‘Onze deelname wordt er een met een lach en een traan’

Algemeen
Team Stappen voor Tijd met de cheque van 21.250 euro voor Pink Ribbon die bijeen werd gelopen tijdens de Paus tot Paus wandeltocht.
Team Stappen voor Tijd met de cheque van 21.250 euro voor Pink Ribbon die bijeen werd gelopen tijdens de Paus tot Paus wandeltocht. (Foto: aangeleverd)

REGIO – “Onze deelname aan de Pink Ribbon Dam tot Dam Wandeltocht wordt er een met een lach en een traan. Toch doen we met alle liefde mee. Met onze loopgroep Stappen voor Tijd hebben we inmiddels al € 22.050 opgehaald voor ons goede doel: geld inzamelen voor Pink Ribbon. Een geweldig resultaat. Tegelijk ga ik het vierde jaar in met uitgezaaide borstkanker”, zegt Edith Reus.

Edith Reus van team Stappen voor Tijd op de bres voor Pink Ribbon

‘Je ziet er goed uit’ krijgt de 44-jarige inwoonster uit Grootebroek vaak te horen. Tegelijk slikt ze al drie jaar onder meer een studiepil. En is het elke maand afreizen naar het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis in Amsterdam om de resultaten te horen of de medicijnen nog werken. En te horen of de ongeremde celdeling in haar lichaam nog wordt afgeremd. “Het is elke keer weer afwachten. De medicijnen vergen veel van mijn witte bloedlichaampjes. De dosis is al twee keer verlaagd omdat mijn lichaam de dosering niet aankon.”


Team Stappen voor Tijd  liep in coronatijd een alternatieve wandeltocht voor Pink Ribbon.. 

Het leven van Edith is al drie jaar een rollercoaster. Tegelijk weerklinkt spontaan haar gulle lach als we aan het begin van het interview stellen wars te zijn van het schrijven van sentimentele, tranentrekkende artikelen. Centraal moet de deelname aan de Pink Ribbon Dam tot Dam Wandeltocht staan en haar team waarmee geld wordt ingezameld. In de wandeltocht lopen Edith en haar teamgenoten de 10 kilometer voor de Stichting Pink Ribbon. De organisatie die aandacht vraagt voor borstkanker en onderzoeken financieel steunt op het gebied van behandeling, nazorg en lange termijn effecten van borstkanker.

Nogal nuchter hier...  

Ze praat makkelijk over wat september 2018 als knobbel in haar borst begon en augustus 2019 definitief de diagnose uitgezaaide kanker kreeg. “In het begin reageerde mijn omgeving natuurlijk geschokt. Maar nu zijn we al weer drie jaar verder en is lijkt mijn ziekte op de achtergrond geraakt. Logisch ook, want mijn omgeving kan er weinig mee. We zijn nogal nuchter hier in West-Friesland…”

Onzekerheid

Maar voor Edith betekende het tevens niet meer deelnemen aan het arbeidsproces. Afscheid nemen van haar geliefde baan als administratief medewerkster van Café De Paus in Lutjebroek. De 16 km van de Dam tot Damloop niet meer kunnen rennen maar nu 10 kilometer in wandelpas afleggen in de Pink Ribbon Dam tot Dam Wandeltocht. Plus leren omgaan met de dagelijks knagende onzekerheid wat de kanker in haar lijf doet. 

‘Je wilt zo graag leuke dingen doen, maar je bent ook zo moe’

“Omdat ik het nu al drie jaar heb, was er ook een moment waarop ik zelf dacht ‘het is een chronische ziekte geworden waarmee ik moet leren leven.‘ Maar dan lees je ervaringen van lotgenoten en dringt de waarheid weer tot je door. Een prognose hoelang ik nog heb, geven ze niet. Tien jaar zou mooi zijn. Tegelijk zijn er al drie leden van onze bij lotgenoten gespreksgroep Leven met uitzaaiingen niet meer. Ik ontmoet daar lotgenoten in Inloophuis Pisa. Mijn omgeving heeft geen idee hoe ik soms lig te piekeren in m’n bed. Ja, mijn man Maikel. Hij krijgt alles te verduren. Hij is mijn rots in de branding samen met onze zoon Kes. En daarnaast kunnen we rekenen op fijne familie en vrienden die ons ondersteunen. Ik voel me meer dan de helft van de maand belabberd. Elke dag is het inmiddels behoorlijk overleven geworden. Je wilt zo graag leuke dingen doen, maar je bent zo moe. En dat terwijl we hier altijd de mentaliteit hebben ‘wat nou moe? Gewoon doorzetten.’’


Edith en haar zoontje Kes.

Paus tot Paus

Doorzetten doet ze, wat diep respect afdwingt. Tot en met de kracht vinden haar verhaal in de media te vertellen met als doel aandacht vragen voor de sponsoractie voor het goede doel. Edith weet ook: er komt een dag dat de tumoren gaan winnen. “Daarom lopen we de loop voor Pink Ribbon. Zodat er genoeg geld is om onderzoek te blijven doen naar deze ziekte en mogelijkheden om het te bestrijden”, klinkt het strijdlustig. Haar team liep vorig jaar al een alternatieve ‘Paus tot Paus’ wandeltocht om geld in te zamelen voor Pink Ribbon.

Stappen voor tijd

”Dat was zo mooi en leverde ook een mooie cheque voor Pink Ribbon op. We hebben na de wandeling geproost op het leven. Al had ik wel een beetje moeite om in het middelpunt van de belangstelling te staan. We begonnen de sponsoractie met acht vriendinnen. Al snel groeide het uit tot de twintig man sterke groep waarmee we nu Stappen voor Tijd vormen. Groter had best gekund, maar dat wil ik niet. Ook nu na de komende Pink Ribbon Dam tot Dam Wandeltocht komen we weer terug naar De Paus om te proosten op het leven.”


Even poseren tijdens de ‘Paus tot Paus’ wandeltocht vorig jaar.

Tweede loop

Inmiddels kan Edith een paar uurtjes per week vrijwilligerswerk doen. En is het gezin een hondje rijker. Met de dagelijkse uitlaatrondjes traint Edith voor de komende wandeltochten. Want naast de Pink Ribbon Dam tot Dam Wandeltocht op 17 september, doet ze op 11 september mee aan [Z]aan de Wandel.

“Een vriendin en tevens lotgenoot attendeerde mij op deze loop waarvan de opzet ook is geld bijeen te garen in de strijd tegen kanker. Ik loop daar de 10 km. Prima om nog meer in shape te komen voor de Pink Ribbon Dam tot Dam Wandeltocht.”

Edith Reus; met recht een kanjer!

Team Stappen voor Tijd

Kijk op https://pinkribbon.damtotdamwandeltocht.nl/fundraisers/Stappenvoortijd om de samenstelling van het team van Edith te zien en de actuele opbrengst. Ook al is het streefbedrag behaald, doneren voor het goede doel blijft een prima initiatief.

Op de bres voor Pink Ribbon.
Edith en haar zoon Kes.
Stappen voor Tijd in actie.
Afbeelding