Uit de Fabriek Geklapt

Het personeel fonds (deel 1)

Algemeen
Koos van der Woude als 'Joos Klets'.
Koos van der Woude als 'Joos Klets'. (Foto: aangeleverd)

ZAANSTREEK - Koos van der Woude kwam op 11 oktober 1965 als 20-jarige knaap als monteur in dienst bij de productiebedrijven van Albert Heijn. Dat werk deed hij tot de verhuizing in 1993. Het leverde hem veel mooie verhalen op die de inmiddels 76-jarige Zaandammer heeft opgeschreven. In het Zaans Stadsblad publiceren we zijn mooiste pennenvruchten.

Ik meldde me ook aan voor het personeel fonds. Bij een jubileum of een afscheid hoorde daar ook een toespraak bij. Hiervoor kreeg ik een cursus spreken in het openbaar. Je houding achter de desk en duidelijk spreken. De eerste keer was wel even wennen. Daar sta je dan achter de microfoon in een volle zaal, iedereen me keek vol verwachting aan. Ik begon met een kwinkslag. Han Pekel presenteerde in die tijd een jeugdprogramma, waarin kinderen een stripfiguur imiteerden. Ik keek de zaal rond en zei: ‘Ik ben Koos van der Woude en doe Donald Duck na’. De kop was er af, hierna liep het van een leiendakje.

Bij het 45-jarig jubileum van Bep Kok werd ik overladen met historie. De periode dat Bep Kok in de fabriek werkte zou vrijwel zeker niet zo snel gebroken worden. Hij was eigenlijk voorbestemd om groenteman te worden en werkte bij een handelaar in de Amsterdamse staatsliedenbuurt. Hier verdiende hij tien gulden per week. In de ochtenduren kluste hij wat bij in een groentehal. Bep kwam door toedoen van zijn vriend bij het productiebedrijf. Toen hij bij Albert Heijn zijn eerste doorzichtige loonzakje kreeg, was hij de koning te rijk. Want hier verdiende hij 25 gulden per week. In het begin kreeg je op vrijdag ook nog een bon waarop je een pak suiker en een ontbijtkoek kon halen. Als je jarig was kreeg je een bon voor limonade en een fles advocaat. Terwijl als je veertig uur had overgewerkt, kwam je in aanmerking voor een overwerkpakket.

Bep verhuisde van de chocolade- naar de koffiefabriek. Op deze afdeling werkten veel buitenlanders. Bep en Salvatore Nocera strooiden op een dag het verhaal rond dat er ‘vrouwen van lichte zeden’ in de wijk Poelenburg gevestigd waren. Werknemers van het bedrijf zouden korting krijgen. Een aantal buitenlandse medewerkers vroeg dan ook of ze die dag een uurtje eerder weg mochten.

Laxeerpillen

In het kantoortje stond regelmatig een bakje met zoute drop. Een uitzendkracht deed er vaak een greep in. Bep stopte er wat laxeerpillen tussen. Toen de man weer eens een handje drop naar binnen werkte en dozen op een pallet stapelde snelde hij met een noodgang naar het trappenhuis, waar de toiletten waren. Vreemd genoeg had de man geen trek meer in drop.

Ik heb tijdens de vele toespraken als Joos Klets, gouden jas en hoge hoed, ook in vele andere vermommingen opgetreden. Daarbij kreeg ik genoeg anekdotes om over de jubilaris te vertellen. Dat moest het wel zo verpakt dat het leuk bleef. Als de gulle bottelier en Mexikosie bij directeur Teun Winkel. Als Koos Koets bij het jubileum van Maarten Schipper. ‘Ah joh he, te gek joh he.’