Pijlers van de samenleving: ‘Ik probeer goed met de mensen om te gaan’

Algemeen
Wolfgang van der Hoek staat normaal achter de camera voor deze rubriek.
Wolfgang van der Hoek staat normaal achter de camera voor deze rubriek. (Foto: Emmy van der Scheer)

Wolfgang van der Hoek (59) staat elke twee weken in de krant. Nu staat hij echter voor het eerst voor de camera in plaats van erachter. Hij is de vrijwillig fotograaf van deze rubriek: Pijlers van de Samenleving. Wolfgang wil een nog betere fotograaf worden. “Ik zou meer willen samenwerken met andere fotografen. Meer bij elkaar komen en van elkaar leren.”

Linda van der Klooster

In het dagelijks leven werkt Wolfgang van der Hoek bij de gemeente. “Ik kom met de auto in het hele Westland”, vertelt hij. “Ik ga de ondergrondse containers langs met mijn collega en we ruimen de rommel op. We krijgen onze opdrachten via de e-mail, bijvoorbeeld als er ergens grofvuil moet worden opgeruimd.”

Wolfgang is bij de gemeente gedetacheerd via Patijnenburg. “Dat is een soort sociale werkplaats, waar ze mensen een kans geven om te werken. Iedereen kan daar wel aan het werk. Ik ben daar begonnen en heb een studie gedaan. Ik was niks toen ik daar kwam en heb toch cursussen op mbo-niveau gedaan.”

Landkaart

Inmiddels werkt Wolfgang al 37 jaar via Patijnenburg. “Ik heb al zoveel leuke dingen gedaan. Zo heb ik met een bestelauto door het hele land gereden. Ik spaarde om een van de eerste navigatieapparaten te kopen. Toch zat er iemand naast me op de landkaart te kijken. Dat was wel grappig. Ik heb ook mijn heftruckpapieren en ik heb als veegwagenchauffeur gereden. Toen ik tien was durfde ik al een auto te starten en reed ik op een weiland met een VW Kever en later op de trekker. Na alle cursussen kan ik alles wel rijden. Ik ben ruim inzetbaar.”

Via Patijnenburg is Wolfgang ook begonnen te fotograferen. “Desiree Curfs, toen de directeur van Patijnenburg, vroeg mijn collega Erik en mij of we interesse hadden om te fotograferen voor Het Hele Westland. Dat hebben we heel veel gedaan. Ik heb ooit in de krant gestaan omdat ik meer dan tienduizend foto’s had gemaakt. Zo ging het verder en verder en verder. Samen met Erik maak ik ook af en toe video’s van evenementen.”

Knoppen

Het fotograferen leerde Wolfgang bij de Vrije Universiteit in Delft. “Ik heb veel cursussen achter de rug. Ik hou van leren. Er valt zoveel te leren met fotografie. Avondfotografie vind ik bijvoorbeeld moeilijk, door het weinige licht. Dan moet je zo spelen met de knoppen. Ik zou nog best beter willen worden in avondfotografie. Ik wil meer samenwerken met andere fotografen. Meer bij elkaar komen en van elkaar leren. Dat iemand ergens goed in is en dat aan de anderen uitlegt. Ik ben zelf het best in buitenfoto’s bij daglicht. Ik maak altijd genoeg foto’s dan kun je kiezen.”

Wolfgang werkt met een spiegelreflexcamera van Nikon. “Dan moet je veel zelf instellen. Aan het wieltje draaien. Er is een hoop om op te letten. Toen ik mijn eerste foto’s in de krant zag was ik erg trots. Ik ben nog steeds hartstikke blij als ik mijn foto in de krant zie. Mijn schoonzus zegt dan ook: ik heb je weer zien staan. Ze zal het wel leuk vinden als ze ineens mijn portret ziet, met Emmie’s naam erbij. Ik heb Emmy gezegd hoe ze het moest doen voor deze foto.”

Wolfgang en Emmy hebben elkaar leren kennen via Patijnenburg. “We gingen met een groep naar de Zaanse Schans en toen vroeg ik aan Emmy of ik bij haar mocht zitten. Daarna hebben we afgesproken. Ik ging naar haar huis en daarna weer en zo steeds vaker. Ik heb bijna 22 jaar in Naaldwijk gewoond en woon nu met Emmy in Monster. We wonen in een rijtjeshuis en we hebben een samenlevingscontract.”

Jumbo

Wolfgang staat graag klaar voor anderen. “Ik heb ook twee vrienden, waarvan er één blind is en de andere slechtziend. Die help ik bijvoorbeeld met de computer. Of we gaan samen een ontbijtje nemen bij de Jumbo. Soms gaan er ook andere mensen mee. We maken er gewoon een gezellig dag van.”

Door collega Erik kwam Wolfgang bij Vitis Welzijn terecht. “Hij had gezien dat ze vrijwillig fotografen zochten. Mijn eerste klus bij Vitis Welzijn mocht ik doen, omdat een andere fotograaf niet kon. Ik heb toen ik een mooie foto gemaakt bij een molen. Een goed geslaagde foto. Dat was wel leuk. Ik wil er altijd wat leuks van maken. Ik probeer goed met de mensen om te gaan, dan moet het lukken.”

Wolfgang hoorde via een collega dat er een vacature was voor leuk vrijwilligerswerk. Wil je het liever niet aan het toeval overlaten? Kijk dan op www.westlandvoorelkaar.nl voor de leukste vrijwilligersvacatures.