Op de pijp met... Ard Dekker

Tekst: Esdor van Elten / Foto: Ton van Zeijl

Westland mag best wat beter op de kaart gezet, vindt Ard Dekker (67). Hij bracht daarom de internationale betrekkingen van organisaties uit Westland en omgeving, eh, in kaart. “Wie in het buitenland wil werken, kan prima in de tuinbouw terecht.” Ard is getrouwd met Gerdien en woont in Naaldwijk. Samen hebben ze vier kinderen en twee kleinkinderen.

Waar kom je vandaan? 

Ik ben een echte Westlander. Geboren, getogen en betrokken. Ik groeide op in de Druivenstraat in Naaldwijk. Druiven, daar heb ik trouwens echt iets mee. Met zes jongens in een klein huis was natuurlijk pittig voor mijn moeder. Maar we hadden allemaal een taak in het huishouden. Mijn vader Bas werkte bij Coöperatie Westland, later COMTU en vervolgens opgegaan in Horticoop.

Toch een link met de tuinbouw... 

Wie in Westland woont kan niet om de tuinbouw heen. In mijn schooltijd heb ik veel in de tuin gewerkt, maar echte ambities in die sector heb ik nooit gehad. Na de Rehobothschool ging ik naar de mavo in de chrysantenstraat. Je zou me een slow starter kunnen noemen. Pas in de derde begonnen mijn cijfers omhoog te gaan. Daardoor kon ik na de mavo naar de havo en vervolgens de heao. Dat was een belangrijke stap. De selectie en de eisen waren best zwaar. Maar daarna lagen de banen voor het oprapen. Ik was bijna bij een accountantskantoor gaan werken, maar een dag later koos ik toch voor Defensie.

Wat ging je daar doen? 

Ik deed daar internationale financiële zaken. Wij betalen aan de NAVO, maar krijgen daar ook weer geld van en dat moet allemaal verantwoord en gecontroleerd. Toen ik kwam was er een grote achterstand. Alleen al met het opsporen van nog niet geïnde facturen heb ik in die eerste maanden al veel geld voor Nederland verdiend. Ik groeide door, werd plaatsvervangend bureauhoofd en stapte rond 1982 over naar de bestuursstaf. Tot 1997 vooral financieel economische taken, daarna zestien jaar verschillende functies op personeelsgebied.

Dat was bij Defensie niet altijd makkelijk met alle bezuinigingen... 

Er is heel veel bezuinigd, hoewel we soms, zoals in 2000 er ook wel weer eens wat geld bij kregen. Bovendien heb ik de overgang van een dienstplichtig leger naar een beroepsleger van nabij meegemaakt. Ook een grote verandering, maar heel interessant. Het leuke van mijn baan was dat het heel internationaal was. Zo heb ik vier jaar in Brussel gewerkt en in de buurt gewoond: in Overijsse. Ook een druivenstreek trouwens.

Ging dat, zo’n directe Westlander in België? 

Dat ging. Ik ben me daar wel meer bewust geworden hoe belangrijk cultuuraspecten zijn als je internationaal samenwerkt. Dat is iets waar je echt rekening mee moet houden, als je in het buitenland gaat opereren. Dat had direct gevolg voor het personeelsbeleid. Meer vrouwen in de krijgsmacht krijgen werd belangrijk. Dat zagen we bijvoorbeeld ook in Afghanistan, waar een vrouw alleen opendoet voor een andere vrouw.

Je kwam wel weer terug naar het Westland... 

We konden hier een mooi levensloopbestendig huis kopen en onze familie woont nog steeds overwegend hier. In 2013 volgde opnieuw een gigantische reductie bij Defensie en het leek er even op dat ik mijn baan ook zou verliezen. Ik ging terug naar de financieel-economische afdeling en daar heb ik tot mijn pensioen gewerkt. Ik koos ervoor om er in 2021 vervroegd uit te gaan en kreeg bij die gelegenheid een ereteken in zilver voor mijn verdiensten.

En toen? Het zwarte gat? 

Dat had best gekund, want ik ben altijd nogal een workaholic geweest. Daar voel ik me, met name tegenover mijn gezin, nog wel eens bezwaard over. Om iets voor mijn kinderen terug te doen heb ik bijvoorbeeld in de oudercommissie van het ISW Tiendweg en de MR van het ISW gezeten. Ik kwam wat meer in de belevingswereld van kinderen en het onderwijs. Toen ik eens een paar spreadsheets maakte over de kosten van schoolboeken, schrok ik van het resultaat: het werd steeds duurder. Ik heb me toen ook landelijk ingezet om ervoor te zorgen dat schoolboeken gratis werden. Zo heb ik met de kinderen nog eens bij Een Vandaag gezeten. Ik was al goed bekend met bestuurs- en vrijwilligerswerk, met name kerkelijk en schaken. Na mijn pensioen is vooral het schoolschaken in Westland uitgebreid. Met het Schoolschaakplan Westland was ik in 2015 gestart toen ik een dag minder ging werken. Mijn kerkenwerk is nu bescheiden; Gerdien doet veel meer.

Is schaken belangrijk? 

Ik denk in ieder geval dat het iets goeds is. Ik ben er zelf mee opgevoed, mijn vader was 40 jaar voorzitter van de schaakvereniging. Zelf zit ik nu in de jubileumcommissie van de Nederlandse schaakbond die in 2023 150 jaar bestaat. Schaken is leuk, uitdagend, je leert gestructureerd denken en tegen je verlies kunnen. Veel mensen denken dat kinderen het wel saai zullen vinden, maar veel kinderen zijn juist razend enthousiast. En dat motiveert mij weer om me er voor in te zetten. Met de in april opgerichte Stichting Schoolschaak Westland gaan we veel culturele schaakactiviteiten realiseren.

Je hebt ook www.westlandwerelds.nl bedacht... 

Dat idee had ik al langer, maar in 2018 heeft dat echt vorm gekregen. Door mijn eigen internationale ervaring kijk ik wellicht wat anders tegen Westland aan dan veel andere mensen. Ik heb ontdekt: Westlanders kom je echt overal tegen. En we worden gewaardeerd. Westland mag echt als de hoofdstad van tuinbouwinnovatie gelden. Er komen hier wekelijks delegaties van overal ter wereld kijken wat en hoe wij het hier doen. Maar dat verhaal komt op een of andere manier toch niet goed door. Met de digitale wereldkaart wilde ik laten zien wat de positie van Westland in de wereld is. Hoeveel lijnen er lopen van hier naar plaatsen op alle continenten. Sinds 2019 staat de kaart op een website van de gemeente: www.westlandhortibusiness.com/worldwide.

Met als doel om? 

Het belangrijkste doel is het imago van Westland verbeteren. Veel mensen hebben nog steeds een verouderd beeld van de tuinbouw: vervuilend, energieverslindend. En hoewel er nog steeds veel verbeterd kan worden, denk aan de waterkwaliteit, is er ook al veel beter geworden. Voor een kilo tomaten verbruiken we hier vier liter water. In Spanje is dat zestig liter! Dat mag ook verteld worden. Ja, we gebruiken nog steeds gas, maar we zijn ook innovatief als het om aardwarmte gaat, en daar profiteert straks niet alleen de tuinbouw van. Ook hele woonwijken. Kortom: ik wil het hele verhaal vertellen.

Het hele verhaal is meer dan tuinbouw... 

Daarom staan er ook bewust niet alleen (tuinbouw)bedrijven op de kaart, maar ook kennisinstellingen en goededoelenorganisaties als De Zaaier. Want ook die opereren internationaal.

Leuk, maar heeft het ook praktisch nut?

Jazeker. Het is heel nuttig om bijvoorbeeld op de kaart naar een land te kijken en te zien welke organisaties uit Westland en omgeving in dat land actief zijn. Die kunnen je wellicht verder helpen omdat ze het land kennen. Verder hoop ik vooral jongeren te laten zien dat je in het Westlands bedrijfsleven internationaal carrière kan maken. De tuinbouw is niet populair onder jongeren omdat die ook nog steeds een verouderd beeld hebben. Maar de tuinbouw is hightech, heeft plek voor alle niveaus, doet goed en nuttig werk en is internationaal. Via westlandwerelds.nl kun je misschien ook stages of zelfs banen vinden.

Hoe kom je op de kaart? 

In veel gevallen benader ik organisatoren zelf. Daarnaast vind ik het essentieel dat de gemeente Westland de kaart op een website van de gemeente goed zichtbaar houdt en actief bijdraagt aan de bekendheid ervan. En verder kun je bij interesse altijd mailen naar westlandwerelds@gmail.com. Dan stuur ik je de nodige informatie.

Allemaal doen dus... 

Ik hoop dat de kaart straks laat zien hoe Westland verbonden is met de rest van de wereld. Hoe belangrijk onze expertise voor de wereld is. De tuinbouw staat helaas onder grote druk. Met een blik op de kaart kun je nu ook zien wat je zou kunnen verliezen. We zijn een grote sector, belangrijk voor de economie. Maar niets is vanzelfsprekend. Achter ieder punt op de kaart gaat ambitie, innovatie en hard werk schuil!