Documentaire over ‘laatste kouwe tuinder’ druk bezocht
Op zondag 14 werd, in het Westlands Museum aan de Middelbroekweg in Honselersdijk, de documentaire ‘De laatste kouwe tuinder van het Westland’ voor het eerst getoond. Drie volle zalen zagen de film over het levenswerk van Peter Zuijderwijk.
De, inmiddels bekende, Westlander was zelf aanwezig. ‘Peet’ (69) tuinde sinds 1976 op zijn bedrijf aan de Molenweg in Monster. Eind vorig jaar ging zijn onverwarmde kas tegen de vlakte. De laatste maanden van 2018 heeft filmmaker oud overbuurman Angelo Damen de tuinder op de voet gevolgd. Damen, die zelf in zijn jeugdjaren bij ‘buurman Peet’ werkte, maakte een documentaire over de laatste maanden van het bedrijf.
Plat
Tussen de kippetjes door, leunend op een oude stoel begint Peter zijn verhaal. “Het werd uiteindelijk een écht levensverhaal.” Met vochtige ogen gaat Peter verder: “Wel jammer dat het nu echt allemaal voorbij is. Lange dagen vol stress, het is moeilijk afscheid nemen.” Even valt hij stil, en staart hij naar het mooie beeld van Theresia. Het biedt hem enige troost. “Acht tuinen gaan er hier plat, waaronder dus ook die van mij. Ja ik heb best soms wel eventjes gehuild. Ruim 40 jaar is toch niet zomaar iets. Mijn hele levenswerk is nu dan echt voorbij.”
Even kon Peter zijn bedrijf zelfs niet meer betreden, er was asbest geconstateerd. Ook mocht hij zijn eigen poepdoos niet meer gebruiken. Dus dan maar buiten tegen een boom aan plassen. “En dan maar hopen dat er geen politieagent in buurt is, want geheid dat je op de bon geslingerd wordt!”
Maria
Sommige oude stukken, zoals de bascule, en een krententrap heeft hij geschonken aan het Westlands museum. De rest; oude fietsen, ijzer, glas, pijpen en gaas werd met brute kracht platgewalst door grote zware machines. Zijn schuur had wel wat weg van een soort van museum waar hoog nodig de bezem eens doorheen moest. Weggooien ging Peter maar moeilijk af. “Waarom zou je weggooien als dat ten koste gaat van een stukje levensgeluk.” Hij loopt naar buiten en steekt nog voor één keer zijn handen in de diepe grond. “Deze grond heeft mij heel veel gegeven. De kippetjes zitten uiteindelijk in de diepvries, en het beeld van Theresia heb ik thuis een mooi, speciaal plekje gegeven. Altijd heeft ze een oogje in het zeil gehouden op mijn bedrijf. Gelukkig heb ik nu dan wat meer tijd om te gaan fietsen, een van mijn mooie hobby’s. Ja zelfs een vakantie behoort nu tot de mogelijkheden...”
