Annelies Zeijlemaker: 'De kans covid-19 te krijgen, is reëel'

Om haar administratieve werk bij Stichting Esdégé-Reigersdaal in Heerhugowaard te kunnen doen, carpoolt Annelies. "Maandag en dinsdag word ik normaal gesproken opgehaald, maar sinds 15 maart werk ik thuis. Ik vrees dat het nog wel een tijdje duurt voordat we weer gezellig met zijn drietjes in de auto zitten. Als we weer naar kantoor mogen, hebben we te maken met die anderhalve meter samenleving. Ik heb werkelijk geen idee hoe dat in zijn werk gaat? In theorie zou dat betekenen dat we eigenlijk niet mogen carpoolen."

Thuis werken

Annelies vindt het prettig om thuis te werken, merkt ze. "Het scheelt enorm dat de wekker door de week een stuk later gaat dan normaal en het scheelt reistijd. Ook gaan de kinderen nergens heen, geen clubjes en vrijwel geen afspraken met vrienden en vriendinnen. Geen ratrace, niets. Wat een rust!", lacht ze. "Zeker de eerste weken was het voor ons allemaal een beetje van: 'met drie weken is alles weer als vanouds', laten we nu onze rust pakken. Dat was zeker nodig met de liefde op afstand, drukke kantoorbaan, schoolgaande kinderen, moeder in Martinus, enzovoorts. Voordeel is nu wel dat Johan lekker veel bij ons is. Of hij nu in Groningen thuiswerkt of hier."

Gemis

Voor de Medemblikse gaat alles gewoon door: werk, huishouden, kinderen. "Het is alleen wel allemaal een stuk overzichtelijker. Echter naarmate de tijd vordert, merken we dat we er graag weer op uit willen. Weer even bij vriendinnen koffiedrinken of naar de bioscoop. Ik mis mijn vriendinnen enorm. Ook voor mijn dochters wordt het niet makkelijker. Zij missen de contacten met vriendinnen en het fysieke samenzijn op het schoolplein, wat zo onontbeerlijk is op deze leeftijd. Netflix is op het moment zeer geliefd, bij het hele gezin trouwens. En oh, wat mis ik mijn collega's van kantoor; de gezelligheid en sociale contacten. Dat geeft mij altijd veel energie, dat mis ik echt. Net zoals de ritjes van en naar kantoor."

Quarantaine

Moeder Swagerman woont in Omringlocatie Martinus in Medemblik. "En dan mijn moedertje, dat doet mij zo'n zeer. Is ze 82 jaar, zit in quarantaine en kan ze geen kant op. Dat moet echt een drama zijn voor mijn moeder. Ze ging ondanks haar invaliditeit zeer regelmatig eropuit. Omdat mijn moeder doof is, kunnen wij ook niet met elkaar bellen. Dat doet dubbel zeer. Gelukkig is ze in het Martinus in uitstekende handen en organiseren zij daar allerlei activiteiten. Uiteraard volgens de richtlijnen van het RIVM. Het zorgpersoneel verdient echt een pluim! Laatst heb ik het zo kunnen regelen dat mijn moeder op een afgesproken tijdstip samen met de zorg even buiten stond toen ik met Ayla en Aimee bij het hek stond. Het was heel fijn om elkaar even te zien, maar oh, wat had ik een brok in mijn keel", vertelt Annelies.

Cadeautjes sturen

Omdat het contact zo moeizaam gaat met haar moeder, liet Annelies al eens een bloemetje bezorgen. "Ook heb ik laatst een boek voor haar gekocht, waarvan ik wist dat ze die graag wilde lezen. Af en toe stuur ik haar een kaartje, zodat ze weet dat we aan haar denken. Maar voor mijn gevoel is dat weinig. Het wordt hoog tijd dat we elkaar weer zien en vasthouden. Mijn moeder is ontzettend sterk, maar dat ze haar kleinkinderen en mij nu niet kan zien moet heel erg voor haar zijn. Laten we hopen dat dit gauw achter de rug is en mijn moeder weer met haar booster door de straten van Medemblik scheurt. Overigens maak ik mij wel zorgen om haar, maar ook over alle andere mensen die in de risicogroep behoren. Het coronavirus heerst in Medemblik. De kans dat zij het krijgt is zeer reëel. Dat valt niet te negeren."

Het zorgpersoneel van Martinus aan de Ridderstraat heeft een bak buiten de deur gezet waar men kaarten en andere dingen in kan doen voor de bewoners. Misschien leuk om iets te maken voor hen?