Op de pijp met... Mirjam van Lint
Even pauze. Even op de pijp. Bakkie doen, praatje maken. Met en over bijzondere Westlanders. Westlanders met een verhaal. Over Westlandse waarden, en over heden, verleden en toekomst. Deze keer praten we met: Mirjam van Lint.
Tekst: Esdor van Elten / Foto: Ton van Zeijl
Mirjam van Lint (63) stond aan de wieg van de kinderopvang in Westland. Met volle overtuiging: “Kinderopvang is eigenlijk geen goed woord. Het is veel méér dan opvangen alleen.” Toch viert zij 2 juni haar afscheid. Mirjam is getrouwd met Chris Hunefeld en woont in Naaldwijk. Samen hebben ze vier kinderen, (waarvan twee bonuskinderen) en zes kleinkinderen.
Waar kom je vandaan?
Ik ben, samen met mijn zus, geboren en getogen in Den Haag Mariahoeve. Telg van een Boskoopse boomkwekersfamilie. Mijn vader ging werken bij het Landbouw Economisch Instituut in Den Haag, dus zo kwamen we in de stad terecht. Toch heeft groen altijd een belangrijke rol in ons leven gespeeld. Zelfs in Mariahoeve keken we uit over de weilanden. Dus toen ik in het Westland kwam wonen, voelde ik me prima thuis.
Hoe kwam je dan in het Westland terecht?
Via mijn eerste man. Tuinderszoon uit de buurt van Aalsmeer die bij het proefstation ging werken. Ik ben wel nog lang buiten het Westland blijven werken. Na de lagere school en de het havo atheneum deed ik HBO-J, jeugdwelzijnswerk. Dat betekende dat je wel iets met kinderen of jeugd ging doen. Ik heb in Rotterdam gewerkt en daarna in de kinderopvang voor het Groene Kruis in Den Haag. Dat bleef ik doen na de geboorte van onze dochter, maar toen onze tweede zich aandiende was het niet echt meer te doen om met twee kinderen op de fiets van Westland naar Den Haag te pendelen, dus toen ben ik gestopt. In 1989 was de gemeente Naaldwijk op zoek naar iemand om de activiteiten van de Stichting Kinderopvangvoorzieningen Naaldwijk in te gaan vullen. Ik werd secretaris van de stichting. Dat was eigenlijk de start van de kinderopvang in Westland.
Was er toen nog niets dan?
Nee. De hele branche stond toen nog in de kinderschoenen. Er waren alleen peuterspeelzalen in het Westland.
Er was financieel nog niet zoveel geregeld en dus waren het vooral de grote bedrijven en organisaties die in staat waren om de kinderopvang voor hun medewerkers in te kopen. Het was ook echt een andere tijd toen. Ik was de eerste binnen mijn eigen werkkring die na het krijgen van een kind doorwerkte. De meesten stopten. Nu is het veel normaler om te blijven werken terwijl je kinderen hebt.
Een goede ontwikkeling?
Ik vind van wel. Ik hoor wel eens moeders zeggen ‘ik werk voor de kinderopvang’, maar daar ben ik het niet mee eens. Al is het maar omdat je immers sámen werkt. Maar werk is veel meer dan dat; het is ook een manier om in beweging te blijven, aan je toekomst te bouwen, en om financieel onafhankelijk te zijn. Toen ik ging
scheiden heeft mijn werk ervoor gezorgd dat ik in mijn huis kon blijven wonen en ik mijn leven goed kon voortzetten.
En voor het kind?
Is het óók goed. En alleen maar beter geworden. Kinderopvang heeft meerwaarde voor kind en ouder. Het geeft je een andere, bredere kijk op de wereld. We zijn ons door de jaren heen ook veel bewuster geworden van wat kinderen nodig hebben. Kinderopvang is in dat opzicht een slecht woord. We hebben vooralsnog nog niet iets beters kunnen bedenken. Maar we doen natuurlijk veel meer dan ‘opvangen’ of ‘oppassen’. De slogan van Kwest is niet voor niets: ‘verwonder, ontdek en ervaar.’ We mogen met verbazing naar onze kinderen kijken, en ontdekken wat in hen zit. Hen helpen om dat ook zelf te ontdekken, en hen spelenderwijs te helpen groeien. Spelen is méér dan een wipkip. Ik denk dat we kinderen moeten uitdagen in een veilige omgeving. Dat betekent veiligheid bieden, maar kinderen met risico’s leren omgaan.
Hoe moet ik dat zien?
Neem deze tuin, hier bij Kwest in de Druivenstraat. Onze oudste locatie. Die is zo ingericht dat er echt iets te ontdekken en beleven valt. Kinderen kunnen op een muurtje klimmen, en ja, dan kunnen ze vallen en zich bezeren, maar daar zijn we op voorbereid. Al onze mensen hebben kinder-EHBO. Een pedagogiosch medewerker heeft ook niet volledig zicht op de kinderen; ze kunnen zich achter een struik verstoppen. Maar dat hebben kinderen soms nodig. Net zoals ze het nodig hebben zichzelf uit te dagen door een muurtje te beklimmen. En dat doen ze pas als ze er aan toe zijn.
En hoe ervaren ouders dat?
Die zijn meestal, als er een keer een schaafwond of iets dergelijks is, verrassend begripvol. Want ze weten dat de echte risico’s beperkt zijn. We gaan hier geen giftige planten neerzetten, en de buitendeur is op slot zodat ze niet de straat op kunnen. Zo creëren we veiligheid zonder elk mogelijk risico uit te sluiten. Dat moet je natuurlijk wel goed uitleggen en er zijn ook ouders die daar moeite mee hebben. Maar er zijn sowieso heel veel visies over wat het beste voor een kind is. Laten we zeggen dat de ouders die hun kind graag een witte designbroek aantrekken over het algemeen niet zo snel kiezen voor onze visie, waarin buiten zijn, groen en een beetje avontuur een belangrijke rol spelen.
Dat klinkt eigenlijk best wel Westlands...
Maar Kwest is dan ook een op en top Westlandse organisatie, en niet alleen in naam (Kwest staat immers voor Kinderopvang WESTland – EvE). We werken samen met diverse Westlandse partners, en we geven aan de kinderen ook veel mee over alles wat groeit en bloeit hier in het Westland. We hebben hier in Naaldwijk zelfs een eigen kasje.
Er is vast veel veranderd in die ruim 30 jaar
Natuurlijk. Veel meegemaakt. In 1991 stapte stapte ik uit het bestuur en kwam in dienst van de stichting als coördinator van Gastouderbureau Naaldwijk. Voor zowel gastouders, kinderopvang en buitenschoolse opvang.
(onderbreekt) Wat is het verschil?
Gastouders zorgen voor één of enkele kinderen, veelal bij de ouders thuis. Kinderopvang is echt een groepsgebeuren. En buitenschoolse opvang is er voor de oudere kinderen die al op school zitten.
Ga verder...
In de loop van de tijd zijn we verder gegroeid. We fuseerden op een gegeven moment met andere kinderopvangorganisaties in het Westland tot Kwest en inmiddels hebben we 27 verschillende locaties, overal in het Westland, Zowel dagopvang, peuteropvang als bso’s. Er werken meer dan 200 mensen bij ons. Allemaal professionals die voortdurend bijscholen en zich ontwikkelen. Want dat doet het vak ook. We trainen nu bijvoorbeeld met behulp van video hoe we communiceren en omgaan met de kinderen. Dat deden we vroeger niet.
Dat vraagt best wel iets van de mensen...
Ja, en daarin zit ook een grote uitdaging, want er ontstaat een steeds groter tekort aan mensen en aan plekken. Daarom willen we graag laten zien dat we een warme en betrokken organisatie zijn, waarin je je talenten en mogelijkheden kunt benutten. Zo doen we mee aan Westland On Stage. Om te laten zien wat een mooi vak dit is. Ga het studeren!
Je klinkt na zoveel jaar nog steeds enthousiast. Waarom stop je eigenlijk?
Mijn man is iets ouder dan ik en al een tijdje met pensioen. We vinden dat het tijd wordt om samen wat leuke dingen te gaan doen.
Zoals?
Reizen maken, met de caravan eropuit. Wandelen en sporten... Daarnaast hebben we de kleinkinderen en doe ik ook mantelzorg voor mijn moeder van 93. Ik ben ook vrijwilliger geworden van de Zonnebloem. Een mooie, warme organisatie die óók voor uitdagingen staat. Want ook hun vrijwilligers worden steeds ouder. Hoe maak je de organisatie toekomstbestendig? Dat is een vraag waar ik me graag over ga buigen.
Wanneer ga je weg?
Ik ga officieel op 1 september met pensioen. Maar ik heb nog de nodige vakantiedagen staan, dus 31 mei was mijn laatste werkdag en op 2 juni was het officiële afscheid.
Moeilijk afscheid?
Het zal wennen worden. Kwest is eigenlijk mijn derde bonuskind. Het wordt lastig om dat zomaar los te laten!
