De ontvoering van Gerrit Jan Heijn
ZAANSTREEK - Koos van der Woude kwam op 11 oktober 1965 als 20-jarige knaap als monteur in dienst bij de productiebedrijven van Albert Heijn. Dat werk deed hij tot de verhuizing in 1993. Het leverde hem veel mooie verhalen op die de inmiddels 76-jarige Zaandammer heeft opgeschreven.
In 1987 kregen we het bericht dat G.J. Heijn ontvoerd was. Vele maanden lang werd iedereen in spanning gehouden. Met de oplossing in 1988 van G.J. Heijns ontvoering was, na zeven maanden, een eind gekomen aan de onzekerheid over het lot van de vice -resident van de raad van bestuur.
November 1987 was het zo ver. De man parkeerde de - van zijn zwager gestolen - Fiat in de buurt van het huis en ging te voet verder. Toen hij Heijn in zijn auto zag stappen, trok hij snel het portier aan de andere kant open en ging naast hem zitten. Hij dwong hem dreigend met het geweer naar de gestolen auto te rijden en naast hem in te stappen. Daarna reed hij met zijn geboeide gijzelaar naar de Veluwe, waar ze een eind het bos inliepen. In de bossen bij Renkum maakte hij een eind aan het leven van G.J. Heijn. De moordenaar hervatte zijn leven alsof er niets gebeurd was. Nadat de kranten hadden vermeld dat de directeur zoek was, kwamen er brieven binnen van mensen die beweerden hem ontvoerd te hebben. Een van de brieven was van de ontvoerder. De ontvoerder eiste 8,4 miljoen aan contant geld en duizend kostbare diamanten. Die glimmertjes waren niet direct voor handen. De politie wist toen nog niet dat het slechts om een man ging en de ontvoerder(s) gingen niet akkoord. De man verhoogde voor straf het bedrag en maakte ook zogenaamd het leven van G.J. moeilijker. Hij stuurde de familie zijn brilen het luguberste moment, de pink per post. De familie en de ontvoerder(s) werden het uiteindelijk eens. Een koerier moest een deel van het losgeld deponeren bij een oude eik nabij het fietstunneltje langs de A12 Utrecht Arnhem. In een bij de eik achtergelaten brief stond dat de koerier naar een AH filiaal in Arnhem moest. Daar zouden nadere instructies volgen. Toen de politie de zaak openbaar maakte, leverde dat heel veel tips op, maar de gouden tip bleef uit. Het was uiteindelijk de ontvoerder zelf, die de politie op zijn spoor zette. De nummers van de bankbiljetten van het losgeld waren gemerkt. De ontvoerder betaalde de boodschappen hiermee. Een oplettende kassière van een supermarkt in Amsterdam Noord tipte de politie, die hem opspoorde. Hij werd veroordeeld tot 20 jaar cel en TBS, maar kwam uiteindelijk vervroegd vrij op 2 augustus 2001. Hij verhuisde naar Ruurlo waar de man tijdens een fietstocht, in juli 2009, door een shovel werd aangereden en daarbij kwam te overlijden.
