Pijler van de samenleving Cor Bruggeling: ‘Zolang ik maar onder de mensen ben, heb ik het bar naar m’n zin’

Nieuws
"Cor Bruggeling: \"Handen uit de mouwen is meer mijn ding.\"" (Foto: "Charles Jungschl\u00e4ger")

Sinds de oprichting ruim 14 jaar geleden is hij al betrokken bij de Plusbus, de dienst die ouderen op aanvraag en tegen een kleine vergoeding binnen het Westland vervoer van deur tot deur biedt. Chauffeur worden zag voormalig vrachtwagenchauffeur Cor Bruggeling (74) op dat moment niet zitten, dat hij vervolgens in het bestuur terecht kwam was een verrassing. “Al dat vergaderen, man, man, man! Na een tijdje ben ik lekker als wagenbeheerder aan de slag gegaan. Handen uit de mouwen is meer mijn ding.”

door Inge Huijding

Op het prikbord hangt een intekenlijst: zaterdag 8 december bussenschoonmaak! “Dat doen we elke twee maanden”, verklaart Cor. “Met z’n tienen, ieder een eigen taak. Koffie en wat lekkers, altijd een gezellige zaterdagochtend!” De Plusbus heeft ruim 130 vrijwilligers. “Ik moet er nodig een rij bij maken want het past niet meer”, zegt Cor, wijzend op het enorme fotobord aan de muur. “We hebben de vrijwilligers hard nodig, want het is druk zat. Alle zes bussen rijden vanmiddag”, knikt hij. “Ruim 700 klanten hebben we nu, indertijd waren er 80 nodig om van start te kunnen gaan. We begonnen met één bus!”

Schades repareren, een lampje vervangen, wat Cor zelf kan doet hij zelf, anders maakt hij een afspraak bij de garage. “Tot een jaar geleden maakte ik nieuwe chauffeurs wegwijs met de bus en de rittenplanning heb ik helemaal in het begin ook nog gedaan. Maar dat is een klus hoor, zelfs met maar 80 klanten!”

Verhalen van vroeger

Dankzij de Plusbus komen de mensen de deur uit, aldus Cor. “Maar het belangrijkst is het contact”, vindt hij. “Ik werk nu twee dagdelen in de week als chauffeur en val regelmatig in. Momenteel vind ik het ook wel eens lekker om ernaast te zitten, als bijrijder. Dan kun je je echt met de klanten bezighouden. Kom maar op met de verhalen van vroeger! Over hoe een rit loopt maak ik me niet druk. Je moet een beetje flexibel zijn, je hebt met mensen te maken en soms betekent dat wat langer wachten. Ik ben wel eens pas om half zeven thuisgekomen, daar ga ik geen punt van maken. Mijn vrouw is ook al jaren bijrijder. In het begin hebben we wel samen op de bus gestaan, maar dat doen we niet meer. Dan hebben we elkaar thuis niks meer te vertellen, haha! En je maakt van alles mee op de bus hoor, het is dikke pret.”

Onder de mensen

Cor zat altijd al diep in het vrijwilligerswerk. “De carnaval, de voetbal, Fata Morgana, de kerk… Inmiddels kan ik beter ‘nee’ zeggen, maar toch ben ik hier nog bijna elke dag”, lacht hij. “De Plusbus is een beetje m’n kindje geworden. “Neem je je bed mee?”, zeggen ze wel eens. Het is hartstikke mooi om te doen, en het loopt hartstikke lekker. Nog even en dan ben ik 75, dan mag ik niet meer met passagiers in de bus rijden. Ik vind het prima, naast wagenbeheerder word ik gewoon bijrijder. Zolang ik maar onder de mensen ben, heb ik het bar naar m’n zin. Vooral met ouderen kan ik het goed vinden, en veel mensen ken ik na zoveel jaar wel. Ik help ze overal mee, maak een praatje en ben niet vies van een grap. “Komt die snor weer!”, hoor ik dan. Mooi compliment, toch?”