Op de Pijp met... Nick Zwinkels en Carlos van Paassen

Tekst: Esdor van Elten / Foto: Ton van Zeijl 

Het Westland kent veel geheimen. Sommige zullen we nooit weten. Achter andere geheimen kun je komen. Nick Zwinkels (29) en Carlos van Paassen (30) dagen je uit om het geheim van Tuinder Piet te ontdekken in de eerste escaperoom met tuinbouwthema ooit. (www.westcapeland.nl) “Het idee is bij een biertje ontstaan.” Nick is single (“zet dat er maar groot in”) en woont in Honselersdijk. Carlos woont samen met zijn vriendin in Naaldwijk.

Wie heb ik hier tegenover mij? 

Nick: Ik ben Nick Zwinkels. Tuinderszoon uit De Lier waar mijn vader exclusieve orchideeën kweekt. Ik ben de jongste van drie. Na de Achtsprong ging ik naar ISW Chrysantenstraat en vervolgens naar ISW Hoge Woerd. Daarna studeerde ik applicatie-ontwikkeling aan het Mondriaan en deed een deeltijd opleiding bij Lentiz. Nu ben ik teamleider bij Optiflor.

Carlos: Ik ben Carlos van Paassen, eveneens een tuinderszoon uit De Lier. Ik woonde één laantje verder dan Nick. Mijn vader teelde gerbera’s. Net als Nick hou ik van meer techniek; dingen uit elkaar halen. Kijken hoe het werkt. Ik zat ook op de Achtsprong. Daarna ging ik naar het Stanislas in Delft en vervolgens studeerde ik elektrotechniek aan de Haagse Hogeschool. Ik werk nu op de elektro-afdeling van Certhon.

Jullie speelden dus samen vroeger? 

Carlos: Ja, tot ik bleef zitten en we dus in verschillende groepen terecht kwamen. Toen verloren we elkaar een beetje uit het oog. Een paar jaar later kwamen we elkaar weer tegen op de feestweek en daarna waren we weer onafscheidelijk.

Wat is er dan zo leuk aan Carlos, Nick? 

We lijken op elkaar. Hij is net als ik makkelijk in de omgang. Maar er zijn ook verschillen. Hij is de rem, de denker, ik ben het gaspedaal, de doener

En hoe zie jij Nick, Carlos? 

We zijn inderdaad allebei makkelijk in de omgang. Nick is ook iemand die echt een 100% drive laat zien om ergens iets van te maken. Hij haakt niet snel af. Ik ben wat beschouwelijker, terwijl Nick zoiets heeft van ‘gewoon doen’.

Hoe kom je op het idee van een escaperoom? 

Carlos: Een jaar of vijf geleden hebben we met een paar vrienden een speciale verjaardagsverrassing voor Nick gemaakt. Zijn cadeau, een cursus driften, zat in een grote doos en hij moest puzzels oplossen om die open te kunnen maken.

Nick: Zo’n doe-cadeau past helemaal bij mij. Ik ben iemand die liever herinneringen en ervaringen verzamelt dan spullen.

Carlos: Nick is zelf ook van de originele cadeaus.

Nick: Het is gewoon leuker als je wat moeite moet doen voor je cadeau. En dat is ook leuk om te geven. De tijd die je er in stopt is eigenlijk het kostbaarste cadeau.

Carlos: In ieder geval kwamen we hierdoor op het idee van een escaperoom. Een poosje later hebben we in één avond, met een biertje erbij, de hele kamer bedacht.

Wisten jullie dan hoe je een escaperoom bouwt?

Nick: We hadden er wel eens een paar gedaan, dus we hadden wel een beetje een idee. Als we escaperooms bezochten keken we altijd wel een beetje naar hoe zoiets nou in elkaar zit.

Carlos: De eerste uitdaging was niet zozeer of je het kon bedenken, maar of je wat je bedacht ook kunt maken. We zijn dus begonnen met veel puzzels te bedenken en maken. Het was op dat moment ook echt strikt voor de lol en als hobby. De technologie leren kennen, lekker knutselen. We hebben zelfs bijna niemand erover verteld omdat we er ook geen druk op wilden zetten.

Maar een escaperoom moet ook een verhaal hebben... 

Nick: Dat verhaal, het thema, was er eerder dan de puzzels. We wilden vanaf het eerste moment een tuinbouwthema.

Carlos: We zijn Westlanders. En Westland is trots op zichzelf. Er is niks zo fijn als de tuin of een tuindersschuur. Die sfeer wilden we neerzetten.

Dus het verhaal is...? 

Nick: Als bezoeker ga je mee op excursie naar ‘Tuinder Piet’. Die heeft een tuin op Tuinderslaan 14. Dat is een samenvoeging van onze geboortelanen: Vreeburglaan en Tuindersweg.

Carlos: Piet is een echte ouwe tuinder; handig en innovatief. Nu willen de geruchten dat hij een geheim heeft. Daar moet je in een uur achter zien te komen.

Dus je zit in een kas of zo? 

Carlos: We vertellen niet hoe het er uit ziet. Niet weten in welke sfeer je terecht komt is belangrijk voor de beleving.

Nick: Om achter het geheim te komen moet je allerlei puzzels oplossen. Van alles wat: je moet niet alleen denken, maar ook doen.

Hoe bepaal je de moeilijkheidsgraad van zo’n puzzel? 

Carlos: We hebben een aantal testgroepen op bezoek gehad. Vrienden, maar ook onbekenden die al ervaringen hadden met escaperooms. Dan kun je allerlei zaken testen. De puzzels natuurlijk; hoe ver komen ze? In eerste instantie dachten we dat we te weinig puzzels hadden, maar uiteindelijk hebben we er zelfs nog een paar uit gelaten.

Nick: Maar je moet ook andere dingen uittesten. De robuustheid van de kamer bijvoorbeeld. Mensen zitten in zo’n uur overal aan. Dus wat vast moet blijven zitten moet je ook echt stevig vastzetten. De aankleding is sowieso een vak apart. Want die is nodig voor de sfeer, maar je moet ook duidelijk maken wat gebruikt moet worden en wat decor is. Mensen zoeken echt op de gekste plekken.

Carlos: Daarom is het ook zo leuk dat we van buitenaf meekijken. Zo zie je dingen gebeuren waar je zelf niet op komt.

Nick: Soms zitten we te schreeuwen tegen de tv: “niet doen!” of juist, “doe eens wat!”

Want iedereen doet het weer anders.... 

Nick: Ja. dat is het leuke. Ieder groep is anders. Sommigen zijn afwachtend, anderen gaan meteen aan de slag. Sommige groepen zijn heel gestructureerd en pakken het haast planmatig aan. Bij anderen is het pure chaos.

Carlos: Hoe meer we zien, hoe meer we leren. Dus we passen de kamer ook nog steeds aan.

Helpen jullie ook? 

Nick: We hebben een schema: om die en die tijd moet je ongeveer bij deze puzzel zijn. Als mensen echt achter gaan lopen kunnen we een hint geven. Maar dat doen we maar heel weinig.

Het blijft bij gluren dus... 

Nick: Dat we meekijken heeft ook een veiligheidsreden. Je bent echt opgesloten en als er iets gebeurt moeten we in kunnen grijpen. Natuurlijk zijn er noodknoppen zodat je er meteen uit komt. Maar het is wel belangrijk dat wij het in de gaten houden.

Wanneer werd de hobby een bedrijfsplan? 

Carlos: Anderhalf jaar terug. We waren klaar met de puzzels en moesten toen gaan nadenken over de volgende stap. Het was coronatijd, dus niet de ideaalste tijd om iets te gaan beginnen. Maar we vonden allebei: als we het niet doen krijgen we er spijt van.

Nick: We hebben lang naar een pand gezocht, want omdat je een kamer bouwt moet je een beetje vrijheid hebben om te kunnen klussen. Dus een gewoon kantoorpand voldoet niet. Uiteindelijk konden we hier op het Havenplein terecht. In december kregen we de sleutel en op 5 maart zijn we open gegaan.

Carlos: Dit is anti-kraak. Dus we konden onze gang gaan. Het gaat op termijn toch plat.

Dus het is tijdelijk... 

Carlos: Ja. We hebben een opzegtermijn van drie maanden. Dus we boeken ook geen groepen verder dan die termijn.

Nick: Voorlopig hebben we ook gewoon onze baan. We doen het erbij. Ik werk wel een dag minder. De eerste reacties zijn heel positief, dus we hebben wel iets in handen denk ik.

Carlos: Het is jammer als we op termijn weg moeten. Maar we hebben dit alvast gerealiseerd. We kijken rustig verder. Ideeën hebben we nog zat!

Op de pijp met is naar een idee van Peter en Ton van Zeijl.