De dropfabriek
ZAANSTREEK - Koos van der Woude kwam op 11 oktober 1965 als 20-jarige knaap als monteur in dienst bij de productiebedrijven van Albert Heijn. Dat werk deed hij tot de verhuizing in 1993. Het leverde hem veel mooie verhalen op die de inmiddels 76-jarige Zaandammer heeft opgeschreven. In het Zaans Stadsblad publiceren we zijn mooiste pennenvruchten in de rubriek ‘Uit de fabriek geklapt’.
Het was vrijdag de 13e. Op zo’n dag loop je niet onder ladders door. Want ook een gewaarschuwd medewerker telt voor twee. Na het koffiedrinken moesten er nog wat reparaties in de dropfabriek verricht worden. Maar eerst zou de gedroogde drop verwerkt worden. Daarom gingen mijn collega Arie van Klaveren en ik nog wat zaken op de afdeling doornemen.
De drop in bakken met maismeel, die werden geleegd kwamen op een gaasband terecht en werd in bakken met een gaasbodem opgevangen. Het gebeurde soms dat een kluit drop tussen de geleiding kwam en de band scheef trok of blokkeerde. Een inpakster probeerde op dat moment zo’n kleverige klont weg te halen. We hadden nog geen been binnen de afdeling gezet of we hoorden haar angstige kreet. De dame in kwestie wilde door een opening in het frame die kluit drop weghalen. Maar kwam met de hand, tussen het frame en gerafelde gaasband vast te zitten.
‘Overal dropjes, behalve op de transportband’
Paniek in de tent en in allerijl werd de band stil gezet. De band stuk maken was geen optie. Het zou een te lange tijd vergen om dan het proces weer op gang te krijgen. Daarom stelde ik voor aan collega Arie, die ook EHBO’er was, om met een zware sleutel de rol wat te lichten. Bij de eerste poging was het al snel: “Auw, au,au”. Dus blafte hij: “stuk maken die band”.
Maar ik riep hem toe dat hij haar pols voorzichtig moest vastpakken. “Nu!”, riep ik en wrikte jachtig de rol zo ver omhoog dat er voldoende ruimte was. Luid snikkend kwam de hand weer vrij. Wel met ontvellingen en schaafwondjes. Nu kon de EHBO’er zijn diploma waarmaken door de pols te verbinden.
Na de koffie togen Ben Butter en ik naar boven met een lange leiding voor een extra lucht aansluiting bij de gietmachine. We hadden langs de trap gekund, maar Ben vond dat het wel met de lift kon. De buis stak door het luik in de liftkooi. We hadden er niet aan gedacht dat die ruimte tussen de schacht en lift steeds krapper werd bij het stijgen. De leiding boog zorgelijk krom en bij de afdeling wilden de deuren niet open, klem gezet door de buis. Met een zware pijpentang sloeg ik de deur open. De leiding schoot als een pijl uit de boog de afdeling op.
Voor de liftdeuren stond een pallet met houten bakken maismeel vol drop, die nog geleegd moesten worden. De leiding trof precies de stapel gevulde bakken; een voltreffer. Hierna dwarrelde er een hevige mistwolk over de afdeling en de dropjes kwamen overal terecht, behalve op de transportband waar ze hoorden te vallen. Een medewerker die hoestend en bestoft uit de mist tevoorschijn kwam, noemde ons een stelletje hondenlichaamsdelen en vervolgde; “Jullie ruimen zelf de troep maar op”.
