Sonnehoeck zoekt bedrijfsleider na overlijden Geo van Leeuwen

Algemeen
Naast de druiventeelt en het bewaren van kennis komt er bijvoorbeeld meer aandacht voor de maatschappelijke rol.
Naast de druiventeelt en het bewaren van kennis komt er bijvoorbeeld meer aandacht voor de maatschappelijke rol. (Foto: PR)

De gemeenteraad zegde hulp toe toen kwekerij Sonnehoeck onlangs de noodklok luidde. Sinds het wegvallen van voormalig eigenaar Geo van Leeuwen is er dringend behoeft aan een voorman.

door Martha Barendse

De gemeente zoekt nu mee naar een geschikte kandidaat. De kwekerij heeft daarnaast meer plannen, zoals educatieve activiteiten voor basisscholen en het ontvangen van meer zakelijke bezoekers.

Sonnehoeck is een monument met acht druivenkassen in Kwintsheul waar jaarlijks duizenden bezoekers druiven kopen of een rondleiding krijgen. Jos van der Knaap, sinds 2018 voorzitter van de stichting Sonnehoeck, ging kortgeleden in gesprek met wethouder Barend Rombout, nadat een motie van de stichting unaniem werd gesteund door de gemeenteraad. “We zijn blij dat we nu hulp krijgen om onze toekomst zeker te stellen. Concreet vragen wij om een vaste medewerker. In samenwerking met de gemeente en het UWV gaan we nu kijken naar geschikte kandidaten,” vertelt Van der Knaap.

Sonnehoeck draait nu met zestig vrijwilligers. Zonder Van Leeuwen hebben deze vrijwilligers dit jaar met enthousiasme de druiventeelt tot een goed einde gebracht. Wel is duidelijk dat iemand met groene vingers en met financieel overzicht de regie moet krijgen. “De kandidaat moet zulke capaciteiten hebben. Onze voorkeur gaat daarbij uit naar iemand die de kwaliteit heeft om goed met vrijwilligers te kunnen samenwerken,” zegt Van der Knaap. “In elk geval moet dit binnen drie maanden rond zijn, voordat de teelt in het voorjaar weer aandacht vraagt.”

Samenwerken met het museum

Ondertussen pakt het bestuur van Sonnehoeck, samen met een kwartiermaker, nieuwe activiteiten op om de kwekerij toekomstbestendiger te maken. Naast de druiventeelt en het bewaren van kennis komt er bijvoorbeeld meer aandacht voor de maatschappelijke rol. Van der Knaap: “We gaan samen met Vitis Welzijn ouderen en eenzame mensen ontvangen, bijvoorbeeld op Burendag. En voor de moestuin gaan we samenwerken met leerlingen van basisschool Andreashof. Het past in de huidige educatieve trend waarin aandacht is voor de vraag waar je voedsel vandaan komt.”

Een ander plan betreft de samenwerking met de Volksuniversiteit voor een cursus Snoeien en Krenten, een bijna uitgestorven vaardigheid. Ook gaat Sonnehoeck samenwerken met het Westlands Museum dat ook een historische tuin heeft. “We zijn geen concurrenten, maar hebben wel dezelfde doelgroep. Daarom gaan we samen programma’s uitvoeren zoals routes langs historische plekken.”

Het verhogen van het aantal bezoekers die honderd jaar terug in de tijd willen stappen is niet genoeg. Er is ook meer geld nodig. Geo van Leeuwen deed alles met gesloten beurs. De voorzitter hoopt daarom dat het Westlandse bedrijfsleven zich ook gaat inzetten voor het voortbestaan. “We zoeken ‘businesspartners’ – bedrijven die jaarlijks een financiële bijdrage doen. Dan bieden wij graag in overleg een tegenprestatie, bijvoorbeeld het verbinden van hun naam aan een druivenkas. ”

Geo van Leeuwen

De historische druiventuin Sonnehoeck bestaat uit een woning uit 1729, een achttal oude druivenserres en een negentig meter lange druivenmuur uit 1815. Het is de enige kwekerij in Nederland met de status van Rijksmonument. Het is cultureel erfgoed omdat hier de druiventeelt, ooit de kurk waarop het Westland dreef, nog op traditionele wijze in een authentieke omgeving plaatsvindt. De voormalige eigenaar was Geo van Leeuwen, die zijn bezit in een stichting onderbracht. Geo overleed dit voorjaar op 80-jarige leeftijd. Hij wist alles van de traditionele druiventeelt en was de spin in het web van de organisatie met zestig vrijwilligers die de tuin en de bezoekersstroom verzorgen. In 2017 zei Geo: “Als ik er niet meer ben moet er een betaalde beheerder komen. Ik ben nu bezig om mijn teeltkennis vast te leggen. Het belangrijkste is dat we ons product kunnen blijven maken, de enige echte zoete Westlandse tafeldruif.”