Met ‘droge’ humor het hoge duinwater accepteren
SCHOORL AAN ZEE - Het is altijd wel een plek geweest waar je humor kon ervaren. Borden met verwijzingen naar Londen en Parijs, kans op zeehonden en dergelijke. De gezusters Tiana en Lilian hebben die humor met de paplepel ingegoten gekregen van hun ouders. Sinds enige jaren hebben ze paviljoen Paal 29 van hen overgenomen.
door Ed Bausch
Schoorl aan Zee bereik je alleen per fiets en dat levert een bijzondere sfeer op. Maar nu….fietsen naar Schoorl aan Zee is als altijd prima vanuit centrum Schoorl over de Zeeweg. Maar vanaf Bergen aan Zee wachten de fietser toch diverse uitdagingen, nu al sinds half december. “Er staat nu nog altijd 22 cm water op het fietspad”, zegt Tiana. “We zien er de humor maar van in.” Dus gekleed in wetsuits, met zwemvliezen aan de voeten en met duikbrillen op gingen ze woensdag over het ondergelopen pad. En passant een voorbijkomende fietser er door heen loodsend.
Extra avontuurlijk naar Schoorl aan Zee fietsen
De proef op de som afgelopen zondag nemend leek het een mission impossible, je zag niet eens meer waar het pad precies lag. Maar goed, als je er doorheen zou lopen zou je het wel zien, door het heldere water heen. “We zien niet echt dat we heel veel minder gasten hebben”, zegt Tiana. “Maar toen we een maand geleden open gingen hadden we niet gedacht dat het nu nog diezelfde waterstand zou hebben. In de 53 jaar dat het paviljoen in onze familie is was er nooit zoiets aan de hand. Dus het is echt wel iets bijzonders. En ja, zal het waterpeil nu echt snel zakken? En wat doen zomerse hoosbuien?”
Dappere jonge onderneemsters
“We hoorden dat er op Vlieland een noodbrug is gelegd in de duinen. Wie weet is zoiets uiteindelijk hier ook nodig. Of misschien is deze situatie een incident.” Hoe dan ook was het woensdag een dolle boel op het fietspad. Met humor zijn de zussen begonnen aan hun nieuwe seizoen in het paviljoen waar nauwelijks ooit iets verandert. “En dat willen wij, de derde generatie Bijl op die plek, ook zo houden. Gewoon dat fijne blote-voeten-paviljoen, dat onze ouders aan ons hebben doorgegeven.” Wie weet dus nog enkele weken met blote voeten op de trappers door het water, op weg naar zee, waar dappere jonge onderneemsters de onbekommerde lol van de dingen inzien.
