Vera Stupenea nieuwe columniste Nieuwsblad Heiloo
HEILOO - Eigenlijk is columniste worden de derde poot in haar schrijversbestaan. Want Vera Stupenea heeft al ruim zestig schoolboeken geschreven voor het vak Engels op allerlei typen scholen. En binnenkort verschijnt haar derde thriller. “Een boek bij elkaar verzinnen is een heel andere tak van sport dan schoolboeken maken, maar het is wel heerlijk, die vrijheid.”
‘Deze columns zullen mijn schrijverschap verrijken’
Voor Vera is de uitnodiging om maandelijks een colums te gaan schrijven vooral een uitdaging om in niet al te veel woorden toch iets uit te drukken. Haar eerste column heeft ze al geschreven en die staat vrijdag in de krant!
“Ik heb een vrije opdracht gekregen van de redactie van Nieuwsblad Heiloo. Dus ja, het zal wel eens over Heiloo gaan”, zegt ze energiek vanachter een cappucino tegenover de Witte Kerk. “Maar ook vaak niet. En ja, ik kijk soms ook voor een deel anders tegen Nederland aan dan anderen, en misschien is dat ook wel juist leuk en verfrissend voor een columnist. Ik heb een brede interesse en fantasie, dus er kan van alles langskomen waar ik mijn gedachten over kan laten gaan.” Ze vertelt al wel over het prikkelende onderwerp van haar eerste column, maar dat mag u verderop in deze krant zelf lezen.
Vroeg trouwen
Vera (betekent geloof in het Russisch) bedient zich van een prachtig Nederlands en de bijbehorende intonatie. Toch was ze pas 24 toen ze naar Nederland kwam. Haar wieg stond in 1973 in een stad boven de poolcirkel in Siberië. “Daar was de vervuiling enorm, het was er tien maanden van het jaar koud, de leefomstandigheden waren zwaar, met een lage levensverwachting van gemiddeld slechts 49 jaar. Dus mijn ouders zochten een betere toekomst. Toen ik een jaar oud was vertrokken we naar Moldavië. Dat was toen nog deel van de Sovjet Unie, in 1989 werd het een zelfstandige republiek.” Ze groeide op in de stad Chisinau. Ze deed er het gymnasium, voltooide haar studie in moderne talen en kwam er te werken voor de Verenigde Naties. In de tussentijd had ze ook al een zoon. “Want in Moldavië was het toen wel gebruikelijk om al vroeg te trouwen en kinderen te krijgen, anders viel je uit de toon en vroegen de mensen zich af of er iets aan de hand zou zijn.” Ze kreeg een studiebeurs van de VN om in Den Haag ontwikkelingssamenwerking te studeren. Na de afronding daarvan was haar persoonlijke situatie anders en woonde ze al in Egmond. Den Haag was te onhandig. Zo kwam ze te werken als lerares Engels op het Petrus Canisius College in Alkmaar.
Van schoolboeken naar thrillers
Vanuit het lesgeven kwam het schrijven van schoolboeken op haar pad. Dat was voor de grote uitgeverijen. “19 jaar heb ik al dat werk gecombineerd, maar een paar jaar geleden heb ik helemaal voor het schrijven gekozen. Ik schreef een verhaal, voegde er twee moorden aan toe en toen was het opeens een thriller: Moord om de hoek. Haar tweede thriller, High Class Date, kwam vorig jaar november uit bij Aspekt. Er werden er, na landelijke televisie, duizend exemplaren van verkocht en dat is eigenlijk best veel. Binnenkort komt er een derde thiller. Dus ja, nu ben ik een schrijver in Heiloo.” Want zes jaar geleden verruilde ze Egmond voor een huis met haar vriend in het centrum van Heiloo. Haar oudste zoon is 28, de andere 18 jaar.
Vrouwelijke Russische ziel
Van anderen hoort ze dat ze een heel onderscheidende stijl heeft. “Misschien komt daar dan toch mijn afkomst om de hoek kijken. Ik voel me 85% Nederlandse, natuurlijk. Maar die andere 15%, die geeft me toch vaak een andere blik op de dingen. Misschien is dat de Russische ziel?” Wellicht zullen de lezers van Nieuwsblad Heiloo daar iets van terugzien. Ze wil sowieso haar columns schrijven vanuit puur vrouwelijke nieuwsgierigheid. Daarom is ze ook lid van het vrouwennetwerk in Bergen en hoopt dat zoiets ook in Heiloo van de grond kan komen. Ze is hier wel lid van de ondernemersvereniging. “Dat is nu allemaal anders, we kunnen elkaar niet ontmoeten. En dat is nu juist zo belangrijk, zeker voor mij, want ik werk natuurlijk vooral alleen als schrijver.”
Niet meer onderhandelen over tomaten
Natuurlijk denkt Vera ook vaak terug aan Moldavië. Ze komt er af en toe, voor haar nu tachtigjarige moeder. “Die ziet dat ik echt wel ben veranderd, want ik ga daar niet meer op de markt onderhandelen over de prijs van de tomaten. Mijn moeder vindt het zonde om gewoon de prijs te betalen die in de supermarkt op het etiket staat.”
Wandelen is fantaseren
De mooiste plek in haar dorp vindt ze het Heilooër bos. “Ik wandel er heel veel. En al wandelend gaat mijn fantasie alle kanten op. Nu denk ik: Je bent zo goed als je laatste boek, iedere keer schrijf je weer beter. Als columniste ga ik nu dus proberen iets pittig of prikkelend te verwoorden in een klein stuk. Wie weet wat dat gaat opleveren, voor mij, voor de krant en haar lezers.”
Lees de eerste column van Vera in het Nieuwsblad Heiloo! Meer informatie over deze bijzondere Heiloose, leest u op haar website https://verastupenea.nl.
DOOR ED BAUSCH
