Zichtbare pijn als drijfveer voor FRIS Supermarkt

Shirley Brandeis

Voor wie het nieuws net heeft gemist, even in het kort: FRIS Supermarkt laat gezinnen in een financieel kwetsbare situatie gratis winkelen én geeft hen meer kansen in de maatschappij. Naast boodschappen zijn bij FRIS ook LifeCoaches aanwezig om de gezinnen te helpen. Het doel: zelfvertrouwen vergroten, waardigheid behouden en structurele verbetering.

Klopt het zo, meneer Idrissi?

“Dat is het in een notendop. Maar het is zoveel meer. Ik ben elf jaar geleden Studiezalen begonnen, waar kinderen onder begeleiding huiswerk kunnen maken. In al die jaren heb ik zoveel gezien. Al die ervaringen hebben geleid tot dit, een supermarkt waar je gratis je boodschappen kunt halen. Niet zomaar boodschappen. Elk product heeft een verhaal. Zo is er bijvoorbeeld veel toiletpapier, omdat een jongetje bij Studiezalen een keer toiletpapier leende. En zo ligt er van alles waar behoefte aan is. De gezinnen, die precies weten hoe ze geholpen zijn, waren hierbij onze adviseurs.”

Alles is gratis, hoe is dat gelukt?
“Dankzij een van de belangrijkste dingen die iedereen nodig heeft om verder te komen: een netwerk. Door alles wat ik de afgelopen jaren heb gezien in de Studiezalen, de verhalen die ik heb gehoord van kinderen en hun ouders, weet ik wat het belang hiervan is. Zonder netwerk ben je nergens. Zo heb ik bij het oprichten van FRIS veel gehad aan het netwerk dat Koen Gijzel, die ons graag wilde helpen, me aanbood. Daardoor kwam ik bij de cfo van Vomar aan tafel, die uiteindelijk enorm heeft bijgedragen aan FRIS. Mensen met elkaar verbinden is zo belangrijk in het leven. Zo kom je vooruit.”

Hoe kan een supermarkt mensen vooruit helpen?
“Doordat het meer is dan alleen gratis boodschappen doen. Wie hier boodschappen doet, wil ook met ons, met de LifeCoaches, aan een betere toekomst bouwen. Mensen accepteren dat ook, omdat ze ons na al die jaren vertrouwen. Wij hebben ervaren dat we ze niet alleen spullen en eten moeten geven. Dan hou je het armoedesysteem in stand. We moeten zorgen dat ze uit hun moeilijke situatie komen. Dat vergt geduld, en dat hebben we. Daarom wil ik ook alleen duurzame relaties met donateurs en sponsors aangaan. Ik wil niet eenmalig een donatie van goederen. Mensen moeten in het belang van het kind aan boord stappen voor de langere termijn.”

Lukt dat, duurzame donateurs?
“Ik heb in de aanloop naar FRIS, en zeker ook sinds de opening, ervaren hoe barmhartig de medemens is. Mensen willen graag helpen. Sinds de media-aandacht overspoelde mijn mailbox. Iemand uit Groningen meldde zich als vrijwilliger aan en wil één dag per week in de winkel helpen. Uit Urk meldde zich een visbedrijf dat de beste vis wil doneren. Het wordt alleen maar mooier en mooier. En waar gaat dat naartoe als het nu al te mooi is om waar te zijn! Ik geloof ontzettend in de goedheid van de mens.”

Denk je niet soms, dit moet de overheid oplossen?
“We kunnen naar de overheid wijzen, maar daar hebben de kinderen, de gezinnen, nu niets aan. Armoede is er toch wel. Als iedereen die dit aan het oplossen is naar huis gaat, kloppen ze bij ons aan. Wij zien dan die moeder die smeekt om babyvoeding en luiers. Dan is de overheid de schuld geven niet de oplossing. Dat zijn op dat moment babyvoeding en luiers. Die zichtbare pijn is een van mijn drijfveren. Natuurlijk vind ik dat het systeem anders moet, maar we hebben geen tijd om te wachten tot er ander beleid is. Wij moeten dit nu doen. En we hopen dat het anderen inspireert. Ook de overheid, ook de politiek.”

Dus met FRIS geef je ook een signaal af.
“Met FRIS laten we zien wat de kracht is van samenwerken, verbinden en omdenken. De burgemeester noemde dit een revolutie. We doen het zó anders. Op basis van vertrouwen en waardigheid. Je hoeft hier niet aan te tonen dat je het nodig hebt, want we kennen je al. Hier voel je je veilig en fijn. En hier, dat is in de Wildemanbuurt, waar veel kwetsbare mensen wonen, maar ook veel talentvolle mensen. Die moeten we vooruithelpen, gebruik laten maken van de netwerken. Als het goed gaat met het gezin, als er geen zorgen zijn om maandverband of toiletpapier en als er geen honger is, is er ruimte voor vooruitkijken en bouwen.”

En dan?
“Elk gezin dat verder komt, kan weer een ander helpen. Dat maakt het cirkeltje voor mij compleet.
Dan kun je kijken wat nog meer dan studie en stage nodig is. Zoals je gelukkig voelen met wat je doet. Dat is de volgende stap. Samen met uitzendbureau Olympia lanceren we binnenkort het platform winclusief.nl om de talenten uit de wijk op een plek te krijgen waar ze gelukkig worden en nodig zijn. Dat is een win-winsituatie voor deze talenten en voor het bedrijfsleven, dat roept om goede medewerkers en om diversiteit en inclusiviteit. En daarna? Weet je, dit is allemaal niet bedacht aan een bureau. We maken dingen mee en doen dan wat nodig is. Als er weer wat op ons pad komt en we ergens moeten inspringen, dan doen we dat. Ik heb eigenlijk helemaal geen tijd om een supermarkt te runnen, maar we moeten dit gewoon doen.”