Culturele Kring Wieringen: bevlogen vrijwilligers en DNA doordrenkt met kunst en cultuur

Nieuws
De prachtige Oosterlandkerk in het ochtendgloren op Wieringen.
De prachtige Oosterlandkerk in het ochtendgloren op Wieringen. (Foto: Kenneth Stamp)

OOSTERLAND - In 1974 begon de Culture Kring Wieringen (CKW) met een droom: de Oosterlandkerk omtoveren tot een levendige expositie- en concertruimte, in samenwerking met de Kunst-Kijk-Boerderij. Sindsdien heeft deze stichting niet alleen het dagelijks beheer van de Michaëlskerk op zich genomen, maar ook haar transformatie tot een concertpodium, cultuurpodium, theaterlocatie, expositieruimte, opnamelocatie, trouw- en uitvaartlocatie mogelijk gemaakt. Maar CKW betekent zoveel meer dan dat. Het is een eerbetoon aan kunst, cultuur, en de schitterende kerk die het huisvest. Onze redactie sprak met twee bevlogen vrijwilligers, Els van der Klein (70), voorzitter van het CKW-bestuur, en Edwin Zwart (50), het creatieve brein van CKW, om hun passie en betrokkenheid te ontdekken.

Door: Sandra Ooms

Een betrokken levenswerk 

Els, voorzitter van CKW, vertelt: ‘Zin in Oosterland’ is de overkoepelende term waaronder verschillende culturele stichtingen opereren, namelijk CKW, OCM (Oecumenisch Centrum Michaëlskerk), en BOK (Stichting Behoud Oosterlander Kerk). Samen werken we eraan om mensen ‘zin’ te laten ervaren in Oosterland. Wat ons onder andere echt trots maakt, is de Fotobiënnale Wieringen die vorig jaar is gestart, in samenwerking met Kenneth Stamp, zijn vrouw Valentine en mijn collega Edwin Zwart. Deze biënnale, verspreid op locaties over heel Wieringen, keert om de twee jaar terug en we hebben grootse plannen voor de editie in 2024, met hopelijk ook buitenlocaties.”

Haar betrokkenheid bij CKW gaat jaren terug. Els deelt: “In 1995 woonde ik in Wieringermeer en raakte ik betrokken bij het Michaëlskoor. Daar ontdekte ik de culturele activiteiten in de kerk, iets waar ik affiniteit mee had. Zo’n vijftien jaar ben ik lid geweest, maar op een gegeven moment moest ik stoppen omdat het niet meer te combineren was met mijn drukke baan als basisschooldirecteur. Nu ik met pensioen ben, doe ik dit alweer enkele jaren met veel plezier. Binnen CKW leid ik de culturele commissie, een kleine maar actieve groep die concerten, exposities, jeugdtoneel en meer organiseert. Ik geniet van alles wat we hier creëren en geloof dat ik een waardevolle bijdrage lever.”


Els van der Klein  - Foto: Kenneth Stamp

Kinderen

Ze benadrukt ook het belang van het betrekken van kinderen bij kunst en cultuur. “Vooral vanuit mijn ervaring als schooldirecteur vind ik het essentieel om kinderen te inspireren. Eén keer per jaar hebben we een pop-up expositie waar kinderen uit de middenbouw van de lagere school hun kunst presenteren. We nodigen professionele kunstenaars uit om met hen te werken, wat een zaadje plant voor hun interesse in kunst en cultuur. Dit verbindt onze organisatie op de expositie niet alleen met ouders maar ook met kinderen en jongeren. We willen hen alle mogelijkheden bieden die kunst en cultuur te bieden hebben.”

Het creatieve brein

Edwin, het creatieve brein van CKW, vult aan: “Ik ben lid van de CKW-commissie en werk al 20 jaar als grafisch ontwerper, gespecialiseerd in logo’s en huisstijlen. Daarnaast ben ik docent Media aan de Scholengemeenschap Wieringerwerf. Ik combineer dit met mijn werk voor CKW, wat soms hectisch kan zijn, maar het gaat me natuurlijk af. Deze organisatie is als een tweede natuur voor me geworden. Mijn grootste hobby is mooie dingen creëren en hier kunnen we die aan een breed publiek laten zien, wat enorm bevredigend is.”

Hij legt uit waarom de Michaëlskerk zo bijzonder is: “De prachtige Michaëlskerk is de mooiste en oudste romaanse kerk van Nederland. In de loop der jaren hebben we deze kerk volledig ingericht voor kunstenaars, musici en theatermakers. De kerk zit in mijn DNA.”

Een plek voor iedereen

Els benadrukt dat CKW zich inzet voor diversiteit en inclusiviteit. “We proberen diverse doelgroepen te bereiken met exposities, klassieke concerten, jazzavonden, orgelconcerten, educatieve lezingen en nog veel meer. Je kunt het zo gek niet bedenken, of het is hier al de revue gepasseerd. Hierin is voor iedereen wel iets wils te vinden. Wij zijn een broedplaats kunst en cultuur, waar iedereen welkom is om te creëren en te ervaren.”

De volgende generatie

Els en Edwin hopen nog voor lange tijd betrokken te blijven bij de CKW. Els: “Zolang ik het leuk vind en het me nog goed af gaat, wil ik dit blijven doen.Ik haal hier heel veel voldoening uit en heb er veel plezier van.” Edwin haakt hierop in: “Als het een deel van jezelf is, dan zet je jezelf daarvoor in en dan kun je niet zomaar stoppen. Er is ook een bepaalde urgentie omdat deze kerk ons eigen gebouw is. Deze kerk hebben we met een aantal stichtingen overgenomen en we zorgen samen voor het onderhoud. We moeten dit pand in topconditie houden. Als we even niet opletten komt er een projectontwikkelaar langs en willen ze hier appartementen gaan bouwen, dat proberen we uit alle macht te voorkomen.” 

Daar is natuurlijk wel geld voor nodig. Edwin zucht: “Ja dat is een puntje dat wat verbetering nodig heeft. Zakelijk zijn we een beetje ‘klungels’ , lacht hij, “’ wij moeten daarin nog groeien. Vaak hebben we topproducties in huis. We krijgen hiervoor dan ook regelmatig landelijke aandacht en de fotobiënnale werd in de pers het ‘episch centrum voor fotografie’ genoemd. Dat maakt ons trots. We moeten alleen zelf nog gaan inzien wat we waard zijn. Als je naar een terrasje gaat dan ben je vaak ook zo’n zes euro kwijt. En dan steggelen wij hier over entreeprijzen van 2,50 of 3 euro. Dan staat het schaamrood op onze kaken dat wij geld ervoor vragen. Die mindset moeten we veranderen. We moeten gaan staan voor ons product en de waarde daarvan.” Els valt bij: “Klopt, maar we zijn ook steeds bezig met het vinden van sponsoren en subsidies. Hoe groter ons budget, hoe meer we kunnen bereiken. Onze droom is om ‘Zin in Oosterland’ te blijven verspreiden, zodat kunst en cultuur voor iedereen toegankelijk blijft. Iedereen is hier welkom om te creëren en te ervaren. We hopen dat met heel ons hart over te kunnen dragen aan de volgende generatie.”