Westlanders halen met Kwibus vluchtelingen op in Oekraïne
Afgelopen weekend zijn twee Heulenaren, met een chauffeur uit Zwijndrecht op pad geweest met de Kwibus. Niet voor een feestje, maar om hun medemensen te helpen. Ze zijn naar Oekraïne gegaan om gevluchte moeders, kinderen en weeskinderen op te halen.
Heulenaar Michel Peer vertelt: “Ik rijd al jaren af en toe een transport met hulpgoederen naar landen als Oekraïne, Moldavië en Roemenië. Vijf jaar geleden werd ik gevraagd om voor de stichting Family 4 Family een rit te doen naar Zdolbuniv in Oekraïne. Deze stichting staat in contact met de Baptistenkerk van dominee Misha Nazaruk en weet zo heel goed wat de allerarmsten in de regio nodig hebben.
Zdolbuniv
Direct bij het uitbreken van de oorlog nam Peer contact op met dominee Nazaruk om te laten weten dat hij klaarstond met de bus om vluchtelingen op te halen. “De broeders van kerk wagen elke dag hun leven om met oude bestelbusjes eten te brengen naar de schuilkelders van Kharkiv (Charkov). Op de terugweg nemen zij vluchtelingen mee naar Zdolbuniv omdat het daar relatief rustig is. De meeste vluchtelingen blijven daar in de buurt of gaan naar Polen omdat ze hopen snel terug te kunnen.”
Foto: Privé
Uiteindelijk kwam op vrijdag 25 maart het verzoek om een groep van 35 vluchtelingen - moeders met kinderen en kinderen zonder ouders - op te halen. “Kwibus uit Wateringen stelde meteen een 60 persoons touringcar beschikbaar”, gaat Peer verder. “Zij hebben het natuurlijk ook lastig door de coronacrisis, maar eigenaar Peter Witte vindt dat de Kwibus er niet alleen voor de leuke dingen moet zijn dus dat was snel geregeld.” Een oproep in een chauffeurs-appgroep voor twee vrijwilligers werd - ondanks het enorme tekort aan chauffeurs dat overal heerst - snel beantwoord. Will Schulte uit Kwintsheul, die inmiddels rijinstructeur is, reageerde meteen positief en kon mee door een paar lessen te verplaatsen en Rien Bevelander uit Zwijndrecht zege een bloemenrit naar Frankrijk af.
Tikkies
Zaterdagochtend 26 maart om 11.00 vertrokken de drie mannen. “Onderweg maakten we een groepsapp aan waarin we buren, vrienden en goede bekenden vroegen om een aantal liter diesel te sponseren of om geld voor een maaltijd voor de vluchtelingen te doneren. Binnen een kwartier ontplofte de app van reacties en de Tikkies. We waren in no-time uit de kosten. Het is werkelijk ongekend hoe de mensen hier meeleven, maar het is ook wel logisch als je de verschrikkingen daar hebt gezien.”
De afspraak met de groep vluchtelingen was dat ze elkaar bij de Poolse grens zouden treffen. Daar aangekomen ontvingen ze bericht dat de groep vertraagd was. Het plaatsje Lubno, waar de groep dichtbij was, was gebombardeerd en er waren drie raketaanvallen geweest op onder meer een brandstofdepot in Lviv.
“Zondagmorgen om 7.00 stonden we in Krakovets, een paar kilometer over de grens in Oekraine”, gaat Peer verder. “We hadden chaos verwacht, maar het Poolse leger had alles perfect onder controle. Aankomende vluchtelingen werden meteen geholpen met bagage. Rolstoelen, kinderzitjes, koffie, eten; alles wat je maar nodig kan hebben werd aangereikt door militairen en vrijwilligers. De vluchtelingen werden meteen geregistreerd en met bussen naar de eerste opvang gebracht, 5 kilometer verderop. Ook wij werden naar die plek doorverwezen.”
Infuus
Om 10.00 kwamen de eerste vluchtelingen daar aan. Als eerste opvang diende een omgebouwde groothandelsmarkt. “Ook hier was alles tot in de puntjes geregeld. Echt grote complimenten voor de Polen daar en de vrijwilligers uit alle landen. Na ons aangemeld te hebben, werd er overal omgeroepen dat wij nog 25 stoelen beschikbaar hadden voor gratis vervoer naar Nederland. Er meldden zich nog een jong gezin dat er al vier dagen zat en moeilijker wegkwam omdat ze ook twee hondjes bij zich hadden en een Nederlandse vrijwilliger twee dagen ziek aan het infuus had gelegen graag naar huis wilde. Rond 12.00 had iedereen geplast, was alles en iedereen ingeladen, ingestapt en geregistreerd en konden we terug. Meegenomen waterflesjes, bananen, sinaasappels , krentenbollen en Liga-repen vonden gretig aftrek en na een dinerstop bij KFC deelden wij dekentjes uit en was iedereen snel onder zeil. Ik denk dat dat het moment was waarop iedereen besefte dat ze echt in veiligheid waren en dat ze het gevoel kregen dat het wel goed zou komen.”
Het doel van de drie Nederlanders was om zich maandagmorgen om 9.00 te kunnen melden bij de gemeente Katwijk. “Door een misverstandje hadden ze ons daar pas dinsdag verwacht. Snel werden een voormalig klooster en een verzorgingshuis/kantoor klaargemaakt voor de opvang. Een perfecte plek voor deze groep.”
Vanuit de locatie in Katwijk zullen de vluchtelingen verdeeld worden onder de opvangplaatsen bij gemeenten in de buurt.
