Op de pijp met... Juanita van Dooremaal

Tekst: Esdor van Elten / Foto’s: Ton van Zeijl

Juanita van Dooremaal (43) wordt de nieuwe artistiek coördinator van het Varend Corso. Ze neemt het stokje over van Hans Hoogerwerf, die die taak 25 corso’s lang vervulde. “Ik ga tot het uiterste.” Juanita woont met haar man Sjors en twee kinderen in Honselersdijk.

Gefeliciteerd! Heb je er zin in?

Het duurt nog even hè? Ik neem het pas na de komende editie op 21, 22 en 23 juni over van Hans. Maar ik heb er zeker zin in. Het is een uitdaging, maar ook echt wel een eer om dit te mogen gaan doen.

Wat doet een artistiek coördinator precies?

Heel divers. Van het hoofdthema bedenken tot meedenken met de deelnemers over de ontwerpen. Je bent er verantwoordelijk voor dat het corso gevarieerd is, dus geen twee boten met hetzelfde thema of dezelfde muziek, en dat een ontwerp genoeg product laat zien. Tenslotte is het het visitekaartje van de Westlandse tuinbouw; we laten zien wat het Westland te bieden heeft en wat je daarmee kunt creëren.

Hoe ben je het geworden?

Door te solliciteren. Vorig jaar waren we bezig met het opbouwen van de boot van Honselersdijk achter ons huis toen Hans langs kwam. Ik wist al dat dit zijn laatste jaar zou worden dus ik flapte eruit ‘heb je al een opvolger?” Dat klinkt impulsief en dat was het misschien op dat moment, aan de andere kant zeg je dat niet zomaar en dat wist Hans ook. En hij vond dat ik zeker de skills had. Dus toen heb ik gesolliciteerd en ik hoopte dat er meer mensen zouden solliciteren, want je moet keuze hebben om de beste te vinden. Dat was gelukkig zo, maar ik ben het uiteindelijk toch geworden.

Maar je bent dus niet nieuw bij het Varend Corso…

Zeker niet. Mijn eerste corsoboot was in een afstudeeropdracht voor de bloemistenopleiding. Dat was in 2005. Vanaf dat moment was ik verkocht en ik heb sindsdien bijna ieder jaar meegedaan en verschillende boten gemaakt, zoals voor de talentencompetitie, het kinder-, nu jeugdcorso, een muziekboot en zelfs een keer de openingsboot. Als trotse Honselersdijker vond ik dat onze kernboot niet mocht ontbreken dus hebben Sjors, en ik het initiatief genomen voor een Honselse corsoboot. In 2017 voer de eerste: ‘Pirates of the Carribean’. In 2019 vielen we dubbel in de prijzen met de Chinese Draak.

Een hoop werk…

Ja, je moet er wel een beetje gek voor zijn. Maar gelukkig doen we dit niet alleen, we hebben 30 tot 35 vrijwilligers in ons team en veel trouwe sponsors. Zelf zet ik me voor de volle honderd procent in. Niet alleen als organisator en arrangeur, maar ook als figurant. Ik vind het tof om het hele traject van allereerste idee tot en met de uitvoering en de reactie van het publiek mee te maken. Dat is echt een kick en maakt het helemaal af. Ook dit jaar is dat het plan. Drie dagen op de boot om het mooi af te sluiten.

Wat is de grootste uitdaging bij zo’n corsoboot?

Alles op tijd afkrijgen! Want je werkt nu eenmaal met een versproduct; bloemen, planten, groente, fruit… dus je kunt niet te vroeg beginnen want dan moet je tijdens het corso veel teveel verversen en repareren. Dat vraagt om goede productkennis en een goede timing. Het meest kwetsbare verwerk je als laatste.

Waar begin je?
Het ontwerpen begint met het thema en de afmetingen van de boot. Brainstormen. Als het ontwerp klaar is ga je bedenken welke materialen je gaat gebruiken en hoe je deze bevestigt. Niet ieder product kan op elke ondergrond. Oasis gebruiken we om bloemen te steken. Groene en fruit gaat vaak op piepschuim. We gebruiken ook buisjes en gaas. Aan de hand van het ontwerp ga je rekenen: hoeveel product heb je nodig? Hoeveel mensen heb je nodig om dat allemaal goed te verwerken en hoeveel uur kost dat? En dan heb je natuurlijk nog te maken met specifieke eisen van het varend corso: je moet onder de Westlandse bruggen door dus je hebt een maximale hoogte van 1 meter 45 boven de watergrens. Als je daarboven wilt moet je werken met inklapbare of uitschuifbare elementen. Dat zijn dingen waar je bijvoorbeeld bij de Flower Parade in Rijnsburg, waar ik ook wel eens een auto voor heb ontworpen, niet op hoeft te letten. Daar zijn dan weer andere dingen belangrijk. Zo moet je er daar op letten dat de bestuurder nog in en uit kan stappen en kan zien waar hij/zij rijdt.

Heb jij een bepaalde ontwerpstijl?

Mijn corsoboten worden meestal wel gezien als anders dan de anderen. Er komt echt iets aan. Ik hou van kleur en duidelijke vormen. Het moet technisch goed in elkaar zitten en mooi afgewerkt zijn.

Heb je altijd al bloemist willen worden?

Na de Leonardusschool in De Lier ging ik in Maasland de opleiding dierverzorging doen. Ik reed paard en ben zelfs tweede op het Nederlands Kampioenschap geworden, dus ik wilde iets met paarden. Helaas bleek de hoofdmoot van de opleiding toch vooral hokken schoonmaken te zijn, dus dat viel tegen. Maar op de opleiding kwam ik ook in aanraking met bloemen en dat sprak me meer aan. Ik heb de opleiding niet als prettig of leerzaam ervaren waardoor ik als vervolgopleiding de bloemsierkant heb gekozen. Via het leerlingstelsel: Beginnend Beroepsbeoefenaar Bloemsierkunst. Daarna volgde een korte pauze toen ons eerste kind werd geboren en vervolgens heb ik in de avond de gevorderdenopleiding gedaan. Aan het eind daarvan werd me gevraagd of ik de masteropleiding wilde doen. Daar moest ik wel even over nadenken want met, inmiddels, twee jonge kinderen is dat wel pittig. Toch gedaan en dat was supertof. Demonstraties, lezingen, beurzen… stages in binnen- en buitenland. Heel leerzaam. Eenmaal klaar heb ik een aantal jaar als freelancer gewerkt tot de kans zich voordeed on Trend Flower in Naaldwijk over te nemen. Een eigen zaak was altijd een wens van mij.

Waarom?

Het contact met mensen. Je kunt laten zien wat je kan. Ik word er blij van.

Is dat ook niet wat bloemen doen?

Zeker. Uit alle onderzoeken blijkt het belang van bloemen en van groen in je leefomgeving. Het draagt bij aan een betere gezondheid. Meer welbevinden. Het is voor mij geen luxe maar een eerste levensbehoefte. Met bloemen kun je ook emotie overbrengen. Blijdschap, maar ook droefheid,

Hoe werkt dat in jouw werk?

Mijn werk moet iets doen bij mensen. Dat doe je door in te spelen op kleuren en geuren. Het kan ook met groente en fruit trouwens. In overleg met de klant kom je en eind. Ik wil het persoonlijk maken. Als een bruispaar trouwt en de ouders zijn overleden, dan vraag ik bijvoorbeeld naar het bruidsboeket van die ouders en haal daar, indien mogelijk, een element uit. Rouwwerk heeft vaak te maken met herinneringen; iemand werkte in die bloemen of had thuis altijd Phalaenopsis in de vensterbank staan. Zo creëer je een verbinding met vroeger. Maar ook met kleuren kun je zoveel doen. Dat is het leuke van dit werk. Het is echt altijd weer anders en de mogelijkheden zijn eindeloos.

Je bent ook duurzaam bloemist...

Ja. We zijn gecertificeerd volgens de barometer duurzame bloemist. Dat betekent dat ik bij de inkoop zoveel mogelijk voor duurzaam gekweekte bloemen en planten kies. Biologisch liefst. Onze verpakkingen zijn milieuvriendelijk, we gebruiken geen chloor en we rijden een elektrische bezorgauto. Steeds meer klanten, vooral bedrijven, hechten aan duurzaamheid en terecht. Het kan, dus moeten we dat ook zoveel mogelijk doen. Dat komt uiteindelijk de tuinbouw ook weer ten goede. En dat is belangrijk. De tuinbouw kan wel een goed visitekaartje gebruiken; duurzaamheid én het Varend Corso!

Wil jij ook Op de Pijp of ken je iemand met een mooi verhaal? Mail dan naar redactie.westland@rodi.nl.