Hans van Beenen wil na de ‘Beun-jaren’ het liefst verder in het theater

‘Ik hoop vooral dat er goede voortgang is’

Hij raakte tussen wal en schip en raakte er op een akelige manier weg in de tijd dat De Beun in andere handen moest overgaan. Toen braken niet zijn makkelijkste jaren aan. Onlangs besloot de rechter toch dat de gemeente, die hem het laatste jaar in de overgangsfase in dienst had genomen, hem een schadeloosstelling van 20.000 euro moet betalen. Hans is er blij mee, maar vooral wil hij via Nieuwsblad Heiloo iedereen bedanken voor de goede jaren. “Want een afscheid heb ik nooit gekregen en ik heb met iedereen heel fijn samengewerkt.”

Gedwongen vertrek

Een makkelijke weg is de overgang naar een nieuwe eigenaar niet geweest, zo lijkt het. De voormalige stichting Theater De Beun zag zich destijds genoodzaakt te stoppen vanwege een substantiële huurverhoging door de gemeente. In die situatie startte de gemeente een formele aanbesteding in een zoektocht naar een nieuwe huurder als exploitant. Een voorwaarde daarbij was dat theatermanager Hans van Beenen, de enige vaste kracht, zou worden overgenomen. De aanbesteding lukte wel, maar er volgde een periode van afstemming tussen gemeente en nieuwe exploitant die veel langer duurde dan voorzien. In de tussentijd was Hans, met het oog op de voortgang van de dagelijkse gang van zaken in het theater, in dienst van de gemeente gekomen. Toen schemerde tussen de regels wel al door dat de nieuwe exploitant van de afspraak wilde afwijken om de theatermanager over te nemen. Dus het liep uit op een gedwongen vertrek bij zijn geliefde Beun.

Onwennig geweest

Je zou kunnen zeggen dat Hans niet heel handig heeft geopereerd in die tussenfase. “Maar ja, ga er maar aanstaan. Je bent gewoon bezig met de klanten, theatermakers, filmprogrammeurs. Dat is je vak, dat is waar je van houdt, waarom je het doet.” Want niet voor niets had Hans de HBO-opleiding Media Entertainment Management gedaan, bij In Holland in Haarlem. Hij speelde vanaf zijn zesde al toneel in Alkmaar en in verschillende theaters en bedacht altijd allerlei verhalen en formats. “De zaal was 85% van de dagen in het theaterseizoen in gebruik, dat is echt heel veel. Ik had veel aan de vrijwilligers, echte meedenkers. Met elkaar hebben we er al onze ziel en zaligheid ingelegd. En als dat op een dag opeens stopt, dan doet dat heel wat met je. Ik ben er een paar jaar onwennig van geweest.”

Aan alles is te zien dat Hans het liefst morgen weer meewerkend gastheer of theaterdirecteur zou willen zijn. Hij begint te glimmen als hij daarover vertelt. “Het bedragje dat de rechter heeft genoemd is nu fijn, want ik heb veel juridische kosten moeten maken. Die kan ik daarvan betalen. En verder voelt het toch als een stukje erkenning dat het vreemd gelopen is. Ook al is die erkenning dan uiteindelijk afgedwongen bij de rechtbank. Nu kan ik er pas echt een punt achter zetten.”

Dankbaar

Het verhaal van Hans illustreert vooral hoe iemand tussen andermans raderen terecht kan komen, tussen partijen die afwijken van afspraken. Hij was er ook maar de enige met een dienstverband, dus voelde zich ook alleen in zijn onzekere gevecht om zijn positie te kunnen behouden. Maar goed, hij is nog altijd betrekkelijk jong en doet nu pogingen om toch weer in de cultuurwereld verder te gaan en dan mag ook het programmeren er wel bij zitten. “Want in De Beun waren het vooral andere partijen die het programma aanleverden. Dat deden ze overigens heel goed. Er was veel flexibiliteit om soms op een dag meerdere dingen voor verschillende partijen mogelijk te maken. We konden met elkaar heel goed samenwerken en dat is ook nodig, want bezoekers merken gauw genoeg of het ergens leuk is en De Beun had gewoon een goede naam in de regio. Daarom wil ik nu ook echt mijn dankbaarheid tonen aan iedereen in Heiloo met wie ik heb samengewerkt en alle lieve gasten. Ik wens iedereen het allerbeste en hopelijk zien we elkaar elders.”

(DOOR: ED BAUSCH)