen,’ zei ze. ‘Ik wil hier geen tong in m’n bek.’ De astrante taal paste totaal niet bij haar uiterlijk. Een fraai opgemaakte dame, met een goed figuur. Bij hem past de ruwe taal trouwens ook niet.
Ze kwam wat dichter naar hem toe. ‘Kom,’ zei hij zachtjes, ‘het is goed voor het mondmilieu. Ik kan het als deskundige weten,’ ging hij verder.
‘Zooo, meneer is deskundige geworden. En ik dan? Vind je mij niet deskundig?’
‘Natuurlijk wel liefje. Jij bent misschien nog wel deskundiger dan ik. Maar ik meer vanuit mijn vakgebied. Tandarts hè.’
Ze keek hem secondenlang aan en kwam nog dichter tegen hem aanstaan. ‘Waarom is het zo goed voor het mondmilieu dan? Vertel me dat eens,’ sprak ze, nu opeens met een zwoele stem. De gebezigde taal bleef achterwege.
‘Als we zoenen, maakt dat veel speeksel aan. Dat speeksel is goed voor de tanden en kiezen en zorgt bovendien voor gezond tandvlees. Sterker nog, het verkleint zelfs de kans op gaatjes omdat speeksel het makkelijker maakt om bacteriën weg te spoelen. Dus… wat let je?’ Ik zag dat ze hem met twijfel aankeek.
Dus besloot ik genoeg te hebben gehoord en mijn wandeling te vervolgen. Naar de kroeg, M’n mond spoelen, met een borrel.
